Μίκης Θεοδωράκης: Φάρος στη φουρτούνα
- Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης
Ο Μίκης ήταν πάντοτε αταλάντευτος στην ίδια θέση, αυτή του μαχητή της Δημοκρατικής Ελευθερίας. Και , ας μη μας διαφεύγει ότι δεν υπάρχει Δεξιά ή Αριστερή Ελευθερία ούτε Δεξιά ή Αριστερή Δημοκρατία.
Η Δημοκρατία είναι μία.
Όταν μπαίνει η διεκδίκηση της «Δεξιάς» ή «Αριστεράς» μονοπώλησής της, τότε έχουμε μονομερή απόκλιση της Δημοκρατίας προς τα εδώ ή προς τα εκεί και τότε η Δημοκρατία «μπατάρει».
Έχουμε δει το πώς λειτουργεί η «Δεξιά Δημοκρατία» στις διάφορες «μπανανίες» της Λατινικής Αμερικής, και έχουμε δει το πώς λειτουργεί η «Αριστερή Δημοκρατία» στα μονοκομματικά καθεστώτα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Η Δημοκρατία, δηλαδή η λειτουργία της κοινωνίας με γνώμονα το αέναο κυνήγι της κοινωνικής τελειότητας (ισονομία-ισηγορία-αξιοκρατία-αλληλεγγύη-ασφάλεια και εξασφάλισης μίας ευχάριστης ζωής για όλη την κοινωνία) δεν κατακτάται πηγαίνοντας μονόπαντα προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά.
Κατακτάται ψηλαφίζοντας, πριν κάθε βήμα, το «κοινωνικώς ωφέλιμο» , αδιαφορώντας αν αυτό χαρακτηρίζεται (από τους ταμπελοποιούς) «Δεξιά» ή «Αριστερά» πορεία.
Ο Μίκης αυτό έκανε πάντοτε και γι’ αυτό μπέρδευε όσους σκέφτονται φορώντας κομματικές παρωπίδες.
Και πάλι, αυτό κάνει, στα 85 του, επιμένοντας στη σταθερά του, που πάντοτε ήταν η διαφύλαξη της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας, που πρόσφατα έχει παραδοθεί (από το καθεστώς πολιτικό σύστημα) σε τρίτους, αλλοεθνείς.
Το ότι κάποιοι θα διαφωνήσουν με τη στάση του και θα τον κατηγορήσουν για καιροσκοπισμό (αν είναι δυνατόν ένας ευφυής άνθρωπος, όπως ο Μίκης, να καιροσκοπεί στα 85 του!!!) ή οτιδήποτε άλλο, είναι φυσικό και αναμενόμενο.
Η κομματική τύφλωση, σε πολλές περιπτώσεις, αποτελεί αθεράπευτο σύμπτωμα της Ελληνικής νοοτροπίας, γεγονός που δεν αφήνουν ανεκμετάλλευτο, τα κόμματα.
Αυτή την τύφλωση, ως αθεράπευτο σύμπτωμα, δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει καμία λογική.
Γι αυτό κι εγώ, παραιτούμαι κάθε τέτοιας προσπάθειας. Απλά, την περιμένω, σαν φυσικό κοινωνικό φαινόμενο.
Προσωπικά δεν κόβω φλέβες για τον Μίκη. Όμως είναι αδύνατον να μην αναγνωρίσω ότι και σήμερα ακόμη η Ελλάδα κοντοστέκεται στο άκουσμα του ονόματός του. Εξ’ άλλου ο Μίκης αποδεικνύει ότι οι φουρτούνες του ταιριάζουν, γιατί δεν τις φοβάται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαπετάνιος στα 85 του δείχνει νεώτερος και από έφηβο.
Που είναι όμως οι υπόλοιποι αγωνιστές-επαναστάτες από τον καλλιτεχνικό-πνευματικό κόσμο;; Εκτός 2-3 ατόμων που ύψωσαν την φωνή τους, που είναι οι άλλοι;;
Που είναι αυτές οι θλιβερές επιχορηγούμενες καρικατούρες που γέμιζαν την ζωή μας με νοητικά απόβλητα περί αντίστασης στο κατεστημένο ;; Τραγικές υπάρξεις μέσα στην κωμωδία της ζωής τους, επέμεναν να μας υπενθυμίζουν πόσο ανάγκη είχαμε τον Λόγο τους, λίγο πριν το διαφημιστικό διάλλειμα κάποιου τηλεοπτικού πανεριού.
Κακέκτυπα ενός παραγωγικού νοητικού αγώνα, βρέθηκαν από μόνοι τους στα σκουπίδια, με το να αρνηθούν την ίδια τους την ανάσα που τους έδινε την επίφαση της ζωής τόσα χρόνια.
Αρνήθηκαν τον Λόγο και Σιώπησαν !!
Αυτοκτονούν οι πεθαμένοι ;; Αυτοί το κατάφεραν !
Θλιβεροί μέσα στην θλίψη τους, ανέβαλλαν συνεχώς το μοιραίο με ενδοφλέβιους ορούς καθαρού χρυσού.
Πήραν ότι άξιζαν.
Σε μας, απόμεινε ο Μίκης του Αγώνα όχι σαν τελευταία και αναγκαστική διέξοδος αλλά σαν επιβεβαίωση και νομοτελειακή σφραγίδα των αγώνων του Ελληνικού Έθνους.
Ποιος άλλος θα μπορούσε και δεν τόλμησε;
Ποιος άλλος Είναι Έτοιμος;;
Ο Μίκης στάθηκε απέναντι σε κάνες όπλων και κοίταξε ίσια μέσα τους.
Γιατί ο Μίκης δεν είναι σύμβολο του Αγώνα, είναι ο Αγώνας !!
Ένας συνοδοιπόρος
Από τη στιγμή που θα ενταχθείς κάπου, χάνεις τη μισή σου ελευθερία, έγραψε κάποτε ο Graham Green.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος δεν έχει ταμπέλες, δεν εντάσσεται σε κανένα κόμμα ή ιδεολογία, εξετάζει όλες τις απόψεις όλων και είναι έτοιμος να ανασκευάσει τις δικές του, με σταθερό κριτήριο πάντα τις αξίες που πρεσβεύει και την ελευθερία του.
Αυτό το είδος ανθρώπου πιστεύω πως είναι ο Μίκης Θεοδωράκης.
Ο μοναδικός ανθρωπος που θα ακολουθούσα με κλειστά μάτια....ούτε καν την μάνα μου γιατί θα είχε ιδοτέλεια,ενώ ο Μίκης ποτέ ή σχεδόν ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφή