Σήμερα αποφασίσαμε για το αύριο… πάμε...

...και αύριο θα έχουμε αλλάξει γνώμη...

Με βάση την απόφαση του (τέως) πρωθυπουργού και σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματος, σήμερα κληθήκαμε όλοι οι Έλληνες πολίτες να καταθέσουμε την άποψή μας, τη γνώμη μας και την τελική απόφασή μας, για το ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός της χώρας στην επόμενη τετραετία (αν και στην Ελλάδα σχεδόν ποτέ δεν γίνονται εκλογές όποτε ορίζει ο νόμος…).
Σήμερα, λοιπόν, η κάλπη θα «γεννήσει». Κι εμείς θα είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούσουμε στις προσταγές των πολλών, που στην ουσία αποτελούν μειοψηφία. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, από ό,ποια πλευρά και αν το ελέγξουμε, οποιοδήποτε ποσοστό κάτω από το 50% αποτελεί την αριθμητική αλλά και την πραγματική μειοψηφία.
Έτσι, αφού σήμερα αποφασίσαμε για τον πρωθυπουργό, αύριο θα μπορούμε να τον λέμε βλάκα. Γιατί; Μα δεν ψηφίσαμε τον εξυπνότερο… ίσως ούτε και τον καταλληλότερο, αλλά σαφέστατα εκλέξαμε τον "εκλεκτό" πολυδιαφημιζόμενο και πλήρως υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ και από τα ΜΜΕ υποψήφιο...
Από αύριο, επίσης, θα μπορούμε να απολαύσουμε την επιλογή του αποτελέσματος που επέβαλε ένας προπαγανδιστικός μηχανισμός (τα ΜΜΕ της χώρας συντάχθηκαν υπέρ του πρωθυπουργού και αποφάσισαν πως με μία πλύση εγκεφάλου θα μπορούσαμε να εκδημοκρατίσουμε τα συμφέροντά τους…), που εργάστηκε εμφανώς επί μήνες για να μπορέσει να πείσει όλους εμάς, τους ηλίθιους, πως ένας πρωθυπουργός δεν είναι απαραίτητο να μιλάει Ελληνικά, να σκέφτεται και να αισθάνεται Ελληνικά, πως μπορούμε να αφεθούμε στις φροντίδες κάποιου που υπόσχεται αλλά δεν προσδιορίζει τίποτε από αυτά που λέει…
Από αύριο, θα μπορούμε να κοιμόμαστε, ήσυχοι, αφού εάν χρειαστεί ο πρωθυπουργός της χώρας θα δώσει μερικά στρέμματα γης σε όποιον μας δημιουργήσει προβλήματα. Βέβαια, πολλά στρέμματα γης (ή θάλασσας) μπορεί να μην έχουμε στη διάθεσή μας ως χώρα, αλλά μετράει η θυσία που θα κάνει αυτός ο πρωθυπουργός για να μην ανησυχούμε εμείς και για να μπορούμε να απολαμβάνουμε τον ύπνο του… δικαίου!!!
Από αύριο, θα μπορούμε να νιώθουμε ευτυχισμένοι. Καλό θα είναι να το πιστέψουμε αυτό, ειδάλλως κινδυνεύουμε να φανούμε ανακόλουθοι με την ίδια μας την επιλογή. Κινδυνεύουμε να γίνουμε περίγελος του πλανήτη, εάν τολμήσουμε να αυτο-αναιρεθούμε ως πολιτικά όντα (άραγε ξανα-υπήρξαμε ποτέ μετά τον 5ο π.Χ. αιώνα;)
Από αύριο, μπορούμε να ζούμε τρώγοντας με χρυσά κουτάλια ή… κόβοντας τη γλώσσα μας και το χέρι με το οποίο ψηφίσαμε, όταν θα συνειδητοποιήσουμε πως οι λόγοι απέχουν από τα έργα και μάλιστα απέχουν πολύ περισσότερο όταν τα έργα είναι για το καλό των πολιτών και της χώρας και όχι υπέρ των πολιτικών και των διαφόρων συμφερόντων που τους εκλέγουν.
Σήμερα, τελειώνει η γιορτή της δημοκρατίας και ανοίγουμε σαμπάνιες και κρασιά για να ολοκληρώσουμε την γιορτή των νικητών μεθώντας. Ένα μεθύσι που γίνεται υποσυνείδητα, για να ξεχάσουμε τι κάναμε… Από αύριο θα μας φωνάξουν να πληρώσουμε τον λογαριασμό. Γιατί; Επειδή έτσι γίνεται πάντα. Άλλος πίνει, άλλος πληρώνει τον λογαριασμό. Κι εμείς, όλοι εμείς (ή σχεδόν όλοι) θα κληθούμε στο… ταμείο για να πληρώσουμε τα σπασμένα άλλων, τα οποία εμείς κεράσαμε…
Από αύριο, μπορούμε να πάμε και πάλι στην δουλειά μας, επειδή δεν πρόκειται να μας πληρώνει κανείς για τις επιλογές μας.
Το ζητούμενο, όμως, είναι πως εάν αύριο μας αυξήσουν τον λογαριασμό, εάν αύριο μας πούνε πως «έγινε κάποιο λάθος», πως «αλλιώς τα υπολογίζαμε» ή πως «η χώρα βρίσκεται σε καταιγίδα και πρέπει ενωμένοι να προσπαθήσουμε όλοι μαζί για να επιζήσουμε ως κράτος», τότε θα καταλάβουμε πολλά. Θα καταλάβουμε όλα εκείνα που επιμελώς μας έκρυψαν, όλα εκείνα που ξέραμε αλλά δεν θέλαμε να πιστέψουμε και επιλέξαμε το όνειρο, επιλέξαμε το ψέμα. Αλλά με ψέματα δεν ζει κανείς, εκτός από τους επαγγελματίες ψεύτες. Δηλαδή, όλους εκείνους που εργάζονται συστηματικά για τα προσωπικά τους συμφέροντα ή για τα συμφέροντα των εργοδοτών και των εντολέων τους. Οι επαγγελματίες ψεύτες σήμερα κατάφεραν να μας ρίξουν (με δική μας συναίνεση και τελική απόφαση) στο μαύρο πηγάδι της καταστροφής, της απελπισίας, στο αδιέξοδο εκείνο που απειλεί να μας καταστρέψει. Και η χώρα ετούτη δεν κινδυνεύει τόσο από τα οικονομικά όσο από τα εθνικά ή μάλλον, από την έλλειψη -εκ μέρους των πολιτών και δη των επιφανών ή των διασήμων- της κατανόησης των εθνικών κινδύνων που έρχονται... Η χώρα, επιτέλους απέκτησε έναν πρωθυπουργό με αμερικανικό διαβατήριο, ο οποίος σαφέστατα και θα εργαστεί με ιδιαίτερη σοβαρότητα και με όλη τη δύναμη της καρδιάς και της ψυχής του, για την πατρίδα του…
Η γιορτή της δημοκρατίας, η εκλογική διαδικασία τελείωσε και τώρα που πέφτουν τα φώτα θα φανεί η σκληρή πραγματικότητα. Μπορούμε να την αντέξουμε; Μπορούμε να πληρώσουμε αυτόν τον λογαριασμό; Ή θα πληρώσουμε (σαν χώρα) τις "υποχρεώσεις" των πολιτικών που επιλέξαμε;
Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση