Τα σενάρια επέμβασης στη Συρία και τα μεγάλα ρίσκα

Στο πλαίσιο της εκστρατείας της για να εκδιώξουν Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ, η συριακή αντιπολίτευση ζήτησε από τις ξένες δυνάμεις να παρέμβουν για λογαριασμό τους. Αυτές οι εξωτερικές δυνάμεις έχουν μια σειρά από επιλογές για να πιέσουν το συριακό καθεστώς. Ωστόσο, κάθε μία απ΄ αυτές τις επιλογές έχει τους δικούς της κινδύνους και τα μειονεκτήματά της και καμία δεν έχει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας, γεγονός που καθιστά απίθανο για κάθε χώρα να επιλέξει να αναλάβει πιο αποφασιστική δράση κατά του Άσαντ σε αυτό το χρονικό σημείο.

Το κίνημα της αντιπολίτευσης κατά του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Ασάντ έχει δυναμώσει. Από τις μεμονωμένες διαμαρτυρίες στις αρχές Φεβρουαρίου έχει εξελιχθεί σε ένα φαινόμενο αντίδρασης σ΄όλη τη χώρα που περιλαμβάνει και το σχηματισμό μιας υποτιθέμενης πολιτοφυλακής που ονομάζεται Ελεύθερος Συριακός Στρατός (FSA).

Οι πιέσεις της αντιπολίτευσης έχουν αυξηθεί και έχουν φθάσει μέχρι και κάλεσμα για επέμβαση από το εξωτερικό.

Δυνάμεις όπως η Τουρκία , τα περισσότερα κράτη του Αραβικού Συνδέσμου, οι ΗΠΑ και χώρες του ΝΑΤΟ έχουν μέχρι στιγμής επιλέξει να πιέζουν τον αλ Άσαντ μέσω της διπλωματικής οδού και όχι με στρατιωτικές επιχειρήσεις ή άλλη άμεση δράση. Όλοι αυτοί οι “παίκτες” έχουν τους δικούς τους λόγους να θέλουν αλ Άσαντ εκτός εξουσίας.

Τους τελευταίους μήνες, οι στρατιωτικές επιλογές κατά του συριακού καθεστώτος έχουν γίνει εμφανέστερες. Περιλαμβάνουν τη δημιουργία ζωνών ανάσχεσης μέσα σε συριακό έδαφος ,την ανάπτυξη Ειδικών Δυνάμεων που έχουν αναλάβει την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των ανταρτών, ή ακόμα και την επιβολή μιας απαγόρευσης πτήσεων.

Μία από τις λιγότερο άμεσα επιθετικές ενέργειες είναι η δημιουργία ενός “καταφυγίου” για τις ένοπλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Γι΄ αυτό και υπάρχει “φλερτ” της αντιπολίτευσης με την Τουρκία, η οποία έχει επανειλημμένα ζητήσει από τον αλ Άσαντ να παραιτηθεί και έχει απειλήσει με πιο δυναμικά μέτρα αν δεν το κάνει.

Η Άγκυρα έχει ήδη δημιουργήσει πέντε καταυλισμούς προσφύγων, που φιλοξενούν ως και 15.000 πρόσφυγες από τη Συρία, στα τουρκο-συριακά σύνορα. Αν και αυτά τα στρατόπεδα προσφύγων υπάρχουν για να φιλοξενήσουν πολίτες που ήθελαν να ξεφύγουν από τη βία του καθεστώτος Άσαντ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως κάλυψη για την οργάνωση και την εκπαίδευση μαχητών της αντιπολίτευσης .

Ένα στρατόπεδο προσφύγων στην επαρχία Hatay της Τουρκίας χρησιμοποιήθηκε για να φιλοξενήσει μέλη του FSA και της Εθνικής Συντονιστικής συνεδρίασης του Συμβουλίου της αντιπολίτευσης στις 28 Νοεμβρίου.

Η τουρκική συνοριακή πόλη της Αντιόχειας φημολογείται ότι θα φιλοξενήσει μια βάση του FSA. Μια σειρά από αναφορές των μέσων ενημέρωσης, επίσης, αποκαλύπτουν ότι η Γαλλία μπορεί να εκπαιδεύσει αντάρτες του FSA στο Λίβανο.

Μετά από τον εξοπλισμό και την εκπαίδευση των ανταρτών και με τις κατάλληλες πληροφορίες ,αυτοί οι μαχητές θα μπορούσαν να διεισδύσουν στη Συρία.Με ορμητήριο της βάσεις της Τουρκίας.

Υπάρχουν δύο κύριοι κίνδυνοι σ΄ αυτό το σενάριο:

•Πρώτον το FSA αποτελείται κυρίως από χαμηλόβαθμους στρατιώτες σουνίτες που αποστάτησαν από το συριακό στρατό. Συνήθως είναι οπλισμένοι μόνο με τα όπλα και τα πυρομαχικά που είχαν πάρει μαζί τους από το στρατό .Ακόμα κι αν εξοπλιστούν και εκπαιδευτούν όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι ο Συριακός στρατός εξακολουθεί να είναι πολύ πιο ικανός και ενωμένος από ό, τι ήταν οι δυνάμεις του πρώην ηγέτη της Λιβύης Καντάφι.

Συνεπώς αυτό προκαλεί σκέψεις για την επιτυχία του εγχειρήματος.Και η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να αναλάβει μια τόσο επιθετική ενέργεια αν δεν έχει εξασφαλίσει την επιτυχία της.

•Δεύτερον, η Άγκυρα, διατρέχει τον κίνδυνο αντιποίνων από τους βαλλιστικούς συμβατικούς πυραύλους της Συρίας ,αλλά και από χτυπήματα των Κούρδων η μαχητικότητα των οποίων έχει αυξηθεί τις τελευταίες εβδομάδες, με αποκορύφωμα μια άνευ προηγουμένου επίθεση στη νοτιοανατολική Τουρκία στις 19 Οκτωβρίου όταν σκότωσαν τουλάχιστον 24 Τούρκους στρατιώτες. Μια ενορχηστρωμένη επίθεση Κούρδων από το Ιράν ή τη Συρία, ταυτόχρονα με ένα πόλεμο που θα καθοδηγείται από την Τουρκία πιθανότατα θα οδηγήσει σε χαοτική επιδείνωση του περιβάλλοντος ασφαλείας.Κάτι που Άγκυρα επιδιώκει να αποφύγει.

Μια άλλη επιλογή για την αμφισβήτηση του συριακού καθεστώτος είναι η διείσδυση ξένων ειδικών δυνάμεων στη Συρία. Αυτό θα φέρει πολύ πιο ικανές δυνάμεις εναντίον του συριακού στρατού. Αυτές οι δυνάμεις θα μπορούσαν να συμβουλεύουν και να βοηθούν τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, πιο άμεσα και ταυτόχρονα να βοηθήσουν στην στόχευση και καταστροφή επιλεγμένων στόχων. Αυτό το σενάριο “δούλεψε” στη Λιβύη.

Ωστόσο, για να πετύχει και στη Συρία χρειάζεται ένας πολυάριθμος αντάρτικος στρατός,ανάλογος μ΄ αυτόν που υπήρχε στη Λιβύη.

Στη Συρία, ο FSA είναι εξαιρετικά αδύναμος σε σύγκριση με το συριακό στρατό.Οι δυνάμεις ασφαλείας της Συρίας και οι μηχανισμοί πληροφοριών είναι πολύ πιο ισχυροί από ό, τι ήταν αυτοί του καθεστώτος Καντάφι στη Λιβύη, έτσι ώστε ακόμη και η διείσδυση ξένων δυνάμεων δεν θα είναι αρκετή για να απειλείσει σοβαρά την επιβίωση του συριακού καθεστώτος - και θα μπορούσε να θέσει τα ξένα στρατεύματα σε πολούς και μεγάλους κινδύνους.Το ρίσκο είναι μεγάλο και μέχρι στιγμής κανείς δεν φαίνεται έτοιμος να το αναλάβει.

Η δημιουργία “ζωνών ασφαλείας” μέσα στο συριακό έδαφος είναι μία ακόμη επιλογή που οι αντάρτες ζητούν περισσότερο για να δεσμεύσουν πολιτικά τις ξένες δυνάμεις. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο πως θα δημιουργηθούν αυτές οι ζώνες ,αλλά και πως θα διατηρηθούν,χωρίς να υπάρξει σύγκρουση.

Καμμία μεγάλη χώρα δεν φαίνεται ακόμη διατεθειμένη να εμπλακεί σε μια τέτοια προσπάθεια που ενδεχομένως θα την εμπλέξει σε μια παρατεταμένη και κλιμακούμενη στρατιωτική σύγκρουση.

Ίσως η πιο δυναμική επιλογή αυτή τη στιγμή θα ήταν η δημιουργία μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων.

Με δεδομένη την επιτυχία της στη Λιβύη, η δυνατότητα χρησιμοποίησης αυτής της μορφής επέμβασης κατά του συριακό καθεστώς εξετάζεται , αν και δεν έχει υπάρξει επιβεβαίωση χρήσης της συριακής πολεμικής αεροπορίας κατά της αντιπολίτευσης.

Όπως στη Λιβύη, η ζώνη απαγόρευσης πτήσεων θα απαιτούσε επίσης την εκτεταμένη καταστολή και την καταστροφή της αντίπαλης αεροπορικής άμυνας, διοίκησης και ελέγχου, καθώς και πλήθος άλλων στρατιωτικών στόχων.

Μια αεροπορική εκστρατεία πάνω από τη Συρία θα έχει πολλές παγίδες, όπως και στη Λιβύη. Θα μπορούσε μάλιστα να αποδειχθεί ακόμη πιο επικίνδυνη, δαπανηρή και χρονοβόρα.

Κι αυτό γιατί η Συρία βρίσκεται στην καρδιά της Ανατολικής Μεσογείου με πολλούς πιθανούς στόχους για αντίποινα διαθέσιμους στην εμβέλεια των βαλλιστικών πυραύλων του οπλοστασίου του.Μεταξύ αυτών Ισραήλ και της αεροπορικής βάσης στο Ιντσιρλίκ της Τουρκίας.

Η δημιουργία της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη είχε επίσης ένα αξιόπιστο casus belli: την επικείμενη επίθεση στο προπύργιο των ανταρτών στη Βεγγάζη. Δεν υπάρχει κάτι ανάλογο στη Συρία.

Συνεπώς αν και οι ξένες δυνάμεις μπορούν να επιλέξουν μια σειρά από στρατιωτικές επιλογές, σε αυτό το σημείο κανένας να έχει την πρόθεση να αναλάβουν το μεγάλο ρίσκο κάθε επιλογής.

Η ισχύς του καθεστώτος Άσαντ συνεχίζει να είναι αποθαρρυντικός αποτρεπτικός παράγοντας για ξένη επέμβαση.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση