Απύθμενο Θράσος

• Του Ελευθέριου Καραγιάννη

Από τότε που ο Ελληνικός Λαός πληροφορήθηκε από τους πολιτικούς την δραματική οικονομική κατάσταση στην οποίαν τον είχαν οδηγήσει οι επί δεκαετίες συνεργαζόμενοι και αρρήκτως συνδεδεμένοι πολιτικοοικονομικοί κύκλοι του τόπου, τουτέστιν την επομένη των εκλογών, παρακολουθεί με δέος την Κυβέρνηση να οδηγεί την χώρα όπως ο πρωτάρης οδηγός που έλαβε το δίπλωμα οδήγησης με καταβολή φιλοδωρήματος. Στην προσπάθεια της αυτή βρίσκει συνεργό Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα οποία οφείλουν την οικονομική τους επιβίωση στην ανοχή της Κυβέρνησης να εισπράξει τα οφειλόμενα τους ή διαγράφει χρέη τους, ελέγχοντας και καθοδηγώντας με τον τρόπο αυτό την ροή και την ποιότητα της πληροφόρησης που δικαιούται να έχει ο Λαός.
Ενώ η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, που εξ αντικειμένου ήταν αμέτοχη στο φαγοπότι, έχει ήδη υποστεί, οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά, τις συνέπειες της ασχετοσύνης της διακυβέρνησης της χώρας, παράλληλα βομβαρδίζεται από Πρωθυπουργικές και κυβερνητικές υποσχέσεις ότι οι ταλαιπωρίες του θα λήξουν σύντομα και τα οικονομικά της χώρας θα ανακάμψουν.
Βεβαίως ουδείς εχέφρων δίδει πίστη στην κυβερνητική προπαγάνδα, πέραν των διατεταγμένων δημοσιογράφων και το τοπίο γίνεται ακόμη ζοφερότερο και γελοιωδέστερο όταν παρακολουθεί ηγετικό στέλεχος της Κυβέρνησης να εμπαίζει την νοημοσύνη του Ελληνικού Λαού με πράξεις ανάξιες της θέσεως του αλλά και της πνευματικής του αξίας.
Τα πράγματα όμως οδηγούνται σε επίδειξη απύθμενου θράσους και βαρύτατης προσβολής της κοινής λογικής όταν η ίδια η Κυβέρνηση «ανακαλύπτει» και δημοσιοποιεί στοιχεία για την σπατάλη του δημόσιου χρήματος από Δημόσιες επιχειρήσεις στις οποίες οι υπάλληλοι ελάμβαναν μισθούς εξωπραγματικούς, ωσάν αυτοί μόνοι να καθόριζαν τις απολαβές τους χωρίς καμία έγκριση του αρμόδιου Υπουργείου και μάλιστα του υπουργείου των Οικονομικών.
Η κατάσταση είναι εξοργιστική όταν η ως άνω Κυβέρνηση, για να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες της, περιέκοψε, εδώ και μήνες, με ελαφράν την καρδίαν, τις συντάξεις και μισθούς, χωρίς να εξαιρέσει καν τους χαμηλοσυνταξιούχους και αύξησε τις τιμές των αγαθών μέσω αύξησης των εμμέσων φόρων μειώνοντας ακόμη περισσότερο την αγοραστική τους δύναμη, αφήνοντας τις ληστρικές αμοιβές και τις πολυτελείς υπουργικές διαμονές στο εξωτερικό, ανέπαφες.
Η δημοσιοποίηση των στοιχείων αυτών δημιουργεί όμως μερικές αμφιβολίες ως προς τις προθέσεις της Κυβέρνησης.
Η προσπάθεια της να απαξιώσει τους Οργανισμούς αυτούς στα μάτια του Ελληνικού Λαού ώστε να διευκολύνει την εφαρμογή οποιασδήποτε πολιτικής της είναι έτι χειρότερο από την υπάρχουσα οικονομική κραιπάλη των Οργανισμών αυτών. Μία Κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτόν της, κατ’ αρχάς το φαινόμενο αυτό θα το είχε αντιμετωπίσει εν τη γενέσει του ή αν το είχε κληρονομήσει θα το είχε λύσει πριν λάβει τα επώδυνα μέτρα κατά των οικονομικά αδύναμων κοινωνικών τάξεων. Όμως, και ούτως εχόντων των πραγμάτων, περισσότερη αξιοπιστία θα αποκτούσε η Κυβέρνηση ανακοινώνοντας ότι προέβη στα δέοντα μέτρα στο θέμα αυτό, από του να εκθέτει μία συγκεκριμένη ομάδα εργαζομένων που εκμεταλλεύτηκε το γνωστό διαβρωμένο πολιτικό σύστημα προς όφελος της.
Εξ’ άλλου, κραυγαλέα περίπτωση κατασπατάλησης του χρήματος των Ελλήνων φορολογουμένων απ’ αυτούς που πήραν την εντολή να το διαχειρίζονται με εντιμότητα, αποτελεί η, προ διετίας, περίπτωση Προέδρου μεγάλου γνωστού δημόσιου Οργανισμού, ο οποίος πέραν του παχυλότατου μηνιαίου μισθού του έλαβε και ετήσιο μπόνους διακοσίων χιλιάδων ευρώ δηλώνοντας ανερυθρίαστα ότι η επιχείρηση δεν πήγε καλά εκείνον τον χρόνο διότι ο ίδιος δεν είχε την δέουσα εμπειρία στον τομέα δράσεως της επιχείρησης, την οποίαν αποκτά συν τω χρόνω.
Ουδείς πολιτικός διανοήθηκε να του αφαιρέσει το μπόνους.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση