Πώς οι αριθμοί μπορούν να γίνουν άνθρωποι

• Του Παναγιώτη Λιάκου

"Την περιπέτεια την άρχισε ο "Κανένας" και την τελείωσε ο Οδυσσέας. Η ιστορία αυτή στο νησί του Κύκλωπα είναι η ζωή του καθένα μας. [...] Ξεκινάμε τη ζωή μας ανυπόστατοι, αδοκίμαστοι, ανύπαρκτοι, ανώνυμοι. Ξεκινάμε μέσα στην οντολογική λήθη και μέσα στην αδιάφανη ομίχλη της μέριμνας. Αυτή μας αντιπαλεύει να μη δέσουμε δεσμούς συναγωγούς φιλίας με τη βαθύτερη ουσία της ύπαρξής μας. Ο καθένας μας ξεκινά με το όνομα "Κανένας". [...] Αν γίνει να ξεκινήσουμε λειτουργικά τη διαλεκτική μας σχέση με το πρόβλημα της ουσίας και του βάθους της ζωής μας, αν περπατήσουμε τον βραχύ μας βίο έξυπνοι και εγρήγοροι, και όχι κοιμισμένοι σαν πρόβατα στο Γιοφύρι της Λόντρας ή στην οδό Πανεπιστημίου, τότες έχουμε νικήσει τον φοβερό Κύκλωπα και τη φυλακή της σπηλιάς του…"

Δημήτρης Λιαντίνης, "Γκέμμα", εκδόσεις Βιβλιογονία, σελ. 100.

Η αποστολή

Ο Έλληνας φιλόσοφος Δημήτρης Λιαντίνης όρισε με ακρίβεια, μαεστρία και μέτρο αρχαίου λιθοξόου την αποστολή ενός εκάστου. Να σκάψει βαθιά στον εαυτό του, για να ανακαλύψει την αποστολή που του όρισε η μοίρα. Να αναζητήσει το αληθινό όνομά του. Το όνομα που θα τον ξεχωρίσει από τον άμορφο σωρό της ανωνυμίας της μάζας και θα τον ποτίσει με το νάμα του νοήματος του σύντομου περάσματος κάθε θνητού από τον κόσμο. Μόνο αν κάνουμε αυτό που είμαστε και γεννηθήκαμε για να γίνουμε θα γλυτώσουμε από τις μυλόπετρες της λήθης, του δεύτερου και οριστικού θανάτου. Όσοι έχουν ξεχαστεί έχουν πεθάνει. Εκείνοι που μνημονεύονται και αγαπιούνται συνεχίζουν να υπάρχουν, ακόμα κι αν ο υλικός φορέας της ζωής τους έχει αφανιστεί.

Οι θεμελιωτές του οικοδομήματος που στέγασε την Ιστορία του Γένους μας δεν χάθηκαν, επειδή δεν λησμονήθηκαν. Ο Ικτίνος, ο Ίων Δραγούμης, η Υπατία η Αλεξανδρινή, ο Επαμεινώνδας, ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, ο Αισχύλος, ο Ελύτης, ο Σοφοκλής, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο Αλέξανδρος, ο Παύλος Μελάς, ο Κολοκοτρώνης, ο Καρυωτάκης, ο Λεωνίδας, ο Πλήθων ο Γεμιστός, ο Ξάνθος, ο Όμηρος, ο Καραϊσκάκης, η Σαπφώ και μυριάδες άλλοι είναι ολοζώντανοι στη συλλογική μνήμη. Επηρεάζουν την κοινωνία, ακτινοβολούν σαν ήλιοι, θερμαίνουν τις ψυχές μας. Το προσωπικό παράδειγμα και το έργο τους είναι οδοδείκτης σταθερός, για να μη λοξοδρομήσουμε στο τίποτα, στο πουθενά - εκεί, δηλαδή, που μας προορίζουν η Νέα Τάξη και η παγκοσμιοποιητική μονομορφοποίηση.

Ελευθερία

Πώς γνώρισε η ανθρωπότητα τους Έλληνες; Ποια ήταν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έδωσαν στον "Κανένα" (έτσι συστήθηκε ο Οδυσσέας στον Κύκλωπα Πολύφημο) άφθαρτο όνομα και διαχρονική αξία; Πολεμιστές ήμασταν, φιλόσοφοι, ποιητές, έμποροι και θαλασσοπόροι, επιστήμονες και αμφισβητίες, ερασιθάνατοι λατρευτές της ζωής.

Πάνω απ' όλα, όμως, ο Έλληνας - άνθρωπος ξεχώρισε ανά τους αιώνες από τον ανώνυμο σωρό των εφήμερων μαζών για τον μεγάλο του έρωτα: την ελευθερία. Μόνο για εκείνη έπεσαν τόσα κορμιά στα πεδία των μαχών. Στον βωμό της ελευθερίας προσέφεραν θυσία τα κορμιά τους αμέτρητοι πρόγονοί μας. Με χαμόγελο και έκσταση. Με πολεμική μανία και εσωτερική γαλήνη. Κομματιασμένοι και ακέραιοι.

Με κάθε τρόπο, μέσον, στρατήγημα και τακτική οι Έλληνες πολέμησαν - δίχως δεύτερη σκέψη - για να κατακτήσουν την ελευθερία, ακόμα κι αν όλα έδειχναν ότι η συγκεκριμένη μάχη ήταν χαμένη από χέρι. Ακόμα κι έτσι κέρδιζαν, ωστόσο, τον μέγα πόλεμο της αξιοπρέπειας. Όταν ηττηθείς πολεμώντας για την ελευθερία, την έχεις κατακτήσει εντός σου και για πάντα. Οι Θερμοπύλες, το Μεσολόγγι και η Πύλη του Ρωμανού έχουν πολλές ιστορίες να αφηγηθούν για τούτο το φαινόμενο.

Πεθαίνουμε για να ζήσουμε ελεύθεροι. Μαζεύουμε στιγμές για να τις σκορπίσουμε σαν σπονδή στο δέντρο της ανεξαρτησίας μας. Έτσι νοηματοδοτήσαμε την ύπαρξή μας οι Έλληνες. Δεν πλαστήκαμε για να ικετεύουμε με σκυμμένο το κεφάλι την επόμενη δόση του δανείου, το έλεος των τοκογλύφων, την παράταση εξόφλησης των ομολόγων, το χαμηλότερο επιτόκιο.

Πώς θα γλυτώσουμε

Η ιδανική λύση για το τρέχον πρόβλημα που ταλανίζει τους Έλληνες, που κάποιοι τους θέλουν να καταντήσουν αριθμοί σε λογιστικά βιβλία, είναι να απαιτήσουν δυναμικά την ελευθερία τους! Να γίνουν επώνυμοι, αγέραστοι, παιδιά ξανά. Όπως είπε ο σοφός Μίκης Θεοδωράκης την προηγούμενη Κυριακή σε συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα, εμείς που στελεχώνουμε τις θέσεις στο εθνικό σκάφος πρέπει "να βρούμε τρόπο να ανέβουμε στη γέφυρα και να πετάξουμε κυβέρνηση και αξιωματούχους στη θάλασσα".

Μόνο έτσι θα σαλπάρουμε για την Ιθάκη του "Κανένα", που έγινε Οδυσσέας, και έτσι ονοματίζεται στους αιώνες των αιώνων.

Πηγή: Κυριακάτικη Δημοκρατία

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση