Ευθύνη της αντιπολίτευσης να τερματιστεί η κυβερνητική αναλγησία

• Τεράστιες είναι οι ευθύνες της αντιπολίτευσης που δεν μπορεί ή δεν θέλει να ανταποκριθεί στις πολιτικές της ευθύνες
• Απαιτείται η εθνική συνεννόηση για να απαλλαγεί ο τόπος από την ψευδοκυβέρνηση Παπανδρέου - ΔΝΤ
• Η ανικανότητα της αντιπολίτευσης στηρίζει την κυβέρνηση
  

Η κατάσταση στην χώρα είναι τραγική. Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου «κρατάει» την κυβέρνηση με κάθε μέσο. Οι μηχανισμοί προπαγάνδας, οι πολιτικοί εκβιασμοί προς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που διαφωνούν και ο βομβαρδισμός με συνεχή ψεύδη του Γιώργου Παπανδρέου προς τους έλληνες πολίτες, έχουν καταστεί καθημερινότητα, την οποία παρακολουθεί η αντιπολίτευση με ψιθύρους διαμαρτυρίας.
Ο ρόλος των πολιτικών κομμάτων είναι σαφής. Η εκπροσώπηση των ελλήνων πολιτών είναι θεσμοθετημένη μέσω της δημιουργίας των πολιτικών ρευμάτων-κομμάτων. Μόνο που στην σημερινή, τραγική Ελλάδα, τα κόμματα απέχουν από την κύρια ευθύνη τους, δηλαδή να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού και ταυτόχρονα να υπερασπιστούν τα όσα το Σύνταγμα της χώρας επιτάσσει.
Αρκούμενοι οι πολιτικοί αρχηγοί σε παιδαριώδεις πολιτικούς διαξιφισμούς προσπαθούν να ωραιοποιήσουν την ανικανότητά τους να ενωθούν προ του μέγιστου εθνικού κινδύνου, να παραμερίσουν τις ό,ποιες πολιτικές τους διαφορές και να στείλουν στον «αγύριστο» τον Γιώργο Παπανδρέου, την κυβερνητική του κουστωδία και φυσικά τους εκπροσώπους του ΔΝΤ που έχουν εγκατασταθεί στην χώρα.
Η αποφυγή δημιουργίας μίας και μοναδικής τάσης αντίδρασης απέναντι στην διάβρωση του ίδιου του πολιτικού συστήματος, απέναντι στην επερχόμενη εξαθλίωση των πολιτών, αλλά και απέναντι στην μετατροπή της χώρας σε αποικία δουλοπαροίκων, αποτελούν ένα τεράστιο πολιτικό ολίσθημα της αντιπολίτευσης, που δείχνει να μην θέλει να «τιμωρήσει» τους υπεύθυνους και να αλλάξει την κατάσταση που ρίχνει την χώρα σε ένα τέλμα δεκαετιών. Όλα τα κόμματα (πλην ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ) οφείλουν σήμερα να οργανώσουν από κοινού μία βάση δυναμικών ενεργειών-παρεμβάσεων που θα οδηγήσουν στην δικαιοσύνη τους πραγματικούς υπεύθυνους και ταυτόχρονα θα παύσουν το πολιτικό πραξικόπημα του ΠΑΣΟΚ (μην ξεχνάμε πως κάθε πολιτική πράξη του κυβερνώντος κόμματος παραβιάζει κατάφορα το Σύνταγμα της χώρας και τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των ελλήνων πολιτών).
Αντί, λοιπόν, ο Σαμαράς, η Παπαρήγα και ο Τσίπρας, να σχηματίσουν μία λαϊκή κυβέρνηση (με προσωρινή μορφή), που θα εργαστεί πάνω στην ευθύνη επιβίωσης της χώρας, προσπαθούν ο καθένας ξεχωριστά να επιτεθούν λεκτικά στους χοντρόπετσους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και στον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, χωρίς να πιέζουν μέσα από λαϊκές δράσεις. Η αντιπολίτευση στην Ελλάδα πάσχει και ίσως η ασθένειά της να είναι μεγαλύτερη από αυτήν της κυβέρνησης. Παραμερίζοντας ή και αγνοώντας την ανατρεπτική δυναμική που μπορεί να επιβληθεί μέσα από τις λαϊκές μάζες, με έναν κοινό στόχο, ουσιαστικά ενισχύουν την κυβερνητική ασυδοσία, αρκούμενοι σε κινήσεις πολιτικού εντυπωσιασμού και μηδενικής πρακτικής αξίας.
Θα πρέπει, λοιπόν, οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης να καταλάβουν πως πρέπει επιτέλους να παραμερίσουν τις διαφορές τους απέναντι στον κίνδυνο που λέγεται ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ και ο οποίος απειλεί να εξαφανίσει κάθε πολιτική δραστηριότητα και αξιοπιστία της Ελληνικής πολιτικής σκηνής. Θα πρέπει να υπάρξει μία άμεση συνάντηση των πολιτικών αρχηγών (πλην Καρατζαφέρη και Παπανδρέου), στην οποία θα καθοριστεί ένα κοινό πλαίσιο δράσεων και οργανώσεων δυναμικών διαδηλώσεων. Το ΠΑΣΟΚ δεν αντέχει σε πιέσεις. Ή θα πέσει πολύ εύκολα ή θα χάσει την ψυχραιμία του και θα κινηθεί καθαρά εκτός Συντάγματος σε μία προσπάθεια να διατηρηθεί στην εξουσία. Αλλά, αυτό δεν θα γίνει με διαλέξεις και αψιμαχίες σε τηλεοπτικά παράθυρα, με ανακοινώσεις των κομμάτων ή με «κόντρες» εντός του Κοινοβουλίου. Εάν δεν μπορούν να κατανοήσουν οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης τον ρόλο που επιβάλλεται να διαδραματίσουν στο σήμερα, θα αποτελέσουν το ίδιο θλιβερό πολιτικό παρελθόν με τον Συνταγματικά παραβατικό πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου.
Η δημοκρατία απαιτεί αγώνες και συσπείρωση. Οι διαφορές μπορούν να μείνουν για αργότερα, όταν ο εθνικός κίνδυνος θα έχει παρέλθει. Σήμερα, απαιτούνται δυναμικές κινητοποιήσεις, με ενωμένους όλους τους έλληνες (πλην, φυσικά, των πραιτωριανών καλοβολεμένων οπαδών του κυβερνώντος κόμματος) που θα απαιτήσουν και να πάρουν την πατρίδα τους πίσω. Οποιαδήποτε καθυστέρηση ρίχνει βαθύτερα στον πολιτικό κυβερνητικό βούρκο τα σημερινά κόμματα και δημιουργεί συνθήκες ιδιαίτερης οργής στους πολίτες. Αυτή την οργή θα πρέπει να σκέφτονται οι πολιτικές ηγεσίες της αντιπολίτευσης (η κυβέρνηση αγνοεί την λαϊκή βούληση, οπότε…), για τις οποίες θα πρέπει να γνωρίζουν πως μπορεί να τις «νιώσουν» το ίδιο -ή και χειρότερα- με το κυβερνητικό τσίρκο που τοποθέτησε το ΔΝΤ στην χώρα…
Έφτασε, λοιπόν, ο καιρός για να ενωθούμε και να απαιτήσουμε αυτά που μας κλέβουν οι πρόθυμοι κυβερνητικοί υπάλληλοι της Νέας Τάξης και τα δουλικά της Bilderberg. Εάν η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου αντιμετωπίσει οργανωμένες πολιτικές δράσεις, θα υπάρξει ομαλή μετάβαση στο αύριο της χώρας και της πολιτικής της ζωής. Ειδάλλως, το χάος είναι προ των πυλών…

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση