Ουτοπική έξοδος που βρίσκει... τοίχο

Οι Γερμανοί δεν έχουν σκοπό να βοηθήσουν. Δεν είμαστε συγγενείς τους. Είναι ξεκάθαρο αυτό. Ο καθένας δουλεύει για τα συμφέροντά του. Τον λάκκο μας αλλά και όλων των αδύναμων δυτικών κρατών σκάβουν επιμελώς για να θάψουν εκεί μαζί μας και τα λάθη τους.

Το τελευταίο διάστημα, μάλιστα άρχισε να διαφαίνεται η πιθανότητα για διπλό ευρώ… Μαλακό για τους Νότιους και σκληρό για τους Βόρειους. Πιο πιθανό βέβαια είναι να βγουν χώρες από το ευρώ και να γυρίσουν στα νομίσματά τους, παρά να δημιουργηθεί μια δεύτερη ΕΚΤ, όπως δήλωσε ο Τρισέ σε ανύποπτο χρόνο.

Τι εξυπηρετεί όμως ένα νέο νόμισμα με τα ίδια δομικά πολιτικά λάθη, όταν δεν εξυπηρετεί τον άνθρωπο;
Τι κατάφερε η Ελλάδα μέσα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα;
Χαλάσαμε την ηθική και γεμίσαμε αλλόθρησκους, αλλοιώσαμε την δημογραφική σύνθεση, αποβιομηχανίστηκε η οικονομία μας, έπεσαν τα εισοδήματα στα προ του 2000 επίπεδα, 10πλασιάσαμε το δημόσιο χρέος και υπερχρεώσαμε την χώρα, υπονομεύσαμε το μέλλον των επόμενων γενεών, καταστρέψαμε το εθνικό σύστημα υγείας λόγω των μεταναστών, υπερδιπλασιάστηκαν οι αποδοχές στο δημόσιο και υποπολλασιάστηκε η παραγωγικότητα της χώρας και πολλά άλλα.

Στην κρίση αποκαλύπτονται τα ελαττώματα της χώρας. Δυστυχώς ή ευτυχώς…

Αν μπορούσε το σύστημα να διορθώσει τις παθογένειές του, τότε θα το είχε κάνει ήδη. Και τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα (φορολογική αφαίμαξη των χαμηλών οικονομικών στρωμάτων) δείχνει πως το σύστημα (βλ. κυβέρνηση – πολιτικός κόσμος) δεν θέλει ούτε να αποκαλύψει τα ελαττώματα, αλλά ούτε και να τα διορθώσει.

Αν η κυβέρνηση έκανε πράξη την έκτακτη κατάσταση εθνικής επιβίωσης που περνάει η χώρα και που επικαλείται για να επιβάλλεται στον λαό, τώρα θα συμπεριφερόταν πιο σοβαρά και θα είχε ήδη κόψει τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας, δηλαδή του δημόσιου τομέα, παρά να συμπεριφέρεται όπως τώρα κάνει απλά ρετουσαρίσματα σαν να περνάει η χώρα μια απλή ύφεση που θα διαρκέσει 2-3 χρόνια (εκτός και αν η ύφεση είναι στημένη, με μαγειρεμένα οικονομικά στοιχεία, για να μπορέσουν να γίνουν οι... "δουλειές" και μετά από 2-3 χρόνια η κυβέρνηση να μετατρατεί σε ήρωα που έσωσε τη χώρα από τον "λογιστικό λάκκο" που η ίδια την έβαλε. Στο σημείο αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε πως με "λογιστική τακτοποίηση" και "ξεγελώντας" την Ευρώπη, ο Σημίτης έβαλε στην Ευρωζώνη (νομισματική ένωση) την Ελλάδα, οπότε...).

Γιατί ξέρει ότι με το φορολογικό μαγείρεμα του νέου φορολογικού σχεδίου διασφαλίζονται μεν κάποιοι πόροι-υψηλότερη φορολογία παντού, αλλα θα εισπράξει ανέμους όταν το αντιληφθεί πλήρως ο πολίτης, όταν δεν θα μπορεί να επιβιώσει χωρίς να εκποιήσει τον εαυτό του και την περιουσία του, και τότε πολύ γρήγορα την "απλή" ύφεση θα ακολουθήσει η επιμήκυνση, την επιμήκυνση θα την ακολουθήσει η στάση πληρωμών και η αναδιάρθρωση.

Ζούμε παράλληλα σε μια ουτοπία που μας επιβάλλει το δημοσιο-υπαλληλικό κρατικίστικο ευρώ. Δείτε πόσες υπηρεσίες έχει η ΕΕ για να καταλάβετε ότι οι άνθρωποι είναι σοσιαλιστές του χειρίστου είδους και δεν γνωρίζουν τίποτα από οικονομία της αγοράς.

Δεν λέω στον κόσμο να βγάλει τα λεφτά του από τις τράπεζες. Και που να τα πάει άλλωστε; Ναι μεν στις τράπεζες κινδυνεύει να χάσει τα μισά από μια υποτίμηση ή ένα νέο όπως λέγεται υποτιμημένο ευρώ των Νοτίων, αλλά και εκτός τραπεζών κινδυνεύει να του τα κλέψουν όλα. Πάντως ό,τι και να γίνει, πάλι οι πολλοί στο τέλος θα χάσουν. Είναι δεδομένο και ίσως και... καλοστημένο.

Βράζουν (περνάνε τα μέτρα) σιγά-σιγά στον κάβουρα ελληνικό λαό, αλλά πολύ πιθανό αργά ή γρήγορα θα καταλάβει ο κόσμος οτι ο δρόμος που επέλεξε η κυβέρνηση να ερμηνεύσει και να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα του μνημονίου είναι αδιέξοδος και οδηγεί σε γκρεμό...

Και πιθανόν να φτάσουμε κάποιο Πάσχα, να ακούσουμε ξανά, όπως το Πάσχα του 1985 του Ανδρέα Παπανδρέου, όταν ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφωνούσε:

"Είμαστε Εθνος Ανάδελφον…"

Το "ζουμί" της όλης ιστορίας

Ο μικρός μπαίνει ένα βράδυ ξαφνικά στην κρεβατοκάμαρα των γονιών του και βρίσκει την μαμά του να είναι σκαρφαλωμένη πάνω στον μπαμπά του και να πηγαίνει πάνω κάτω.
Με το που τον βλέπουν οι γονείς του σταματούν και η μητέρα του γρήγορα "κατεβαίνει"
και τυλίγεται στα σκεπάσματα.
«Τι κάνατε εσύ και ο μπαμπάς;», ρωτάει ο μικρός.
«Εεεε, ο μπαμπάς σου έχει μεγάλη κοιλιά και μερικές φορές πρέπει να ανέβω πάνω του και να την πιέσω για να γίνει ίσια», του απαντάει η μητέρα του.
«Χάνεις το χρόνο σου μαμά», λέει πάλι ο μικρός. «Όταν εσύ πας για ψώνια, η κυρία από δίπλα έρχεται, πέφτει στα γόνατα και του την ξαναφουσκώνει.

Το πιάσατε το νόημα; Βάλτε στη θέση της γειτόνισας την κυβέρνηση και στη θέση του... φουσκώματος την παντελή έλλειψη ανάπτυξης (αέρας κοπανιστός δηλαδή) και... η εικόνα αρχίζει να μιλάει από μόνη της...

Αναγνώστης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση