Φαρισαϊσμός: Τα τεχνάσματα των τυπικών αναλογιών

Το τέχνασμα των τυπικών αναλογιών είναι μια απάτη που συνταυτίζει και εξισώνει διαφορετικές καταστάσεις και ρεύματα, διαφορετικά κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα σύμφωνα, με κάποιες κοινές εξωτερικές, τυπικές και δευτερεύουσες ομοιότητες.
Με το τέχνασμα αυτό της απάτης, οι ποικίλες εξουσίες και τα ιδεολογικά τους μαντρόσκυλα (τα έμμισθα παπαγαλάκια τους) συνταυτίζουν και εξισώνουν τη συμπεριφορά των λαϊκών κινημάτων με τους δήμιούς τους, τη συμπεριφορά του Ισραήλ, π.χ., με τη συμπεριφορά της παλαιστινιακής αντίστασης, την κακουργία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εναντίον των λαών με τις αγωνιστικές αντιστάσεις των λαών κ.λπ…
Με το ίδιο αυτό τέχνασμα επιχειρούν και σήμερα οι ποικίλοι και πολύχρωμοι υπάλληλοι της Νέας Τάξης να εξισώσουν τις «ακροδεξιές» δημαγωγίες και τα κατασκευασμένα «σκιάχτρα» τους (Καρατζαφέρης και Σία) με κάθε κοινωνική αντίσταση και διαμαρτυρία εναντίον της ιστορικής και εθνικής μας ισοπέδωσης.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα μεγάλα καθεστωτικά συγκροτήματα των ΜΜΕ και οι μολυσματικές εστίες τους (Ιοί, indymedia, και λοιπά μίσθαρνα όργανα) είναι αυτά που πρωτοστατούν στο στιγματισμό, αφορισμό και κατασυκοφάντηση κάθε λαϊκής εκδήλωσης εναντίον της νεοταξικής επέλασης.
Η ευνοούμενη μέθοδος όλων αυτών είναι η συνταύτιση και εξίσωση κάθε λαϊκής εκδήλωσης και αντίστασης με την «ακροδεξιά» και τον Καρατζαφέρη: Τον κατασκευασμένο προβοκάτορα, ακριβώς για να παρέχει την «αναλογία» του τεχνάσματος.
Αυτό επιχειρείται να συμβεί και με ιστορικές προσωπικότητες, όπως ο Μίκης και άλλους ιστορικούς αγωνιστές της Αριστεράς που δεν προσκύνησαν. Όλοι στο ίδιο σακί με την «ακροδεξιά» και τον Καρατζαφέρη.
Το βασικό χαρακτηριστικό αυτών των δόλιων καθεστωτικών εξισωτικών σοφισμάτων συνίσταται σε τούτο: Στην εξάτμιση, ισοπέδωση και εξαφάνιση των ιστορικών, κοινωνικών και πολιτικών χαρακτηριστικών των υποκειμένων.
Αφαιρείται από τα υποκείμενα η κοινωνική τους ΟΥΣΙΑ, το ιστορικό και πολιτικό περιεχόμενό τους και συγκρίνονται στη βάση τυπικών εξωτερικών γνωρισμάτων.
Με άλλα λόγια: Αξιολογούνται και ταξινομούνται διαφορετικές ιστορικές και πολιτικές ποιότητες, σύμφωνα με κάποια εξωτερική και πολύ δευτερεύουσα εκδήλωση.
Έτσι, επειδή η ακροδεξιά μιλάει αφηρημένα για «πατρίδα» όποιος μιλάει για πατρίδα είναι «ακροδεξιός».
Το ίδιο, όποιος υπερασπίζεται την εθνική του υπόσταση και την ιστορία του, τις κατακτήσεις των αγωνιστικών λαϊκών κινημάτων είναι «ακροδεξιός» και «φασίστας» επειδή η ακροδεξιά δημαγωγία τα καπηλεύεται όλα αυτά.
Στη βάση, βεβαίως, τέτοιων τυπικών, αλγεβρικών εξισώσεων μπορεί να μην αφήσεις τίποτα όρθιο, να συνταυτίσεις τους πάντες και τα πάντα γιατί οι πάντες και τα πάντα έχουν κοινά εξωτερικά χαρακτηριστικά και συχνά «κοινά μέσα»…
Σε επίπεδο περιεχομένου και ουσίας τίποτα το κοινό δεν υπάρχει ανάμεσα στους φορείς και τα πρόσωπα των ιστορικών αγώνων υπέρ της κοινωνίας, της πατρίδας και των ανθρώπινων αξιών, με εκείνους που τα εμπορεύονται και καπηλεύονται και που πάντα στο όνομα του «έθνους» και του «πατριωτισμού» ξεπούλησαν κάθε ιερό και ίσιο, σταθερά και ασυμφιλίωτα, άσπονδοι εχθροί κάθε εθνικό-απελευθερωτικού αγώνα, κάθε λαϊκού αγώνα…
Είναι πρωτοφανής πολιτική αθλιότητα και βεβήλωση της ιστορίας να εξομοιώνει κάποιος το ιστορικό υποκείμενο, Μίκης Θεοδωράκης, και κάθε αγωνιστή που πέρασε μέσα στο καμίνι και τους κινδύνους των μεγάλων λαϊκών κινημάτων, με την «ακροδεξιά» και τον Καρατζαφέρη ειδικά.
Είναι καθεστωτική αυθάδεια να ταυτίζονται τα λαϊκά κινήματα και οι αγωνιστές τους που θυσιάστηκαν για την πατρίδα και τα ανθρώπινα ιδανικά, με τα κατασκευασμένα (από το καθεστώς) «σκιάχτρα» της «ακροδεξιάς» δημαγωγίας και πατριδοκαπηλίας.
ΟΛΗ αυτή η ταχυδακτυλουργία των εξισωτικών τυπικών αναλογιών, εκτός από τέχνασμα στιγματισμού της ελληνικής κοινωνίας και των πραγματικών αγωνιστών, αποσκοπεί και σε κάτι άλλο: Στη συγκάλυψη του περιεχομένου και της ουσίας των «ισοτήτων».
Συγκαλύπτεται τούτο: Η καθεστωτική, πολυφωνική ομοφωνία, το κοινό περιεχόμενο που έχουν τα καθεστωτικά κόμματα, οι δορυφόροι τους, οι προβοκατόρικες «τσόντες», τύπου Καρατζαφέρη, καθώς και τα προπαγανδιστικά ιερατεία του πλανητικού ιμπεριαλισμού, ΜΜΕ.
Σε όλα τα ΒΑΣΙΚΑ και ΚΕΝΤΡΙΚΑ προστάγματα της Νέας Τάξης ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ, με αποχρώσεις μόνο διαφορετικού λόγου.
Ποια είναι η θέση και όχι τα λόγια όλων αυτών:
α) Απέναντι στους δήμιους του πλανήτη: ΗΠΑ.
β) Απέναντι στην στρατιωτική ύπαρξη και θηριωδία του ΝΑΤΟ.
γ) Απέναντι στα μεγάλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, των εθνών και των λαών: Βαλκάνια, ισοπέδωση της Σερβίας, Αφγανιστάν, Ιράκ, Παλαιστίνη κ.λπ
δ) Απέναντι στη νεοταξική δομή της Ευρώπης του χρήματος και των αγορών, απέναντι στις δικτατορικές πολιτικές και χρηματιστηριακές δομές της Ε.Ε.
ε) Απέναντι στην εισβολή, κατοχή και τον εποικισμό της Ελλάδας. Εδώ τα «σκιάχτρα» ψελλίζουν γενικολογίες και εκλογικά συνθήματα για εξαπάτηση και την παροχή άλλοθι στους μηχανισμούς του καθεστώτος.
ζ) Απέναντι στις τρομοκρατικές προβοκάτσιες» και σε πολλά άλλα…
Παρακάμπτουν όλα αυτά τα ουσιώδη χαρακτηριστικά των ταυτίσεων, «ξεκαρφώνουν» κάποιες τυπικές ομοιότητες για να εξισώσουν έτσι εντελώς ανόμοιες και αντίθετες καταστάσεις και υποκείμενα.
Αυτή είναι η δολιότητα των ταχυδακτυλουργών υπαλλήλων (δημοσιογράφων, πολιτικών και λοιπών) του καθεστώτος…
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση