Το λάθος του Ερντογάν για 130.000 τούρκους στην Ελλάδα

Η πρόσφατη αναφορά του κ. Ερντογάν στην Ουάσιγκτον σχετικά με την ύπαρξη «130.000 Τούρκων» στη Θράκη παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν φαίνεται να λαμβάνει υπ' όψιν τα όσα ορίζει το… Σύνταγμα της χώρας του, αναφορικά με το ποιος είναι ή δεν είναι «Τούρκος»!
Το παράδοξο ότι η πολυετής προσπάθεια της Aγκυρας για «εκτουρκισμό» των Ελλήνων μουσουλμάνων αντιτείνεται στον επίσημο ορισμό του «τι εστί Τούρκος» από το Σύνταγμα της Τουρκίας, αποκαλύπτεται μέσω των επίσημων τοποθετήσεων της Τουρκικής Δημοκρατίας επί της πρόσφατης έκθεσης του επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, Τhomas Hammarberg για τα ανθρώπινα δικαιώματα των μειονοτήτων στη γείτονα.*
Στην έκθεση αυτή, που δημοσιεύτηκε την 01/09/09, και στην οποία γίνεται εκτενής αναφορά σε πληθώρα ζητημάτων που άπτονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, ο Σουηδός επίτροπος μεταξύ άλλων ζητά να ενημερωθεί και για την έκβαση της ποινικής δίωξης για «αντεθνική δράση» που είχε ασκηθεί το 2007 εναντίον ομάδας δασκάλων που ζητούσαν να καταργηθεί η υποχρεωτική απαγγελία του όρκου «Τι χαρούμενος που είμαι Τούρκος!» ("Νe mutlu Türküm diyene!") από τους μαθητές όλων των δημοτικών σχολείων της χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των μειονοτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Στο τελικό, δημοσιευθέν κείμενο της έκθεσης Hammarberg, επισυνάπτονται τα επίσημα «σχόλια και παρατηρήσεις» της Τουρκικής Δημοκρατίας για μία σειρά από θέματα που εγείρει ο επίτροπος, συμπεριλαμβανομένου κι αυτού που έχει προκύψει σχετικά με την υποχρεωτική απαγγελία του όρκου από μειονοτικούς μαθητές.
Αφού λοιπόν σημειώνεται ότι οι δάσκαλοι εναντίον των οποίων είχε ασκηθεί η δίωξη έχουν αθωωθεί πρωτοδίκως και ότι η ελλιπής μετάφραση από τα τουρκικά ευθύνεται για την… παρανόηση της πραγματικής σημασίας του όρκου, φτάνουμε και στη διατύπωση ενός αρκετά σαφούς προσδιορισμού, εκ μέρους της επίσημης πολιτείας, του ποιος τελικά θεωρείται «Τούρκος» βάσει των όσων αναφέρονται στο άρθρο 66, παρ. 1 του τουρκικού Συντάγματος:
«Ο όρος “Τούρκος” παραπέμπει στη δέσμευση της υπηκοότητας (bond of citizenship), χωρίς καμία αναφορά σε εθνική, γλωσσική ή θρησκευτική καταγωγή. Αντανακλά, δε, την εθνική ταυτότητα (της Τουρκίας) και συμπεριλαμβάνει όλους τους (Τούρκους) υπηκόους, ασχέτως καταγωγής.
Αυτή η ερμηνεία προσδιορίζεται με σαφήνεια στο άρθρο 66 του Συντάγματος, που ορίζει ότι «όλοι όσοι συνδέονται με το τουρκικό κράτος χάριν υπηκοότητας είναι Τούρκοι». Παρομοίως με τα όσα ορίζει το Σύνταγμα, αυτός ο όρκος δεν ορίζει ή υπονοεί οποιαδήποτε φυλετική ή εθνική σχέση για να είναι κάποιος «Τούρκος».
Βλέπουμε λοιπόν, ότι οι προϋποθέσεις που θέτει η τουρκική πολιτεία για τον ορισμό του «Τούρκου» βασίζονται, όπως και θα ήταν αναμενόμενο, στα όσα αναφέρει το τουρκικό Σύνταγμα – ότι δηλαδή «Τούρκος» είναι μονάχα αυτός που διαθέτει την τουρκική υπηκοότητα, ασχέτως εθνικής, γλωσσικής ή θρησκευτικής καταγωγής.
Σύμφωνα λοιπόν με τα όσα προστάζει το Σύνταγμα της Τουρκίας, ο όρος «Τούρκος» είναι εξ ορισμού αδύνατον να χρησιμοποιηθεί για οποιονδήποτε γηγενή πληθυσμό εκτός της τουρκικής επικράτειας.
Με άλλα λόγια, και βάσει των όσων ορίζει το Σύνταγμα της Τουρκίας, η ελληνορθόδοξη γιαγιά από την Πόλη που ζει στη Νέα Σμύρνη αλλά διατηρεί την τουρκική υπηκοότητα έχει κάθε δικαίωμα να θεωρείται «Τουρκάλα», αλλά το ίδιο δεν ισχύει για τη γηγενή Ελληνίδα μουσουλμάνα της Κομοτηνής, αφού η περιοχή της Δυτικής Θράκης ουδέποτε υπήρξε μέρος της τουρκικής επικράτειας. Μήπως λοιπόν ο κ. Ερντογάν, αναφερόμενος στους «Τούρκους που υποφέρουν» στην Ελλάδα, εννοούσε τους Eλληνορθόδοξους κατόχους τουρκικών διαβατηρίων που διαβιούν εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, επειδή για… «άγνωστους λόγους» αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες και να μετοικήσουν προς δυσμάς;
Πολύ σωστά λοιπόν –και κινούμενος εντός του πλαισίου που θέτει το… τουρκικό Σύνταγμα(!)– ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κ. Δρούτσας έδωσε τη δέουσα απάντηση στη δήλωση του κ. Ερντογάν περί «Τούρκων» της Ελλάδας, λέγοντας πολύ απλά ότι «Δεν συζητούμε θέματα μουσουλμανικής μειονότητας, άρα θέματα Eλλήνων πολιτών» με τρίτες χώρες.
Τώρα το μόνο που μένει είναι να καταλάβουμε κι εμείς με τη σειρά μας, ότι οι συμπολίτες μας στη Θράκη που τυγχάνει να είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα δικαιούνται την αμέριστη και ενεργό στήριξη της ελληνικής πολιτείας, ώστε να μην καταντήσουν έρμαια των γεωπολιτικών «αγοραπωλησιών» στις οποίες ειδικεύεται η γειτονική μας χώρα.
Και εν όψει των εξελίξεων που προμηνύονται σε μια σειρά από θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος των δύο κρατών, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει γηγενείς Eλληνες πολίτες να καταστούν «διαπραγματευτικά χαρτιά» ή «πιόνια» της εξωτερικής μας πολιτικής, με την ελπίδα ότι μια quid pro quo διαδικασία θα «πείσει» την Aγκυρα να πράξει επιτέλους τα αυτονόητα αναφορικά με τα δίκαια του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τη Χάλκη και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των μη-μουσουλμανικών της μειονοτήτων.

• Ολόκληρο το κείμενο της έκθεσης Hammarberg βρίσκεται αναρτημένο στην ιστοσελίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης, στα αγγλικά:
(https://wcd.coe.int/ViewDoc.jsp?id=1511197&Site=COE&BackColorInternet=DBDCF2&BackColorIntranet=FDC864&BackColorLogged=FDC864)
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση