Θα υπάρξει αντίδραση λίγο πριν την αφαίμαξη;
Ρητορική της κρίσης και ιατρική ορολογία
Από τις 23/04/2010 όταν από το ακριτικό Καστελόριζο, ο ΓΑΠ ανακοίνωνε την είσοδο της χώρας στον αστερισμό ενός βίαιου νεοφιλελεύθερου «εκσυγχρονισμού» υπό Διεθνή Επιτροπεία, οι ιατρικοί όροι προστέθηκαν στο λεκτικό οπλοστάσιο της ντόπιας και ξένης ελίτ και των θλιβερών εντολοδόχων τους με σκοπό τη διάχυση γενικευμένου φόβου και επιβολή της λογικής του μονόδρομου.
Σύμφωνα με τη Σούζαν Σόνταγκ (iIlness as Metaphor 1977) η χρησιμοποίηση της ασθένειας στο πολιτικό λόγο ενθαρρύνει τη μοιρολατρία και αιτιολογεί τη λήψη «αυστηρών» μέτρων ενώ επιπλέον ενισχύει τη διάδοση της ιδέας ότι η ασθένεια είναι αναγκαστικά μοιραία και το φάρμακο ένα και μοναδικό.
Με την παραλυτική δύναμη του φόβου επιβάλουν τις » μεταρρυθμίσεις» τους δηλαδή τις εργασιακές και ασφαλιστικές ανατροπές που είναι οι πραγματικοί στόχοι και όχι το χρέος και τα ελλείμματα που είναι τα προσχήματα ( Λονδίνο 12/2010 Πωλ Τόμσεν – «Καθημερινή 14/12/2010).
Έτσι ώστε το γρηγορότερο δυνατό στη χώρα πιλοτικής εφαρμογής της «αντεπανάστασης» να διαμορφωθεί σκηνικό δεκαετίας ’50 τόσο στην κοινωνικοοικονομική κατάσταση όσο και στη διεθνή θέση της χώρας.
Ο σοσιαλιστής Στρος Σκαν (Δ.Ν.Τ.) και ο πρόεδρος σοσιαλιστικής διεθνούς με την ιατρογενή φρασεολογία της χουντικής επταετίας ζητούν να καταπιούμε το φάρμακο της νεοφιλελεύθερης διάλυσης για να σωθούμε .…να σωθεί η πατρίδα δηλαδή οι τράπεζες εντός και εκτός Ελλάδος οι τοκογλύφοι δανειστές, οι αδηφάγες ελίτ και αυτός ο ατίθασος και ανυπότακτος λαός (Κίσινγκερ 1973) να υποταχθεί στη λογική της παγκόσμιας διακυβέρνησης ή κατά ΓΑΠ να ενταχθεί στην GLOBAL GOVERNMENT.
Στο όνομα της ασθένειας του χρέους η Ευρώπη δεν φαίνεται να αναζητεί δρόμους και θεσμούς ουσιαστικής οικονομικής διακυβέρνησης και μηχανισμούς νομισματοπιστωτικής σταθερότητας αλλά πλαίσιο οιονεί υποταγής των κρατών στα Φριντμανικά προτάγματα, καταλύοντας την έννοια του Ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους της κοινωνικής αλληλεγγύης που οικοδομήθηκαν στη γηραιά ήπειρο μεταπολεμικά. Διότι κατά τον ιδρυτή της σχολής του Σικάγου «οι άνθρωποι καθοδηγούνται από το ατομικό συμφέρον και μόνο, οι δε κοινωνίες λειτουργούν καλύτερα εάν το ατομικό συμφέρον καθορίζει σχεδόν όλες τις δραστηριότητές τους με εξαίρεση μια ασήμαντη δραστηριότητα που ονομάζεται ψηφοφορία».
Ο Κέυνς και οι θιασώτες της θεωρίας του συνιστούν πλέον συστημική παρέκκλιση και εξοβελίζονται με την επαπειλούμενη συνταγματική μεταρρύθμιση. Η κρίση προϊόν του καπιταλιστικού συστήματος, πέρα από τους εθνικούς προδιαθεσικούς παράγοντες, καθίσταται για τους νεοφιλελεύθερους μια ευκαιρία μοναδική να γυρίσουμε το ρολόι της ιστορίας πολλά χρόνια πίσω στη βαρβαρότητα, στην εξαθλίωση ,την υποταγή στις κυρίαρχες κοινωνικές δυνάμεις χωρίς καμιά διαδικασία διαπραγμάτευσης, δίχως μηχανισμούς κατανομής του κοινωνικού πλεονάσματος. Ιστορικά ο καπιταλισμός της καταστροφής ήταν συνυφασμένος με την εκμετάλλευση κρίσεων τη δημιουργία κλίματος φόβου την απάτη και το ψεύδος και ποτέ με μια καθαρή δημοκρατική – λαϊκή νομιμοποίηση. Ένας λοιπόν ασθενής και αναιμικός οργανισμός (εργαζόμενοι) γίνεται υποχρεωτικά αιμοδότης για τη βελτίωση των κερδών των Αφεντικών (συσσώρευση).
Με βάση τον ιατρικό ορθολογισμό ο θάνατος παραμονεύει τους ασθενικούς οργανισμούς εκτός και αν αρνηθούν την αφαίμαξη πριν την έναρξη της κατάρρευσής τους.
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...