Ανέκδοτο: Η δημοσιογραφική δεοντολογία...

Το συντομότερο ανέκδοτο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η φράση "δημοσιογραφική δεοντολογία". Κι αυτό λόγω του μεγάλου πλήθους καλοπληρωμένων συντακτών δελτίων ειδήσεων προπαγανδιστικού περιεχομένου. Δυστυχώς, οι έντιμοι δημοσιογράφοι δεν μπορούν εδώ και πολύ καιρό να ισορροπήσουν την τραγικότητα στην οποία έχει περιέλθει η τέταρτη εξουσία, η οποία έχει παραδοθεί στις ορέξεις και στις σκοπιμότητες των νταβταζήδων της πολιτικής και της κοινωνίας.
Η σημερινή κατάσταση που αποτυπώνεται (και από πολλούς καταγγέλλεται) στο λειτούργημα -που έχει μετατραπεί σε χρυσοφόρο επάγγελμα- του δημοσιογράφου, ο οποίος για κάποια "αργύρια" γράφει κατά παραγγελία ή κατ' εντολήν αυτά τα τραγικά που η σημερινή κοινωνία βιώνει. "Είναι πολλά τα λεφτά Άρη..." και δυστυχώς, οι ηθικές αντοχές των σημερινών δημοσιογραφούντων, δεν πληρούν τις προϋποθέσεις που το λειτούργημα απαιτούσε παλαιότερα.
Εξάλλου, ο εκλειπών Νίκος Κακαουνάκης, πολλές φορές είχε αναφερθεί καθαρά και ξάστερα για την ποιότητα των δημοσιογραφούντων και για τις "τάσεις" αρπαγής που διαθέτει σήμερα ο δημοσιογραφικός χώρος (ο εκλειπών Νίκος Κακαουνάκης είχε την τόλμη να μην εξαιρεί ούτε τον εαυτό του από τον τραγικό ξεπεσμό της δημοσιογραφίας).
Σήμερα παρατηρείται το φαινόμενο καταγραφής γεγονότων, με.. ελλείψεις! Δηλαδή, η είδηση μεταφέρεται εν μέρει και όχι όπως ο δημοσιογραφικός κανόνας ορίζει. Και ελλειπής είδηση, αποτελεί παραπληροφόρηση. Συνειδητή μάλιστα, αφού αφανείς και επιφανείς δημοσιογραφούντες, συνηθίζουν τελευταίως και επιμόνως να παραλείπουν από αστυνομικά δελτία έναν παράγοντα της είδησης που αποτελεί μέρος του κανόνα, του ορισμού της καταγραφής ενός γεγονότος. Εκτός ελαχίστων λαμπρών εξαιρέσεων, παρατηρούμε να "ξεχνούν" οι αστέρες και οι κομήτες της σημερινής δημοσιογραφίας να καταγράψουν το "ποιός" είναι ο πρωταγωνιστής εγκληματικών ενεργειών που καταγγέλλονται στα αστυνομικά τμήματα και στις αστυνομικές διευθύνσεις.
Και δυστυχώς, για τους δημοσιογραφίσκους, καταστρατηγούν τον βασικό κανόνα που έχουνε μάθει στις περισπούδαστες σχολές δημοσιογραφίας στις οποίες φοίτησαν... Και ο κανόνας αυτός, που αφορά την καταγραφή της είδησης, λέει πως ο δημοσιογράφος έχει επαρκώς καλύψει την είδηση όταν στο κείμενό του αναφέρει: τι (έγινε), πότε (έγινε), πού (έγινε), πως (έγινε), ποιός (το έκανε), και γιατί (έγινε) το καταγραφόμενο γεγονός...
Τί κάνουν όμως οι καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι; Ξεχνούν να αναφέρουν τον παράγοντα της είδησης, "ποιός" έχει εγκληματίσει... Κι έτσι παραπληροφορούν συνειδητά τους αναγνώστες, τους ακροατές ή τους τηλεθεατές τους... Γιατί, μέρος της αλήθειας δεν είναι αλήθεια, αλλά χειρότερο από ψέμα. Στις ημέρες μας, αυτό το "ψέμα" λέγεται προπαγάνδα και τα ΜΜΕ λειτουργούν ως προπαγανδιστικοί μηχανισμοί είτε για την παραπληροφόρηση, είτε για την επιλεκτική πληροφόρηση είτε ακόμη και για την πλύση εγκεφάλου των πολιτών. Οι δημοσιογράφοι, συνήθως οικειοθελώς εγκλωβίζονται, έναντι υψηλών αμοιβών, στους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς και συμμετέχουν συνειδητά στην "διαμόρφωση της κοινής γνώμης"...
Δυστυχώς επτωχεύσατε, κύριοι... επτωχεύσατε της αξιοπρεπείας και της εντιμότητος... επτωχεύσατε έναντι του καθήκοντος (γιατί περί καθήκοντος πρόκειται και μάλιστα ιερού) της ειλικρινούς και αντικειμενικής πληροφόρησης. Στην κενότητα της μικρότητάς τους, οι σημερινοί περισπούδαστοι, παντογνώστες και λαλίστατοι δημοσιογραφίσκοι, μεταβάλλονται στον πιό ύπουλο εχθρό της κοινωνίας προς ίδιον όφελος (δεν είναι απαραίτητα χρηματικό)...
Θα μπορούσε όντως να είναι το πιό σύντομο ανέκδοτο, μετά από το παλιό "Αλβανός τουρίστας"... θα μπορούσαμε σήμερα να λέμε "Δημοσιογραφική δεοντολογία"... Ναι, μόνο που με το παλιό γελούσαμε, ενώ με το καινούργιο οργιζόμαστε... Όταν οι "διαμορφωτές της κοινής γνώμης" καταλάβουν πως έχουνε γίνει ανέκδοτο, και μάλιστα για κλάματα, δεν πρόκειται να συγκινηθούν... Ισως να νιώσουν ακόμη πιό περήφανοι... Επειδή κατάφεραν στην τραγική μικρότητά τους να καταφέρουν να αναδειχθούν σε μεγάλους και επικίνδυνους φελλούς...
Κλείνοντας, θα ήθελα να παραφράσω τη γνωστή ρήση του Μάνου Χατζιδάκι: "Για να πας μπροστά σε αυτή τη χώρα πρέπει να είσαι ή δημοσιογράφος ή πούστης"... Φυσικά, δεν είναι υποχρεωτικό να επιλέξει κανείς κάτι από τα δύο... Λειτούργημα, ως γνωστόν, είναι και η... πορνεία!!!
Κωνσταντίνος
Υ.Γ.: Το κείμενο δεν αφορά τους έντιμους δημοσιογράφους που κοπιάζουν νυχθημερόν για να βρουν και να μεταφέρουν την είδηση και όχι για να δημιουργήσουν και να μεταφέρουν μέρος της είδησης...

Και για του λόγου το αληθές...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση