Η αρμοδιότητα, οι αναρμόδιοι και το Ακρωτήριο της "Καλής Ελπίδος"

Διάλεξα το ψευδώνυμο Αναρμόδιος και μιλάω, από πολιτική άποψη, σχεδόν για τα πάντα. Το ψευδώνυμο είναι για να μην ΞΕΧΝΑΩ ότι αρνούνται στον πολίτη την βασική του αρμοδιότητα: το κυβερνάν, το νομοθετείν και το δικάζειν, με ΠΡΟΣΧΗΜΑ την ΤΕΧΝΙΚΗ του αναρμοδιότητα.
Αμ, αν δεν είναι ο πολίτης ο πιο αρμόδιος για όλα αυτά, τότε ποιος είναι;
Και γιατί τον χρειαζόμαστε τότε τον πολίτη;
Γιατί τον λέμε πολίτη αφού του έχουμε αφαιρέσει την βασική του αρμοδιότητα;
Ακου αρμοδιότητα! Λες και πρέπει να έχει ο πολίτης ECDL. Πιστοποιητικό πολιτικής ικανότητας. Μα αν το προεκτείνουμε αυτό, και δεχθούμε ότι η τεχνική ικανότητα και γνώση είναι προαπαιτούμενο για πολιτικές πράξεις και αποφάσεις, τότε ΚΑΚΩΣ επιτρέπουμε στον πολίτη να ψηφίζει κιόλας στις εκλογές.
Να τον στείλουμε στο σχολείο να μάθει πολιτική πρώτα, και βλέπουμε... Στο κάτω κάτω για να σου επιτρέψουμε να οδηγήσεις ένα αυτοκίνητο σε στέλνουμε στο σχολείο και απαιτούμε πιστοποιητικό, άδεια κλπ. Ποιο είναι πιο σημαντικό: η ψήφος στις εκλογές ή η άδεια οδήγησης; Γιατί για την οδήγηση απαιτούμε άδεια τότε και όχι για την ψήφο;
ΓΙΑΤΙ Η ΟΔΗΓΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΙΚΟ ΘΕΜΑ.
Η ΨΗΦΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ.
Υπ' αυτήν την έννοια δεν μπορεί να εξαιρεθεί ούτε η μαγείρισα, ούτε ο περιπτεράς ούτε κανένας. Και ο τελευταίος, με οποιαδήποτε έννοια τελευταίος, πολίτης μπορεί να έχει την ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΩΤΕΡΗ ιδέα, άποψη ή σκέψη πάνω σε ένα θέμα. Την πολιτεία, το κράτος, το δημόσιο, την πατρίδα ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.
Ο πολίτης είναι κάτι σαν εργασία πλήρους απασχόλησης. Πολίτης είσαι ΟΛΟ το 24-ωρο. Την δουλειά του ο πολίτης δεν την μαθαίνει σε καμμιά σχολή Πολιτικών Επιστημών. Την μαθαίνει συζητώντας αδιάκοπα και παντού για τα θέματα που αφορούν την πολιτεία, το κράτος και το δημόσιο. Ο πολίτης μαθαίνει την δουλειά του, ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ είπαμε, από τους άλλους πολίτες. Και φυσικά μελετώντας και διαβάζοντας.
Αλλά αυτό που ωριμάζει τον πολίτη είναι η ΕΥΘΥΝΗ. Σήμερα ο πολίτης δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ. Απλώς πάει και ψηφίζει. Ευθύνη εννοώ εδώ με την έννοια του αξιώματος, του μέλους σε επιτροπή προετοιμασίας νόμου, του μέλους σε κληρωτό δικαστήριο πολιτών, του με απόφαση της πόλης ορισμένου παιδαγωγού περί δημοκρατίας στα παιδιά και τους νέους, του χορηγού-λειτουργού, όταν είναι πολύ πλούσιος, μιας στρατιωτικής μονάδας, μιας μοίρας της πολεμικής μας αεροπορίας, ενός νοσοκομείου, ενός σχολείου. Ευθύνη. Ευθύνη λέμε. Οτι από σένα κρέμονται ψυχούλες των αδελφών σου πατριωτών. Οι ζωές τους, το δίκιο τους, η νοητική τους συγκρότηση, η προκοπή τους. Ευθύνη.
Σήμερα η λέξη πολίτης είναι ευφημισμός. Κάτι σαν το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος. Δεν υπάρχουν πολίτες σήμερα. Υπάρχει μόνο φορολογητέα ύλη και στρατεύσιμος. Υπήκοος. Τίποτε άλλο.
Η πολιτική ασκείται από επαγγελματίες πολιτικούς. Ο πολίτης δεν έχει την δυνατότητα να πάρει μέρος στο πολιτικό γίγνεσθαι. Μια ψήφος στα 4 χρόνια δεν είναι πολιτική παρουσία. Είναι τίποτε. Είναι το αντίστοιχο της "ξεπέτας".

Θραξ Αναρμόδιος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση