Η οικονομία μπορεί ακόμη να σωθεί αν σταματήσει να την αποδομεί η κυβέρνηση

• Είναι όμως πολύ αμφίβολο αν μπορεί να πάρει τα σωστά μέτρα η παρούσα κυβέρνηση. Γιατί όλες οι στρεβλώσεις, πρωτοφανείς στην ιστορία της χώρας, προκαλούνται τελικά από ένα μόνο πρόσωπο: τον πρωθυπουργό

Τα πράγματα πλησιάζουν σε σημείο που η Ελλάδα οδηγείται είτε (κατά την κυβερνητική εκδοχή) σε χρεωκοπία, λόγω αδυναμίας δανεισμού κράτους και ιδιωτών με υψηλά επιτόκια, είτε σε εξωτερική βοήθεια. Και οι δύο επιλογές είναι καταστροφικές. Για την πρώτη είναι προφανές. Αλλά και η δεύτερη θα προκαλέσει ακόμη πιο επώδυνα μέτρα, ενώ θα μειωθεί και η εθνική μας κυριαρχία, όπως άλλωστε επανειλημμένα προανήγγειλε ο κ. Παπανδρέου.
Είναι, όμως, δυνατόν, η Ελλάδα να αποφύγει και τη μία και την άλλη εξέλιξη.
Όπως όλοι ομολογούν, το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η αξιοπιστία της. Η έλλειψη αξιοπιστίας επιτρέπει στους δανειστές μας να επιτυγχάνουν υψηλότερο επιτόκιο και αυτό οδηγεί, με τη σειρά του, σε – πραγματικό ή επισειόμενο – κίνδυνο χρεωκοπίας. Είναι λοιπόν αυτόματο το συμπέρασμα ότι, αν ανορθωθεί η αξιοπιστία της χώρας, και τη χρεωκοπία θα αποφύγουμε, αλλά και την αφαίρεση εθνικής κυριαρχίας μέσω του «πακέτου διάσωσης».
Πώς μπορεί να ανορθωθεί η αξιοπιστία της χώρας;
Έχουμε ήδη εξηγήσει ότι η αξιοπιστία της χώρας δεν πλήττεται από τα όχι ιδιαίτερα τραγικά χρέη και ελλείμματα που άφησε πίσω της η κυβέρνηση Καραμανλή (αντίστοιχα των οποίων υπάρχουν σε πολλές ακόμη χώρες της Ευρώπης και παγκοσμίως), αλλά από την άφρονα ρητορική περί χρεωκοπίας της χώρας που η κυβέρνηση Παπανδρέου ξεκίνησε.
Η ρητορική αυτή συνεχίζεται: Άμεσα, με ρήσεις τύπου «Τιτανικού». Έμμεσα, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ας δούμε μόνον, τι πληροφορίες δίνει άμεσα και, κυρίως, έμμεσα, ο πρωθυπουργός για την Ελλάδα στο πρόσφατο άρθρο του στους New York Times:
- χώρα με προβλήματα (2η σειρά),
- χώρα με σοβαρό έλλειμμα (7η σειρά),
- χώρα απατεώνων (8η-9η σειρά),
- με προβληματική δημόσια διοίκηση (17η σειρά),
- ανίκανη να καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή (17η σειρά),
- διεφθαρμένη (18η σειρά),
- ανίκανη να προσελκύσει επενδύσεις (19η σειρά),
- μη ανταγωνιστική (21η σειρά),
- μη αξιόπιστη (21η σειρά),
- με κυβέρνηση που δεν έχει επίγνωση της κατάστασης και της φταίνε δήθεν οι κερδοσκόποι (όλο το δεύτερο μέρος του άρθρου),
- με πολίτες που δεν εμπιστεύονται τη χώρα τους (προτελευταία σειρά),
- χωρίς Υπουργό Εξωτερικών (υπογραφή του αρθρογράφου)!
Η περίπτωση του άρθρου αυτού είναι τυπική της όλης ρητορικής Παπανδρέου. Μιλά υποτιμητικά για τη χώρα, για να ανεβάσει το δικό του προφίλ. Τα μόνα θετικά της χώρας, είναι αυτά που κάνει κυβέρνηση! Ανεξάρτητα από το πόσο ισχύουν πραγματικά οι υποτιμητικές αναφορές (που πάντως δεν ισχύουν 100%, δεν είναι τόσο πια ζοφερή η πραγματικότητα), ο αναγνώστης του άρθρου αποκτά τη χειρότερη εικόνα, τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την αυτάρεσκη κυβέρνησή της.
Η εικόνα της χώρας πλήττεται κι άλλο από την προσπάθεια της κυβέρνησης να πετύχει ευρωπαϊκή εγγύηση για το ελληνικό χρέος. Η προσπάθεια αυτή, αποτελεί διαρκή ομολογία αποτυχίας. Στην πραγματικότητα, βέβαια, ο πρωθυπουργός ζητάει εγγυήσεις όχι για να αποφύγει τη χρεωκοπία, αλλά για να μπορέσει (έτσι νομίζει) να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική. Πρόκειται, και πάλι, για υπονόμευση της χώρας, που αποσκοπεί στη βελτίωση του κυβερνητικού προφίλ.
Τι μπορεί και πρέπει να γίνει, λοιπόν, για να σταματήσει ο κατήφορος προς τη χρεωκοπία ή προς τη «διάσωση» – μείωση της εθνικής κυριαρχίας;
Στο επικοινωνιακό πεδίο:
- Παύση κάθε ρητορικής άμεσα ή έμμεσα υποτιμητικής εις βάρος της χώρας.
- Παύση κάθε συζήτησης για εξωτερική βοήθεια, ΔΝΤ κλπ. Αν δεν το θέλουν πραγματικά, να σταματήσουν την έμμεση, αλλά καίρια δυσφήμηση της χώρας.
- Παύση κάθε αναφοράς σε «κερδοσκόπους».
- Παύση κάθε αυτάρεσκης αναφοράς στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.
- Ανάδειξη διεθνώς των πλεονεκτημάτων της χώρας (όχι της κυβέρνησης!).
- Διορισμός Υπουργού Εξωτερικών!
Στο οικονομικό πεδίο:
- Στροφή προς βραχυπρόθεσμο δανεισμό (τρίμηνο ή εξάμηνο), που είναι ευκολότερος σε περιόδους κρίσης.
- Πλήρης εξόφληση των υποχρεώσεων του κράτους για να ανασάνει η ετοιμοθάνατη αγορά. Το κόστος του επιπλέον κρατικού δανεισμού θα αντισταθμιστεί από την αποφυγή της ύφεσης και την αύξηση των φορολογικών εσόδων.
- Να προχωρήσουν οι προγραμματισμένες επενδύσεις που πάγωσαν μετεκλογικά.
- Να επενδυθούν τα διαθέσιμα κρατικά κεφάλαια σε οικονομικά συνετές υποδομές και όχι στην αδιέξοδη, οικονομικά, «πράσινη ανάπτυξη».
- Και, κυρίως: να σταματήσουν οι κάθε είδους «αναπτυξιακές» επιχορηγήσεις, χαρακτηριστικό υπανάπτυκτων κρατών. Ιδιωτικές επιχειρήσεις να κάνουν μόνον όσοι είναι εργατικοί και ικανοί, όσοι είναι καινοτόμοι, όσοι αντέχουν στον ανταγωνισμό. Όχι οι κολλητοί του υπουργού! Θα είναι το πιο αναπτυξιακό μέτρο που θα έχει ληφθεί ποτέ στην Ελλάδα.
Είναι όμως πολύ αμφίβολο αν μπορεί να πάρει έστω ένα από αυτά τα μέτρα η παρούσα κυβέρνηση. Γιατί όλες οι παραπάνω στρεβλώσεις, πρωτοφανείς στην ιστορία της χώρας, προκαλούνται τελικά από ένα μόνο πρόσωπο: τον πρωθυπουργό.
Η Νέα Δημοκρατία έπρεπε να είχε ήδη προβάλει ως αξιόπιστη εναλλακτική στη σημερινή κατάρρευση. Είναι επείγον να το κάνει το συντομότερο, ειδάλλως θα βαδίσει σε ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση και θα μοιραστεί μαζί με το κυβερνών κόμμα την μήνη των ελλήνων πολιτών...
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση