Νέο εθνικό έγκλημα επί θύραις

• Γράφει ο Γιάννης Τριάντης

Αν η χρεωκοπία της Ελλάδος είναι πιθανή, γιατί οι εταίροι συνεχίζουν να τη χρηματοδοτούν; Αυτό είναι το πρώτο ερώτημα. Το δεύτερο αφορά την περίφημη συνταγή του Μνημονίου:

αφού όλοι παραδέχονται ότι απέτυχε, και η Ελλάδα «βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση» λόγω της αδιέξοδης πολιτικής που ασκείται, γιατί οι εταίροι επιμένουν στην ίδια, ολέθρια πολιτική; Ερώτημα τρίτο και τελευταίο, σχετικό με την περιώνυμη ανταγωνιστικότητα: υπάρχουν 113 παράμετροι (κριτήρια) για την αξιολόγηση της ανταγωνιστικότητας. Ανάμεσα σ' αυτά, περιλαμβάνεται ύψος των μισθών; Ας αρχίσουμε από το τελευταίο, μιας και γίνεται πολύς λόγος για την περαιτέρω μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού...

Ε, λοιπόν, όχι. Οι αποδοχές των εργαζομένων δεν περιλαμβάνονται στα κριτήρια που επιστρατεύονται για να κριθεί η ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας. Το World Economic Forum, το οποίο κατέταξε την Ελλάδα στην 90ή θέση μεταξύ 142 χωρών, υπολογίζει 113 παραμέτρους. Πλήθος τα κριτήρια, δηλαδή. Από το θεσμικό πλαίσιο για το επιχειρείν και τις υποδομές μέχρι το internet υψηλής ταχύτητας. Αλλά ουδαμού γίνεται λόγος για τις απολαβές των εργαζομένων. Το ίδιο λένε επιφανείς οικονομολόγοι, το ίδιο έλεγε εμμονικά η συκοφαντημένη Λούκα Κατσέλη, το ίδιο λέει χρόνια τώρα η Αριστερά. Αλλά το ίδιο συνομολογεί και η πραγματικότητα: αν υπολογιζόταν ως κριτήριο το ύψος των μισθών, τότε καμία επένδυση δεν θα γινόταν στις χώρες της Ευρώπης, στις οποίες οι απολαβές των εργαζομένων είναι πολύ υψηλότερες από την Ελλάδα. Επομένως, η σχετική φιλολογία, συνοδευόμενη από ωμούς εκβιασμούς και τρομοκρατία, είναι εκ του πονηρού. Δυστυχώς, φορεύς και ιμάντας αυτής της εξωφρενικής λογικής είναι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος κατέφυγε προχθές σ' ένα φτηνό τέχνασμα, προκειμένου να προλειάνει το έδαφος για κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού. Απαντώντας στον Αλέξη Τσίπρα, ο κ. Παπαδήμος είπε ότι οι άνεργοι δεν έχουν ούτε κατώτατο μισθό ούτε δέκατο τρίτο και δέκατο τέταρτο μισθό! Ιλαρό επιχείρημα, ονειδιστικό. Αντάξιο εκείνου που είχε επιστρατεύσει και ο πεπτωκώς Γ. Παπανδρέου, λέγοντας ανενδοίαστα ότι στόχος της κυβέρνησής του είναι να υπάρχει σε κάθε οικογένεια ένας εργαζόμενος...

Επισήμανση αναγκαία: όντως, δεν είναι ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία. Και δικαίως η χώρα μας κατατάσσεται στην απελπιστική 90ή θέση. Διότι η Ελλάδα πάσχει δομικά. Συγκεκριμένα, το θεσμικό της πλαίσιο ευνοεί τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά, αναχαιτίζοντας εν τη γενέσει τους τις απόπειρες για επενδύσεις. Δεύτερον, δεν έχει εγκαθιδρυθεί ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς, ώστε να ξέρουν με τι έχουν να κάνουν οι υποψήφιοι επενδυτές. Και τρίτον, ουδέποτε υπήρξε ένα εθνικό σχέδιο για την ανάπτυξη, εκπονημένο κεντρικά και επεξεργασμένο από μια «επιτροπή σοφών» σε συνεργασία με το κράτος και τον ιδιωτικό τομέα. Ένα σχέδιο που θα λαμβάνει υπόψη και θα μελετά εις βάθος τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, και θα φωταγωγήσει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική οικονομία. Αυτό δεν έγινε ποτέ. Ουδέποτε υπήρξαν κατευθυντήριες γραμμές. Αλλά ούτε και τώρα υπάρχουν. Επομένως, καιροφυλακτεί ο κίνδυνος, ακόμα και αν δοθούν χρήματα για την ανάπτυξη, αυτή να είναι πρόσκαιρη και να σβήσει σύντομα σαν φωτοβολίδα.

Η συνταγή: Ο Πίτερ Μπόφινγκερ, ένας εκ της επιτροπής σοφών της Γερμανίας, δήλωσε προχθές ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση λόγω της αδιέξοδης πολιτικής που έχει επιβληθεί στη χώρα. Τα ίδια λένε πλείστοι όσοι, αλλά οι εταίροι επιμένουν ακατάβλητοι στην ίδια ολέθρια συνταγή. Γιατί άραγε; Τα περί δημοσιονομικής πειθαρχίας δεν είναι πειστικά. Η αναγκαία συμμόρφωση στον τομέα αυτόν δεν παραπέμπει αυτονοήτως σε αναπτυξιακή απραγία και ασφυξία. Υπάρχει δυνατότης λελογισμένης αντιμετώπισης του προβλήματος (περιορισμός της σπατάλης, νοικοκύρεμα της δημόσιας διοίκησης κ.λπ.) αλλά και παράλληλης αναπτυξιακής δυναμικής. Από τη στιγμή, όμως, που ούτε σχέδιο για την ανάπτυξη υπάρχει, ούτε αίρονται οι ανασχετικοί παράγοντες (εχθρικό θεσμικό πλαίσιο, ασταθές και ευμετάβλητο φορολογικό καθεστώς κ.λπ.), η καθηλωτική συνταγή (μειώσεις μισθών, περικοπές, απολύσεις) επιδεινώνει την κατάσταση... Θα πει κανείς ότι δεν είναι δυνατόν αυτό να μην το βλέπουν οι εγκέφαλοι της Ένωσης. Έλα όμως που είναι δυνατόν! Οι ίδιοι άνθρωποι δεν είχαν αντιληφθεί εγκαίρως την ουσία του ελληνικού προβλήματος και γι' αυτό δεν πήραν εξαρχής τα κατάλληλα μέτρα (χαμηλό επιτόκιο, επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής κ.ά.), επιλέγοντας το αυστηρό, τιμωρητικό Μνημόνιο. Αν, λοιπόν, οι ιθύνοντες της Ένωσης αποδεικνύονται ανεγκέφαλοι -επιμένοντας στην ίδια συνταγή-, τότε γιατί επιμένουν να χρηματοδοτούν την Ελλάδα, παρά την ισχυρή πιθανότητα να χρεωκοπήσει η αφορεσμένη της Μεσογείου;

Η απάντηση είναι απλή: Σε καμία περίπτωση δεν θα χάσουν τα λεφτά τους οι Ευρωπαίοι. Τις προάλλες ο Σόιμπλε το είπε ανοιχτά και ωμά: Δεν χαρίζουμε χρήματα στους Έλληνες. Τα δίνουμε με τόκο. Και αυτό μας αποφέρει κέρδη... Έτσι είναι, ακριβώς. Ακόμη και σε περίπτωση ελληνικής χρεοκοπίας, οι δανειστές θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους στο πολλαπλάσιο, γιατί θα βάλουν στο χέρι περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου! Αυτό θα συμβεί, αν τελικά η Ελλάδα δεχθεί να υπαχθεί στο βρετανικό δίκαιο η δανειακή σύμβαση της 26ης Οκτωβρίου. Συγκεκριμένα: σε περίπτωση χρεωκοπίας -και επιστροφής στη δραχμή- θα πρέπει να κριθεί αν το χρέος θα είναι σε ευρώ ή σε δραχμές. Εάν μετατραπεί σε δραχμές, το χρέος θα υποτιμηθεί. Αν όμως παραμείνει σε ευρώ, θα διπλασιαστεί λόγω υποτίμησης της δραχμής. Είναι σαφές, λοιπόν, τι θα αποφασίσει ένα βρετανικό δικαστήριο, εν η περιπτώσει ισχύσει το βρετανικό δίκαιο.

Αλλά υπάρχει και κάτι χειρότερο: ουδόλως αποκλείεται στις εμπράγματες εγγυήσεις που ζητούν οι δανειστές να περιληφθούν και τα θρυλούμενα ενεργειακά κοιτάσματα! Αν συμβεί (και) αυτό, η κυριότης των κοιτασμάτων θα περιέλθει στους δανειστές και η Ελλάδα θα απολέσει μια διαφαινόμενη, μεγάλη ευκαιρία να βγει από την κόλαση της κρίσης... Ιδού, λοιπόν, γιατί επιμένουν να χρηματοδοτούν τη χώρα μας οι εταίροι και δανειστές. Όχι μόνον δεν πρόκειται να χάσουν τα λεφτά τους, αλλά θα βάλουν στο χέρι ένα χρυσωρυχείο...

Αν αυτό συμβεί, με φαρδιές πλατιές τις υπογραφές ελλήνων πολιτικών, θα είναι ύβρις να μιλήσει κανείς για εθνικό έγκλημα και εσχάτη προδοσία;

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση