Μαθήματα Ronald Reagan για την Ελληνική κυβέρνηση

• Γράφει ο Γιώργος Καισάριος

Στις 3 Αυγούστου 1981 οι 13,000 από τους 17,500 ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας των ΗΠΑ (PATCO) έκαναν απεργία διεκδικώντας υψηλότερους μισθούς, λιγότερες ώρες εργασίας και καλύτερα συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Την ίδια μέρα σε συνέντευξη στον λευκό οίκο ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ronald Reagan προειδοποίησε ότι, αν δεν επανέρθουν στην εργασία τους εντός 48 ώρες, θα απολυθούν.

Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας είναι ομοσπονδιακοί εργαζόμενοι και σαν αποτέλεσμα τα συμβόλαια τους λένε ότι απαγορεύονται να απεργήσουν. Το Κογκρέσο από το 1955 έχει περάσει νόμο που απαγορεύει την απεργία σε ομοσπονδιακούς εργαζόμενους. Άρνηση να συμμορφωθούν με αυτό οι ομοσπονδιακοί εργαζόμενοι συνεπάγεται χρηματικό πρόστιμο και έως 1 χρόνο φυλάκιση. Το ανώτατο δικαστήριο επιβεβαίωσε την ισχύ του νόμου το 1971. Παρόλο αυτό, από το 1955 μέχρι και την εποχή του Reagan είχαν γίνει 22 απεργίες.

Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας απαιτούσαν αύξηση κατά μέσο όρο $10,000 τον χρόνο, μείωση πενθήμερου ωραρίου σε 4 μέρες και συνταξιοδοτικά δικαιώματα μετά από 20 χρόνια εργασίας. Το πακέτο είχε κόστος $770 εκ.

Η κυβέρνηση μέσω της FAA έκανε αντιπρόταση που είχε κόστος $40 εκ αλλά ο συνδικαλιστικός βραχίονας PATCO δεν δέχτηκε.

Οι ανησυχίες για εκτεταμένη διακοπή των λειτουργιών των ΗΠΑ από μια μακροχρόνια απεργία ήταν σοβαρές. Η TWA είχε ανακοινώσει χασούρες $30 εκ εκείνη τη χρονιά και υπήρχε ο φόβος μήπως διαταραχτεί η οικονομία από μια τέτοια απεργία. Οι ομοσπονδιακές αρχές προετοιμάστηκαν με ένα εναλλακτικό σχέδιο.

Προς μεγάλη έκπληξη των πάντων, το σχέδιο της FAA δούλεψε άψογα. Περίπου 3000 διευθυντικά στελέχη εναέριας κυκλοφορίας μαζί με άλλα 2000 μελή του PATCO που δεν έκαναν απεργία και 900 άτομα στρατιωτικού προσωπικού ανέλαβαν δράση.

Το FAA έδωσε διαταγή να μειωθούν κατά 50% οι πτήσης σε ώρες αιχμής για λόγους ασφαλείας. Η σχολή εναέριας κυκλοφορίας του FAA που συνήθως παράγει 1500 αποφοίτους, αυξήθηκε σε 5500. Πάνω από 45,000 αιτήσεις έγιναν το επόμενο διάστημα για είσοδο στη σχολή.

Δεν υπήρχε υποστήριξη των μελών του PATCO από το κοινό. Η κυβέρνηση είχε κερδίσει τις εντυπώσεις με τους ψηφοφόρους. Στο μεταξύ η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αποφάσισε να εφαρμοστούν οι νόμοι. Τα αρχηγικά στελέχη της PATCO μπήκαν φυλακή, αρνούμενοι να επιβάλουν στα μέλη τους να μην κηρύξουν απεργία. Πάνω από 11,000 εργαζόμενοι απολύθηκαν αν και 1200 άτομα γύρισαν στην δουλειά τους εντός μιας εβδομάδας.

Σε έρευνα του Κογκρέσου το 1983 για το συμβάν, αποκάλυψε ότι μόνο τα 2/3 των εκλεκτών τελικά χρειάστηκαν για να καλύψουν πλήρες τις ανάγκες των ΗΠΑ. Η ίδια επιτροπή πρότεινε να επαναπροσληφθούν ορισμένοι από τους απεργούς, αλλά ο υπουργός μεταφορών Drew Lewis αρνήθηκε καν να συναντηθεί μαζί τους.

Σύμφωνα με ιστορικούς και δημοσιογραφικές πηγές της εποχής, ο αποφασιστικός τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε το θέμα η κυβέρνηση Reagan έπεισαν τον μέσο Αμερικανό για το ότι η χώρα χρειαζόταν ένα πρόεδρο με πυγμή και όχι κάποιον που είναι αναποφάσιστο, όπως είχαν χαρακτηρίσει τον Jimmy Carter.

Σχεδόν 30 χρόνια μετά από αυτό το γεγονός, κανένας Έλληνας πρωθυπουργός και καμία κυβέρνηση δεν έχει δείξει πυγμή να τα βάλει με τον κρατικό συνδικαλισμό.

Ποιο είναι αυτοί οι κύριοι που με τέτοιοιo τσαμπουκά σε μια τέτοια κρίση ρίχνουν διακόπτες και παίρνουν ότι θέλουν με το έτσι θέλω.

Ποιοι είναι αυτοί που νομίζουν ότι δικαιούνται 2500 έκαστος σύνταξη, όταν ένας νέος δεν παίρνει πάνω από 700 τον μήνα;

Αν αυτή η κυβέρνηση έχει την παραμικρή αίσθηση της πραγματικότητας, θα πρέπει να μελετήσει αναλυτικά τι έκανε ο Reagn το 1981 και να εφαρμόσει ανάλογο σχέδιο δράσης.

Θα πρέπει επιτέλους να περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ο κρατικός συνδικαλισμός και ο κάθε ένας που νομίζει ότι μπορεί να εκβιάζει τους φορολογούμενους αυτής της χώρας.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση