Η καταγωγή των Θρακών

To Εβδομο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών πραγματοποιήθηκε από τις 9 έως τις 11 Ιουνίου 2006 στο Διδυμότειχο. To συνέδριο διοργανώθηκε από το Δήμο Διδυμοτείχου.
Ακολουθεί η ομιλία του δόκτορα - Καθηγητή Ανθρωπολογίας κυρίου Αρ. Πουλιανού, σχετικά με την Θράκη και τους κατοίκους της.
Θράκες το μέγιστο έθνος μετά τους Ινδούς όπως το χαρακτηρίζει ο Ηρόδοτος, κατοικούν στην περιοχή από τον Δούναβη έως το Αιγαίο ακόμη από την κατώτερη παλαιολιθική εποχή, δηλαδή πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια. Αυτό απέδειξαν οι ανασκαφές της Aνθρωπολογικής Eταιρείας της Ελλάδας τα τελευταία 42 χρόνια ιδιαίτερα στη Χαλκιδική.
Ο αιγαιακός τύπος ανθρώπου εκτείνεται πέραν του Δουνάβεως και πέραν του Ιουνίου πελάγους. Καταλαμβάνει όλη την δυτική Μικρά Ασία και τα νησιά του Αιγαίου.
Ο αρχαιότερος κάτοικος της γης μας είναι ο homo erectus tirliencis της Χαλκιδικής 13.000.000 ετών και δεν έχει έρθει από την Αφρική. Τα στοιχεία των ανασκαφών μας έχουν ανακοινωθεί και δημοσιευθεί στο 15ο διεθνές συνέδριο ανθρωπολογίας στη Φλωρεντία πέρυσι. Τούτη εδώ η ανακοίνωση στηρίζεται στην μελέτη 20.000 ατόμων που έγινε σε όλη την περιοχή των Βαλκανίων περιλαμβανομένης και της Βουλγαρίας.
Όταν έκανα τις έρευνες στη Βουλγαρία προσκεκλημένος από την βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών έδωσα αναφορά επί των πορισμάτων αυτών και των ερευνών. Ο τότε πρόεδρος του προεδρείου της ακαδημίας, ο γνωστός γλωσσολόγος Βλαντιμίρ Γκεοργκίεφ μου απήντησε "Ναι, έχετε δίκιο, εμείς οι Βούλγαροι ήμαστε οι παρά πέντε λεπτών Έλληνες", και εννοούσε όπως εξήγησε εν συνεχεία ότι η Βαλκανική μιλούσε μόνο ελληνικά τότε.
Δέχτηκε ότι η ελληνική είναι η μητέρα όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι η ινδοευρωπαϊκή η οποία διασπαστεί κατά την εξάπλωση της ανθρωπότητας προς βορρά της Ευρώπης και προς δυσμάς και δεν ήρθαν τα ελληνικά σαν γλώσσα από την Βαλτική. Ανήγαγε ακόμα και τω μινωικά στην οικογένεια των ελληνικών από τα οποία προήλθαν και τα φοινικικά και όχι το αντίθετο που διδάσκεται σήμερα στα ελληνικά σχολεία, ότι δηλαδή τα ελληνικά προήλθαν από τα φοινικικά, γι’ αυτό και τα θρακικά, στενά δεμένα με τα ελληνικά, αναπτύχθηκαν τοπικά κατά την εξάπλωση της ανθρωπότητας βορειότερα από τα ελληνικά.
H γλώσσα είναι ένα από τα στοιχεία που καθορίζουν την εθνότητα, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που μιλάνε την ίδια γλώσσα ανήκουν πάντα στην ίδια φυλή και στον ίδιο ανθρωπολογικό τύπο. Γι’ αυτό πρέπει να ξεχωρίζουμε την έννοια έθνος από την έννοια φυλή. Οπότε είναι επιστημονικά σωστό να αντικαθιστούμε τον όρο ελληνικό έθνος με τον όρο ελληνική φυλή. Το ελληνικό έθνος υπάρχει σαν αντικειμενική πραγματικότητα ενώ ελληνική φυλή δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο ανθρωπολογικοί τύποι όπως ο αιγιακός, ο ηπειρωτικός, ο θρακικός και λοιπά που συμμετέχουν στον σχηματισμό του ελληνικού έθνους.
Ο Γκεοργκίεφ απέδειξε ότι η γλώσσα των Θρακών ήταν ινδοευρωπαϊκή. Στις ινδοευρωπαϊκές κατατάσσει ο Γκεοργκίεφ και τα πελασγικά και μάλιστα τελευταία παίρνοντας υπόψη του τα ανθρωπολογικά δεδομένα ονομάζει κάθε ελληνικό στοιχείο στο Αιγαίο πελασγικό. Σ’ αυτό περιλαμβάνει τα μινωικά, τα κυπρομινωικά, τα ετεοκρητικά, τα ετρουσκικά, τη γλώσσα της Λήμνου και των Τρώων, και της Ανατολικής Θράκης.
Δεν αφήνει έξω τα θρακικά τα οποία θεωρεί ότι αναπτύσσονται στην περιοχή των Καρπαθίων μέχρι τον Δούναβη. Πολύ αργότερα ο Γκεοργκίεβ ακολουθώντας την σοβιετική σχολή θεωρεί ότι οι Θράκες απλώθηκαν κατά μήκος της Ροδόπης κατά το τέλος της δευτέρας χιλιετηρίδας προ Χρίστου και αποτέλεσαν την βάση των σημερινών Πομάκων και από τις δύο πλευρές των συνόρων, και των ελληνικών και των βουλγαρικών. Αργότερα κατά τον έκτο αιώνα οι πομάκοι εκσλαβίστηκαν και πολύ αργότερα εκτουρκίστηκαν όπως και άλλοι βαλκανικοί λαοί.
Ετσι οι Πομάκοι πρέπει να θεωρούνται οι πλησιέστεροι από τους αρχαίους Θράκες λαός που έφτασαν πολύ νοτιότερα μέχρι και την Κρήτη. Βέβαια δεν πρέπει να τους συγχέουμε με τους Σφακιανούς της Κρήτης καταγωγής από την Πίνδο. Και Σφακιανοί και Θράκες δεν έχουν καμία σχέση με τους Δωριείς. Με μόνη διαφορά ότι και οι δύο όπως και οι λοιποί Ελληνες έχουν κοινή καταγωγή από τον αρχάνθρωπο της Χαλκιδικής, τον αρχαιότερο μέχρι σήμερα Ευρωπαίο.
Βέβαια ο Βούλγαρος αρχαιολόγος Βασίλι Μαρίνοφ τα έχει μπερδεμμένα λίγο στο μυαλό του και θεωρεί τους Πομάκους και τους σαρακατσαναίους αρχαίους Θράκες αν και του δείξαμε προσωπικά την καταγωγή και των δύο αυτών λαοτήτων με στατιστικά στοιχεία. Ευτυχώς ακόμη τα κρανία είναι πιο σκληρά από τα φωνήεντα και η στατιστική και γενικά τα μαθηματικά δεν αφήνουν περιθώριο να αμφιβάλει κανείς. εν κατακλείδι το όλο θέμα των σχέσεων ανθρωπολογικών τύπων και γλωσσικών ομάδων βρίσκεται ακόμα στο στάδιο της έρευνας, αν και ορισμένες αρχές που στηρίζονται σε πολλά παραδείγματα είναι αρκετά ξεκάθαρες. Ετσι π.χ. η έλλειψη οποιασδήποτε εσωτερικής σχέσης μεταξύ φυλής και γλώσσας είναι ολοφάνερη.
Οι τουρκόφωνοι της Μικράς Ασίας δεν έχουν καμιά φυλετική σχέση με τους τουρκόφωνους της ανατολικής Σιβηρίας. Θα μπορούσε να φέρει κανείς πολλά ακόμη παραδείγματα από τους σύγχρονους και αρχαίους λαούς. Αλλά όσο κανείς προχωρεί στο απώτερο παρελθόν της ανθρωπότητας αυτή η διάσταση ελαττώνεται και φτάνει σε σημείο πλήρους σύμπτωσης γλώσσας και φυλής. Αν λοιπόν ακόμη και σήμερα σε ένα γεωγραφικό χώρο ζουν άνθρωποι που ανήκουν στον ίδιο ανθρωπολογικό τύπο αλλά μιλούν διαφορετικές γλώσσες, τότε πρέπει να αναζητήσουμε στο παρελθόν τις κοινές ιστορικές σχέσεις αυτών των ανθρώπων, π.χ. νότιοι Βούλγαροι και Κρητικοί οι οποίοι ανήκουν στον αιγιακό τύπο.
Ακόμη πιο έντονη γλωσσική διαφορά βρίσκουμε στους λαούς του Καυκάσου, αν και κοινής καταγωγής. Δηλαδή σε μια κοιλάδα του Καυκάσου μιλούν ογδόντα διαφορετικές γλώσσες της ίδιας φυλετικής καταγωγής, γι’ αυτό και τα ανθρωπολογικά δεδομένα δείχνουν άλλη μια φορά πόσο βασικό ρόλο παίζουν στον καθορισμό των διαφόρων υποστρωμάτων από τα οποία αποτελείται κάθε λαός.
Το παράδειγμα με τους νότιους Βούλγαρους που ανήκουν φυλετικά στον αιγιακό τύπο, μιλούν σλάβικα και εθνικά είναι Βούλγαροι, άσχετο ως προς τον φυλετικό τύπο και ως προς την γλώσσα δείχνει την έλλειψη οποιασδήποτε αιτιακής εξάρτησης της γλώσσας από την ράτσα. Και αυτό δεν αντιφάσκει στο ότι σε μερικές περιπτώσεις βλέπουμε να υπάρχει φυλετική σχέση μεταξύ γλώσσας και φυλετικού τύπου. Από τα παραπάνω βγαίνει ακόμα το συμπέρασμα ότι μια γλώσσα ή ένας πολιτισμός μπορούν ακόμα να μεταδοθούν χωρίς ταυτόχρονη εξάπλωση του ανθρωπολογικού τύπου.
Οι ανθρωπολογικοί τύποι όμως ποτέ δεν εξαπλώνονται χωρίς να φέρουν μαζί τους ορισμένη γλώσσα ή ορισμένο πολιτισμό. Οι παραπάνω συγγραφείς που ανέφερα δεν καθορίζουν χρονικά πότε ακριβώς αρχίζει να ομιλείται η ελληνική στον ελλαδικό χώρο χωρίς να ισχυριζόμαστε ότι η ελληνική υπάρχει από τον καιρό του Αρχανθρώπου. Το μόνο που μπορούμε να ισχυριστούμε είναι ότι ο Αρχάνθρωπος είχε την δυνατότητα να χειριστεί έναρθρο λόγο.
Τελευταία κάνουμε προσπάθειες μαζί με Ιάπωνες επιστήμονες να εφευρεθούν μηχανήματα που να αποτυπώνουν τους ήχους των φθόγγων των αρχανθρώπων που έχουν αποτυπωθεί πάνω στα βράχια των σπηλαίων. Επειδή άλλαξε η γλώσσα των Βουλγάρων, των Πομάκων και των λαών της Μικράς Ασίας και έγινε τουρκική, γεννιέται το ερώτημα, πώς είναι δυνατόν ένας μικρός αριθμός μεταναστών να αλλάξει την γλώσσα ενός λαού. Τα τελευταία μας συμπεράσματα που στηρίζονται στα γλωσσολογικά των Σαρακατσαναίων είναι ότι η ελληνική είναι η μητέρα όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών και από την διάσπασή της σε διάφορους ευρωπαϊκούς χώρους προήλθαν όλες οι άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες.
Ξεκινάνε από το δεδομένο ότι μεταξύ ανθρωπολογίας, γλωσσολογίας και κοινωνικών επιστημών υπάρχουν πολλά περιθώρια συνεργασίας. Και η συνεργασία αυτή στηρίζεται στην αρχή ότι κάθε μετανάστευση και κάθε επιμειξία φυλών που διαπιστώνεται ανθρωπολογικώς έχει ορισμένες ιστορικές αιτίες που αναγκαστικά αντανακλώνται στην διάσταση και την αλληλεπίδραση των γλωσσών.
Ετσι και η Θρακική είναι παρακλάδι της Θρακικής και οι Πομάκοι μακρινοί απόγονοι των ελλαδικών φυλών του Βορρά. Όλοι δε ήμαστε απόγονοι του Αρχανθρώπου των Πετραλώνων της Χαλκιδικής. Γι’ αυτό και σας καλώ όλους να επισκεφθείτε το σπήλαιο του Αρχανθρώπου.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση