Ο Παπανδρέου στερείται πολιτικής, κοινωνικής και ηθικής νομιμοποίησης

• Του Κώστα Ροδινού

Οι αποκαλύψεις Στρος Κάν για τις «υπόγειες συζητήσεις» του κ. Παπανδρέου, αλλά και η γενικότερη κυβερνητική πολιτική, εγείρουν ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα για τον Πρωθυπουργό, που δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητα:

Ο κ. Παπανδρέου, διαθέτει την κοινωνική, πολιτική, συνταγματική και ηθική νομιμοποίηση για να συνεχίζει να μας κυβερνά;

Η γνώμη μου είναι πως δεν την διαθέτει. Εξηγούμαι:

Πρώτον, ο κ. Παπανδρέου, κέρδισε τις εκλογές, παρουσιάζοντας στον ελληνικό λαό μια πρόταση εξουσίας με κύριο άξονα το «λεφτά υπάρχουν», η οποία βρισκόταν σε αντιδιαστολή με την λιτότητα που είχε εξαγγείλει ο κ. Καραμανλής. Όμως, μετά τις εκλογές ο κ. Παπανδρέου επέβαλλε μια επώδυνη πολιτική, που οδηγεί την κοινωνία στην απόγνωση και για την οποία προφανώς δεν είχε λάβει εντολή. Επομένως, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του κ. Παπανδρέου είναι προϊόν υφαρπαγής. Το πρόγραμμά διακυβέρνησής του ουδέποτε εγκρίθηκε από τον ελληνικό λαό.

Δεύτερον, όλες, μα όλες ανεξαιρέτως, οι δημοσκοπήσεις, δείχνουν ότι ο ελληνικός λαός με συντριπτικά ποσοστά, της τάξεως του 70%, απορρίπτει την κυβερνητική πολιτική. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε προφανή δυσαρμονία της βούλησης του εκλογικού σώματος με την κυβέρνηση.

Ουσιαστικά το εκλογικό σώμα έχει άρει την εμπιστοσύνη του προς την Κυβέρνηση Παπανδρέου.

Αν ίσχυε το αρχικό Σύνταγμα του 1975 (πριν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποψιλωθεί από τις αρμοδιότητές του), αυτή η προφανής δυσαρμονία εκλογικού σώματος και κυβέρνησης συνιστούσε λόγο διάλυσης της Βουλής και προκήρυξης εκλογών.

Τρίτον, η ακολουθούμενη πολιτική (το μνημόνιο δηλαδή) εκτός του ότι στερείται πολιτικής νομιμοποίησης, είναι και προδήλως αντισυνταγματική, άρα είναι παράνομη, γιατί προσκρούει σε θεμελιώδεις συνταγματικές επιταγές. (για μια πλήρη ενημέρωση μπορείτε να δείτε την μελέτη του Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου κ. Χρυσόγονου)

Αυτή τουλάχιστον είναι η άποψη κορυφαίων Συνταγματολόγων της χώρας, που δεν έχουν κανένα λόγο να πολιτικολογούν. Και δεν έχω ακούσει κανέναν σοβαρό αντίλογο.

Τέταρτον, ο κ. Παπανδρέου δεν διαθέτει ούτε την ηθική νομιμοποίηση για να παραμένει στην εξουσία. Οι καθυστερημένες αποκαλύψεις που Ντομινίκ Στρος Κάν θέτουν ένα μείζον θέμα ηθικής τάξεως για τον πρωθυπουργό.

Γιατί, αυτά που έλεγε δημοσίως ο Πρωθυπουργός (και κορυφαίοι υπουργοί του) ουσιαστικά προετοίμαζαν την κοινή γνώμη για αυτό που σχεδίαζε στο παρασκήνιο. Αναφέρομαι στις δηλώσεις περί «εντατικής», «Τιτανικού», «δεν υπάρχει σάλιο» κ.λ.π.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι παραπλάνησε τον ελληνικό λαό. Και το έκανε δις: πρώτα όταν κραύγαζε «λεφτά υπάρχουν» (ενώ ήξερε ότι δεν υπήρχαν) και δεύτερον όταν καλλιεργούσε την απαισιοδοξία και την καταστροφή για να φέρει τους …σωτήρες του ΔΝΤ.

Προφανώς ο κ. Παπανδρέου διαθέτει ακόμα τη δεδηλωμένη, όμως, μια κυβέρνηση που στερείται κοινωνικής, πολιτικής και κυρίως ηθικής νομιμοποίησης, είναι μια αδύναμη κυβέρνηση. Και μια αδύναμη κυβέρνηση είναι ανίκανη να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας και μάλιστα σε μια τόσο κρίσιμη καμπή για το μέλλον της.

Σε τέτοιες περιπτώσεις οι εκλογές αποτελούν τη μόνη λύση. Στον αντίλογο ότι η εκλογική αντιπαράθεση θα προκαλέσει αβεβαιότητα και θα δυσχεράνει μια ήδη εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, η απάντηση είναι απλή: ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, διαπραγματεύτηκε μια πολύ καλύτερη συμφωνία από αυτήν που είχε …διαπραγματευτεί (λέμε τώρα!) ο πανίσχυρος κ. Παπανδρέου πέρσι τέτοιον καιρό!

Και κάτι τελευταίο: μια κυβέρνηση που επενδύει στον φόβο, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία, έχει εξαντλήσει το πολιτικό της κεφάλαιο. Ο χρόνος κυλάει σε βάρος της. Όσο εκβιάζει την παραμονή της στην εξουσία, τόσο αυξάνει τις πιθανότητες της ήττας της…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση