Η ανοχή και η ενοχή των αμνών

«Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν»… ο πόλεμος δηλώσεων στην πολιτική σκηνή δεν λέει να κοπάσει, ενώ η κατάσταση στην οικονομία της χώρας πηγαίνει –σαφέστατα- από το κακό στο χειρότερο. Ανεβαίνουν τα spreads (όχι ότι μας ενδιαφέρει δηλαδή, αφού αποτελούν πλέον απλό δείκτη για το πόσο ευάλωτη είναι η οικονομία στον χώρο που λέγεται Ελλάδα), νέα μέτρα σερβίρονται, κυβέρνηση Ελληνική δεν έχουμε, οσονούπω έρχονται και τα εθνικά θέματα (βλ. Αιγαίο, Μακεδονία, Θράκη, Κύπρος), μαζί με τα θέματα ενέργειας… αλλά εμείς ως νέο-έλληνες απολαμβάνοντες την κόπρο του Αυγεία, εμμένουμε στο να κομπορρημονούμε για τις επιτυχίες του τάδε ή του δείνα κόμματος, αγνοώντας επιδεικτικά τις τεράστιες πολιτικές και προσωπικές ευθύνες διαφόρων πολιτικών ταγών, οι οποίοι συχνά αρέσκονται να μεταμφιέζονται σε «λαγούς» του συστήματος αλλά και που λίαν συντόμως θα μετατραπούν σε κανονικούς λαγούς για να γλιτώσουν από την οργή των πολιτών!!!
Με τα λίγα και με τα πολλά (και για να είμαστε ακριβείς, εμείς με τα λίγα και οι άλλοι με τα πολλά...), βαδίζουμε προς την δεύτερη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών, προκειμένου να εκλέξουμε τους νέους – Καλλικρατικούς μίνι πρωθυπουργούς με τα ασκέρια τους, τους πολλά βαρείς δημάρχους με τα σχετικά τους δουλικά. Με απλά λόγια, αυτή την Κυριακή πρέπει να πάμε στις κάλπες για να ψηφίσουμε τον δικό μας Αλή Μπαμπά με τους δικούς του σαράντα κλέφτες…!
Η όλη υπόθεση χρήζει ψυχανάλυσης, αφού εγγίζουμε τα όρια του αυτοκτονικού ιδεασμού… Γιατί; Μα, καλούμαστε να εκλέξουμε κάποιους, οι οποίοι ποτέ δεν θα μας δώσουν σημασία, παρά μόνο εάν ξαναχρειαστούν την ψήφο μας… Καλούμαστε να εκλέξουμε κάποιους, τους οποίους –στις περισσότερες των περιπτώσεων- πιθανότατα ούτε καν γνωρίζουμε…
Ολόκληρη την εβδομάδα που πέρασε, υπήρξαν έντονες παρασκηνιακές κινήσεις, συμφωνίες μεταξύ αντιπάλων με άγνωστα σε εμάς «αντίδωρα». Παρατηρώντας το σκηνικό της πολιτικής διαφθοράς, είδα να χτίζονται συμμαχίες χωρίς καμία ιδεολογική βάση ή έστω προσέγγιση και αναρωτήθηκα: Τελικά επιδιώκουν την εξουσία, την μίζα ή την άδολη παραγωγή έργου; Το τελευταίο πάντως το απέκλεισα πολύ γρήγορα, αφού διαπίστωσα πως κανείς από τους υποψηφίους δεν έχει κάνει ποτέ κάποια δωρεά σε κάποιο ίδρυμα, σε κάποια οικογένεια (π.χ. να συμβάλει στην αποπληρωμή ενός δανείου ή να χρηματοδοτήσει τις σπουδές ενός παιδιού…).
Αν και η σκέψεις μου όλο αυτό το διάστημα ήταν ισοπεδωτικές προς τους τοπικούς άρχοντες που βιάζονται να αναλάβουν την άσκηση εξουσίας επάνω μου, ακούγοντας και το λογίδριο του ανθύπατου του ΔΝΤ GUSAP (George USA Papandreou) που με περισσή ευκολία επικαρπώθηκε την εκλογική αποχή ονομάζοντάς την «εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στο μνημόνιο», τελικά αποφάσισα. Όσο και αν προσπάθησαν (και προσπαθούν) τα προπαγανδιστικά κυβερνητικά παπαγαλάκια να με πείσουν πως η δική μου αποχή θα είναι «χτύπημα» κατά του συστήματος, επιζητώντας με αυτόν τον τρόπο να με παρασύρουν στην επανάληψη του πρωθυπουργικού λογιδρίου φορτώνοντάς με τις ευθύνες στην «συναίνεσή» μου απέναντι σε όλα αυτά που έρχονται, όσο και αν μου έμπηγαν στο μυαλό πως αυτή την Κυριακή «ψηφίζουμε πρόσωπα και όχι πολιτικές», το μόνο που κατάφεραν οι έμμισθοι υπάλληλοι των μεγαλοκαναλαρχών και των εκδοτών της διαπλοκής ήταν να με πείσουν για το ακριβώς αντίθετο. Αυτή την Κυριακή ψηφίζουμε για εμάς.
Ψηφίζουμε για το εάν θέλουμε να έχουμε μνημονιακούς αυτοδιοικητικούς αγαστά συνεργαζόμενους με την τρόικα, το ΔΝΤ, τα γραφεία αντιπροσώπευσής τους, αλλά και τους κυβερνητικούς τους υπαλλήλους…

• Αυτή την Κυριακή καλούμαστε να ψηφίσουμε ξεκάθαρα υπέρ ή κατά του μνημονίου.
• Υπέρ ή κατά της οικονομικής, φυσικής και ηθικής μας εξαθλίωσης.
• Υπέρ ή κατά εκείνων που μας βλέπουν σαν αριθμούς και όχι σαν ανθρώπους.
• Υπέρ ή κατά των πολιτικών συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου.
• Υπέρ ή κατά της υποχώρησης στο ζήτημα των Σκοπίων και την υφαρπαγή της Ελληνικότητας της Μακεδονίας.
• Υπέρ ή κατά της γκριζοποίησης της Θράκης και της αφαίρεσης της απόλυτης Ελληνικής κυριαρχίας σε αυτήν.
• Υπέρ ή κατά στον κατακερματισμό και την απόλυτη μετατροπή της χώρας μας σε χώρο προς ενοικίαση, πώληση ή ποιος ξέρει τι άλλο…
• Υπέρ ή κατά της κατοχής της χώρας μας από τρίτους, τέταρτους, πέμπτους δανειστές – τοκογλύφους – οικονομικούς τρομοκράτες – τζογαδόρους…

Αυτή την Κυριακή αποφάσισα να πάω στην κάλπη και να ψηφίσω ένα βροντερό όχι στις μεθοδεύσεις υποθήκευσης των πάντων υπέρ των εγχώριων ή εξωτερικών κλεφτών.
Αυτή την Κυριακή αποφάσισα να πάω στην κάλπη για να στείλω ένα μήνυμα που δεν θα μπορεί να παραφραστεί κατά το δοκούν από τον Γιώργου Παπανδρέου και της τραγικής του παρέας που θέλουν να μας πείσουν ότι κυβερνάνε τη χώρα.
Αυτή την Κυριακή αποφάσισα να τους πω τη γνώμη μου χωρίς υπεκφυγές.
Αυτή την Κυριακή αποφάσισα να σταθώ μπροστά την ελάχιστη ευθύνη μου και να μην σιωπήσω στους βιαστές της κοινής λογικής.
Αν δεν τους αρέσει η γνώμη μου, μπορούν να φύγουν. Έτσι κι αλλιώς, άλλοι από αυτούς ήρθαν από ξένες χώρες και άλλοι μας ήρθαν ουρανοκατέβατοι…
Αυτή την Κυριακή αποφάσισα να τους στείλω το πρώτο μήνυμα αντίδρασης – αντίστασης. Αν είναι έξυπνοι, δεν θα θελήσουν να «μάθουν» τα επόμενα μηνύματα…

Κωνσταντίνος

ΥΓ: Επειδή από την χώρα λείπουν οι πολιτικοί ηγέτες, αυτό δεν σημαίνει πως θα λείψει και η δική μου πολιτική (όχι κομματική) άποψη. Αν με ρωτούσε σήμερα κάποιος τι θα του πρότεινα να ψηφίσει, θα του έλεγα ξεκάθαρα: οτιδήποτε και οποιονδήποτε άλλο, εκτός από υποψήφιο που στηρίζει έμμεσα ή άμεσα η κυβέρνηση του μνημονίου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση