Περίεργη η στάση της Αθήνας έναντι των προκλήσεων της Άγκυρας

• Προβληματισμό για μονομερή τήρηση συμφωνηθέντων, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, εκφράζει στέλεχος του αμερικανικού Κογκρέσσου
• Τι γνωρίζει ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας και δεν το δημοσιοποιεί;
• Τι περιείχε η Συμφωνία της Μαδρίτης που υπέγραψε ο Σημίτης;

«Πώς επιτρέπει η Ελλάδα να ελέγχουν την θάλασσα του Αιγαίου τα τουρκικά καράβια και να μη διαμαρτύρεται καν για την πρόκληση»; Το ερώτημα προέρχεται από επαγγελματικό στέλεχος του αμερικανικού Κογκρέσου που ασχολείται με τα ελληνικά θέματα, καθώς εργάζεται στο γραφείο γνωστού Αμερικανού πολιτικού. Πρόκειται για μία «νόμιμη απορία» από έναν άνθρωπο που καλείται συχνά-πυκνά να ετοιμάσει τις παρεμβάσεις του αφεντικού του για τα θέματα που ενδιαφέρουν την Ελλάδα και την Κύπρο.
Οι αντιδράσεις της Αθήνας στις προβοκάτσιες του κ. Ερντογάν είναι από ανύπαρκτες έως αναιμικές. Σε σημείο που συλλαμβάνει κανείς τον εαυτό του να φωνάζει από αγανάκτηση για την παθητική στάση που επιδεικνύει ο πρωθυπουργός και η ομάδα που εγκατέστησε στο υπουργείο των Εξωτερικών. Μα, δεν νευριάζουν αυτοί οι άνθρωποι όταν βλέπουν αυτές τις συμπεριφορές; Και πώς μπορεί ακόμα να πιστεύουν ότι ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας είναι άνθρωπος καλών προθέσεων; Δεν είναι λογικό να σκεφτόμαστε -όπως είπε και το επαγγελματικό στέλεχος του Κογκρέσου- ότι η πολυδιαφημισμένη ελληνοτουρκική προσέγγιση είναι μονόδρομος και τα συμφωνηθέντα τηρούνται μόνο από την Αθήνα;

Η συμφωνία της Μαδρίτης ταφόπλακα της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο
Στην ενεργό ανάμιξη της αμερικάνικης διπλωματίας οφείλεται και η Συμφωνία της Μαδρίτης, με την οποία ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και ο τότε πρόεδρος της Τουρκίας Σ. Ντεμιρέλ έθεσαν, ενάμιση χρόνο αργότερα, τον Ιούλιο του 1997, το νέο πλαίσιο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά την κρίση των Ιμίων, συμφωνώντας στην ύπαρξη ζωτικών τουρκικών συμφερόντων στο Αιγαίο.
Η συμφωνία Σημίτη - Ντεμιρέλ υιοθετήθηκε στις 8 Ιουλίου 1997 στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη. Στο περιθώριο της Συνόδου και με την επίβλεψη της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλίν ΟλμπράιτΜε τον τρόπο αυτόν η τούρκικη διπλωματία απέσπασε από την Αθήνα την αναγνώριση των τουρκικών ζωτικών συμφερόντων στο Αιγαίο, την αναγνώριση ελληνοτουρκικών διαφορών πέραν της υφαλοκρηπίδας και, τέλος, τη δημόσια δήλωση της Αθήνας περί ειρηνικής επίλυσης των διαφορών, που, από πλευράς διεθνούς δικαίου, περιλαμβάνει, εκτός του Διεθνούς Δικαστηρίου, τις διμερείς συνομιλίες, την διαμεσολάβηση και την επιδιαιτησία.
Όπως είχε πει ο γέρος Καραμανλής, υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δε λέγονται (στην περίπτωση του Αιγαίου μάλλον είναι τραγικά σφάλματα της διπλωματίας και των εμπλεκόμενων πολιτικών) και άλλα που λέγονται και δε γίνονται...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση