Ο συντηρητισμός δεν ειναι ολοκληρωτισμός
Η δικιά μου αντίληψη για τον συντηρητισμό δεν είναι ολοκληρωτική. Όλοι όσοι γεννηθήκαμε μετά το 1974 δεν έχουμε μνήμες για το τι έγινε, δεν μας αγγίζουν, και μον οι συγγενείς μας, μας μιλούν για αυτά. Οπαδός της προόδου και του φιλελευθερισμού κατάλαβα από μικρός πως πρόοδος χωρίς βάσεις είναι τρένο χωρίς ρόδες.
Όλοι οι υποστηρικτές της προόδου βλέπουν μόνο την τεχνολογική πλευρά της προόδου ή της δίνουν νοήματα άσχετα με την φύση της. Συχνά επικαλούνται την Συντήρηση ως αντίποδα.
Κάνουν λάθος όμως. Γιατι το αντίθετο της προόδου είναι η στασιμότητα, και η οπισθοδρόμηση.
Ο Συντηρητισμός μου αν και δεν είναι άσχετος με τις κομματικές ταυτίσεις δεν σκοπεύει να δημιουργήσει μαντρί.
Απλά θέτω ως προβληματισμό: Τι θα γίνει αν όλα αυτά που αγαπάμε, αν όλα αυτά που μας προσδιορίζουν χαθούν Θεωρούμε φασισμό και οπισθοδρόμηση το να μιλάμε ελληνικά, να γιορτάζουμε το Πάσχα, να πετάμε χαρταετό την Καθαρά Δευτέρα. Ή μήπως δεν πρέπει να ξεκουραζόμαστε την 25 Μαρτίου αλλά ούτε την 28 Οκτωβρίου, γιατί κάποιοι άλλοι θέλουν να θυμόμαστε πως όσα εμείς γευόμαστε και χαιρόμαστε κάποιοι παππούδες μας οι γιαγιάδες μας τα στερήθηκαν.
Και μάλιστα αγωνίστηκαν γιατί πίστευαν πως δεν είναι ωραίο να σε λοιδορούν να σε φτύνουν και να σε γελοιοποιούν ούτε να σου στερούν την ελευθερία.
Ίσως οι συνομήλικοι μου να μην ενδιαφέρονται για την Ελλάδα, την Ιστορία μας, τον πολιτισμό μας και να περιφρονούν τις παραδόσεις μας άλλα είμαι σίγουρος πως όταν η ώρα θα έρθει, η καρδιά τους δεν ους και το μυαλό τους θα είναι επικεντρωμένα σε ενα και μοναδικό συμφέρον:
στο συμφέρον του Ελληνικού Λαού και του πείσματος του να παραμένει ελεύθερος και δυναμικός στα βάθη των αιώνων.
Δεν απαρνούμαι την πρόοδο, δεν θεωρώ ότι είμαστε τέλειοι, ούτε θεωρώ πως η επίκληση των επιτυχιών των προγόνων μας φθάνει.
Δεν μπορώ όμως να δεχτώ πως εμείς που έπρεπε να είμαστε το πρότυπο για όλους τους άλλους είμαστε διχασμένοι και μέτριοι.
Και πιστεύω πως η μοίρα του λαού μας θα είναι η ίδια αν δεν καταλάβουμε πως είμαστε το σπουδαιότερο έθνος στον κόσμο. Δεν είμαστε άγιοι, ούτε αλάνθαστοι αλλά ούτε και ανίκητοι. Πρέπει όμως να διαλέξουμε αν θα παραμένουμε αποστασιοποιημένοι από την ελληνική πολιτισμική μας παράδοση ή θα επέμβουμε.
Πιστεύω ότι πρέπει να μηδενίσουμε την σημασία των πεπραγμένων των προγόνων μας ξεπερνώντας τους. Και μπορούμε να διαγράψουμε το άγος της προγονοπληξίας μόνο αν μάθουμε να αναγνωρίσουμε τους άξιους να προωθούμε τους ακέραιους και να αρχίζουμε να διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν.
Αρκεί να τα αξίζουμε!
Πηγή
Όλοι οι υποστηρικτές της προόδου βλέπουν μόνο την τεχνολογική πλευρά της προόδου ή της δίνουν νοήματα άσχετα με την φύση της. Συχνά επικαλούνται την Συντήρηση ως αντίποδα.
Κάνουν λάθος όμως. Γιατι το αντίθετο της προόδου είναι η στασιμότητα, και η οπισθοδρόμηση.
Ο Συντηρητισμός μου αν και δεν είναι άσχετος με τις κομματικές ταυτίσεις δεν σκοπεύει να δημιουργήσει μαντρί.
Απλά θέτω ως προβληματισμό: Τι θα γίνει αν όλα αυτά που αγαπάμε, αν όλα αυτά που μας προσδιορίζουν χαθούν Θεωρούμε φασισμό και οπισθοδρόμηση το να μιλάμε ελληνικά, να γιορτάζουμε το Πάσχα, να πετάμε χαρταετό την Καθαρά Δευτέρα. Ή μήπως δεν πρέπει να ξεκουραζόμαστε την 25 Μαρτίου αλλά ούτε την 28 Οκτωβρίου, γιατί κάποιοι άλλοι θέλουν να θυμόμαστε πως όσα εμείς γευόμαστε και χαιρόμαστε κάποιοι παππούδες μας οι γιαγιάδες μας τα στερήθηκαν.
Και μάλιστα αγωνίστηκαν γιατί πίστευαν πως δεν είναι ωραίο να σε λοιδορούν να σε φτύνουν και να σε γελοιοποιούν ούτε να σου στερούν την ελευθερία.
Ίσως οι συνομήλικοι μου να μην ενδιαφέρονται για την Ελλάδα, την Ιστορία μας, τον πολιτισμό μας και να περιφρονούν τις παραδόσεις μας άλλα είμαι σίγουρος πως όταν η ώρα θα έρθει, η καρδιά τους δεν ους και το μυαλό τους θα είναι επικεντρωμένα σε ενα και μοναδικό συμφέρον:
στο συμφέρον του Ελληνικού Λαού και του πείσματος του να παραμένει ελεύθερος και δυναμικός στα βάθη των αιώνων.
Δεν απαρνούμαι την πρόοδο, δεν θεωρώ ότι είμαστε τέλειοι, ούτε θεωρώ πως η επίκληση των επιτυχιών των προγόνων μας φθάνει.
Δεν μπορώ όμως να δεχτώ πως εμείς που έπρεπε να είμαστε το πρότυπο για όλους τους άλλους είμαστε διχασμένοι και μέτριοι.
Και πιστεύω πως η μοίρα του λαού μας θα είναι η ίδια αν δεν καταλάβουμε πως είμαστε το σπουδαιότερο έθνος στον κόσμο. Δεν είμαστε άγιοι, ούτε αλάνθαστοι αλλά ούτε και ανίκητοι. Πρέπει όμως να διαλέξουμε αν θα παραμένουμε αποστασιοποιημένοι από την ελληνική πολιτισμική μας παράδοση ή θα επέμβουμε.
Πιστεύω ότι πρέπει να μηδενίσουμε την σημασία των πεπραγμένων των προγόνων μας ξεπερνώντας τους. Και μπορούμε να διαγράψουμε το άγος της προγονοπληξίας μόνο αν μάθουμε να αναγνωρίσουμε τους άξιους να προωθούμε τους ακέραιους και να αρχίζουμε να διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν.
Αρκεί να τα αξίζουμε!
Πηγή
Αναρτήσεις
Στην σημερινη Ελλαδα δυστυχως ουτε αναγνωριζουμε τους αξιους,ουτε προωθουμε τους ακεραιους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν αυτη την στιγμη η Ελλαδα βρισκεται σε παρακμη, ειναι διοτι κυβερνιομαστε απο ανθρωπους ,οι οποιοι εχουν μεγαλωσει με χρυσα κουταλια,εχουν απλως ενα ονομα και δεν εχουν δουλεψει ποτε στην ζωη τους.
Απο την αλλη μερια απο την στιγμη που εμπιστευομαστε το μελλον της χωρας μας σε τετοιους "πολιτικους" ,μην αναρωτιομαστε γιατι υπαρχει τετοια ηθικη,πολιτικη και οικονομικη κριση.
Διχασμενοι και μετριοι θα ειμαστε οσο οι "αριστεριζοντες" δημοσιογραφοι προσπαθουν να προσηλυτιζουν την κοινη γνωμη.
Ειναι στο χερι μας να τους ξεσκεπασουμε και να τους απαξιωσουμε.
ΓΜ