Ναζισμός και Εκκλησία
Τα μιάσματα της ιστορίας ήταν και είναι φασίστες
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ: Το ελαχιστότατο αυτό πόνημα, αφιερώνεται στους κλώνους των αθέων που έχουν πλημμυρίσει τελευταία τα blogs και με ολοκληρωτικό τρόπο προσπαθούν να μας πείσουν ότι το μαύρο είναι άσπρο... Ειρωνεύονται, γελοιοποιούν. Θεωρούν ότι οι Άθεοι είναι υγιείς και οι Πιστοί άρρωστοι! Βρίζουν συνεχώς «ναζιστές» και «εθνίκια» όσους έχουν αντίθετες απόψεις, χωρίς όμως να έχουν την στοιχειώδη εξυπνάδα να καταλάβουν ότι ταυτίζονται με τα αρχέτυπά τους: Τον Χίτλερ και τον Στάλιν…
Το να ήσουν θρησκευόμενος, στη Ναζιστική Γερμανία ΗΤΑΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ και μάλιστα εδιώκετο. Ο ναζισμός ήθελε τους ανθρώπους άθεους, απελπισμένους, κρύους, χωρίς τη ζεστασιά της θρησκείας και άρα σκληρούς, πειθήνιους και χωρίς ενοχές για τα εγκλήματα που έκαναν εκτελώντας τις διαταγές των ημι(;)παραφρόνων αφεντικών τους.
Διάβασα πρόσφατα το βιβλίο «Νυρεμβέργη-Το Ψυχογράφημα των ανθρώπων που αιματοκύλησαν τον κόσμο» του Λίον Γκόλντεσον (Εκδ. ΚΕΔΡΟΣ) που όπως αναγράφεται στο οπισθόφυλλο, είναι:...
«ένα σπάνιο ντοκουμέντο που φωτίζει ένα από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στη Νυρεμβέργη, την έδρα του πρώτου μεταπολεμικοί δικαστηρίου για εγκλήματα πολέμου, ο Αμερικανός ψυχίατρος Λίον Γκόλντενσον πήρε ένα σημαντικό αριθμό συνεντεύξεων από τους κατηγορουμένους Ναζί εγκληματίες πολέμου. Ο Γκόλντενσον πέθανε το 1961.
Ο Γκόλντενσον έφτασε στη Νυρεμβέργη στις αρχές Ιανουαρίου του 1946, σχεδόν έξι εβδομάδες μετά την έναρξη της δίκης, και παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος Ιουλίου του ίδιου έτους. Στο διάστημα αυτό συζητούσε συχνά με πολλούς από τους είκοσι έναν κρατούμενους και είχε επίσημες και εκτεαμένες συνεδρίες με τους περισσότερους από αυτούς.
Οι συνεντεύξεις αυτές αποτελούν ένα σημαντικό συμπληρωματικό υλικό των πρακτικών της δίκης και της ιστορίας του Τρίτου Ράιχ. Παράλληλα, αποκαλύπτουν τόσο την αθέατη ιστορία του Τρίτου Ράιχ όσο και τον ψυχισμό των ανθρώπων που μετέτρεψαν την ιδεολογία σε παράνοια.»
Τα λεγόμενα στο βιβλίο, και ειδικά τα σημεία εκείνα που στις συνεντεύξεις τους μιλούσαν για την εκκλησία και την θρησκεία, μου έφεραν στο μυαλό ένα παλιότερο post φίλου, το «Σοσιαλισμός και Εκκλησία». Σκέφτηκα να γράψω εδώ ότι έχω βρεί, σχετικά με τη σχέση Ναζισμού-Εκκλησίας. Ψάχνοντας δε ελάχιστα στο internet, είδα ότι αυτό έχει αποτελέσει πεδίο αντιπαράθεσης. Οι χριστιανοί λένε ότι «ΕΙΔΑΤΕ; Οι Ναζί ήσαν άθεοι» και το εκμεταλλεύονται δεόντως. Και κατά τη γνώμη μου καλά κάνουν. Από την άλλη μεριά κάποιοι γραφικοί τύποι κοτσάρουν και κάποιες φωτογραφίες ναζι με καθολικούς επισκόπους και ιερείς σαν απόδειξη ότι οι Ναζί ήσαν θρησκευόμενοι! Τόσο μυαλό έχουν, ή τουλάχιστον θεωρούς ότι απευθύνονται σε μειωμένης αντίληψης κοινό. Το ζήτημα φυσικά είναι ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ η επίσημη ιδεολογία και όχι αν 5-10 θαρραλέοι Γερμανοί αξιωματικοί φωτογραφήθηκαν με κάποιο ιερέα.
Στο Α’ μέρος, θα σας παραθέσω αποσπάσματα από το βιβλίο του Αμερικανού ψυχιάτρου με τα λόγια των ίδιων των υψηλά ισταμένων ναζί.
Η δικιά μου η γνώμη είναι ότι ο Χίτλερ, πίστευε σε ένα δικό του Θεό, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του εθνικοσοσιαλισμού του. Ταυτόχρονα είχε αφήσει τον πόλεμο ενάντια στις χριστιανικές δυνάμεις, για αργότερα. Απλώς περίμενε τις κατάλληλες συνθήκες, που όμως δεν ήρθαν ποτέ. Ηταν αρκετά έξυπνος για να μην προσβάλλει το θρησκευτικό συναίσθημα του γερμανικού λαού με άμεση βία.
Στο πρόγραμμα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος (που ψηφίστηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1920 και από τότε ίσχυσε αναλλοίωτο σε όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησής του), στο 24ο άρθρο, αναφέρονται τα εξής (προσέξτε καλά τι λέει):
«Ζητάμε την ελευθερία όλων των θρησκευτικών δογμάτων μέσα στο κράτος, αρκεί να μην αντιτίθενται στο αίσθημα της ηθικής της γερμανικής φυλής.
Το κόμμα υποστηρίζει την άποψη ενός θετικού χριστιανισμού, χωρίς να συνδέεται με ορισμένο δόγμα. (Σημ: δηλαδή, εφηύρε το δικό του δόγμα!)
Καταπολεμά το ιουδαιοϋλιστικό πνεύμα μέσα σε εμάς και έξω από εμάς και είναι πεπεισμένο ότι ο λαός μας, δεν θα μπορέσει να εξυγιανθεί, (Σημ: καρφί στον Χριστιανισμό ότι είναι καταδικασμένος να αποτύχει) παρά μόνο με το δόγμα: «Το γενικό συμφέρον προηγείται του ατομικού συμφέροντος».
Μόνο τυφλοί δεν μπορούν να δούν ότι ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ (Ναζισμός, & Σταλινισμός, προσοχή! Όχι σοσιαλισμός, Σταλινισμός!) ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Ο Χριστιανισμός θέλει ελεύθερους ανθρώπους και όχι άβουλα πιόνια. Ο γνήσιος σοσιαλισμός έχει πάρει θέση με τα λόγια της Ρόζας (δείτε και πάλι εδώ). Ασχετα αν παραποιήθηκε και κακοποιήθηκε στο καθεστώς του «υπαρκτού» σοσιαλισμού του Στάλιν.
Στο Β’ μέρος, ένα απόσπασμα από το καταπληκτικό ιστορικό βιβλίο του Γ. Θεοφάνους «ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ 1941 – Οι αποφάσεις που κατάστρεψαν τον Χίτλερ».
Η συνέχεια εδώ
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ: Το ελαχιστότατο αυτό πόνημα, αφιερώνεται στους κλώνους των αθέων που έχουν πλημμυρίσει τελευταία τα blogs και με ολοκληρωτικό τρόπο προσπαθούν να μας πείσουν ότι το μαύρο είναι άσπρο... Ειρωνεύονται, γελοιοποιούν. Θεωρούν ότι οι Άθεοι είναι υγιείς και οι Πιστοί άρρωστοι! Βρίζουν συνεχώς «ναζιστές» και «εθνίκια» όσους έχουν αντίθετες απόψεις, χωρίς όμως να έχουν την στοιχειώδη εξυπνάδα να καταλάβουν ότι ταυτίζονται με τα αρχέτυπά τους: Τον Χίτλερ και τον Στάλιν…Το να ήσουν θρησκευόμενος, στη Ναζιστική Γερμανία ΗΤΑΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ και μάλιστα εδιώκετο. Ο ναζισμός ήθελε τους ανθρώπους άθεους, απελπισμένους, κρύους, χωρίς τη ζεστασιά της θρησκείας και άρα σκληρούς, πειθήνιους και χωρίς ενοχές για τα εγκλήματα που έκαναν εκτελώντας τις διαταγές των ημι(;)παραφρόνων αφεντικών τους.
Διάβασα πρόσφατα το βιβλίο «Νυρεμβέργη-Το Ψυχογράφημα των ανθρώπων που αιματοκύλησαν τον κόσμο» του Λίον Γκόλντεσον (Εκδ. ΚΕΔΡΟΣ) που όπως αναγράφεται στο οπισθόφυλλο, είναι:...
«ένα σπάνιο ντοκουμέντο που φωτίζει ένα από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στη Νυρεμβέργη, την έδρα του πρώτου μεταπολεμικοί δικαστηρίου για εγκλήματα πολέμου, ο Αμερικανός ψυχίατρος Λίον Γκόλντενσον πήρε ένα σημαντικό αριθμό συνεντεύξεων από τους κατηγορουμένους Ναζί εγκληματίες πολέμου. Ο Γκόλντενσον πέθανε το 1961.
Ο Γκόλντενσον έφτασε στη Νυρεμβέργη στις αρχές Ιανουαρίου του 1946, σχεδόν έξι εβδομάδες μετά την έναρξη της δίκης, και παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος Ιουλίου του ίδιου έτους. Στο διάστημα αυτό συζητούσε συχνά με πολλούς από τους είκοσι έναν κρατούμενους και είχε επίσημες και εκτεαμένες συνεδρίες με τους περισσότερους από αυτούς.
Οι συνεντεύξεις αυτές αποτελούν ένα σημαντικό συμπληρωματικό υλικό των πρακτικών της δίκης και της ιστορίας του Τρίτου Ράιχ. Παράλληλα, αποκαλύπτουν τόσο την αθέατη ιστορία του Τρίτου Ράιχ όσο και τον ψυχισμό των ανθρώπων που μετέτρεψαν την ιδεολογία σε παράνοια.»
Τα λεγόμενα στο βιβλίο, και ειδικά τα σημεία εκείνα που στις συνεντεύξεις τους μιλούσαν για την εκκλησία και την θρησκεία, μου έφεραν στο μυαλό ένα παλιότερο post φίλου, το «Σοσιαλισμός και Εκκλησία». Σκέφτηκα να γράψω εδώ ότι έχω βρεί, σχετικά με τη σχέση Ναζισμού-Εκκλησίας. Ψάχνοντας δε ελάχιστα στο internet, είδα ότι αυτό έχει αποτελέσει πεδίο αντιπαράθεσης. Οι χριστιανοί λένε ότι «ΕΙΔΑΤΕ; Οι Ναζί ήσαν άθεοι» και το εκμεταλλεύονται δεόντως. Και κατά τη γνώμη μου καλά κάνουν. Από την άλλη μεριά κάποιοι γραφικοί τύποι κοτσάρουν και κάποιες φωτογραφίες ναζι με καθολικούς επισκόπους και ιερείς σαν απόδειξη ότι οι Ναζί ήσαν θρησκευόμενοι! Τόσο μυαλό έχουν, ή τουλάχιστον θεωρούς ότι απευθύνονται σε μειωμένης αντίληψης κοινό. Το ζήτημα φυσικά είναι ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ η επίσημη ιδεολογία και όχι αν 5-10 θαρραλέοι Γερμανοί αξιωματικοί φωτογραφήθηκαν με κάποιο ιερέα.
Στο Α’ μέρος, θα σας παραθέσω αποσπάσματα από το βιβλίο του Αμερικανού ψυχιάτρου με τα λόγια των ίδιων των υψηλά ισταμένων ναζί.
Η δικιά μου η γνώμη είναι ότι ο Χίτλερ, πίστευε σε ένα δικό του Θεό, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του εθνικοσοσιαλισμού του. Ταυτόχρονα είχε αφήσει τον πόλεμο ενάντια στις χριστιανικές δυνάμεις, για αργότερα. Απλώς περίμενε τις κατάλληλες συνθήκες, που όμως δεν ήρθαν ποτέ. Ηταν αρκετά έξυπνος για να μην προσβάλλει το θρησκευτικό συναίσθημα του γερμανικού λαού με άμεση βία.
Στο πρόγραμμα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος (που ψηφίστηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1920 και από τότε ίσχυσε αναλλοίωτο σε όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησής του), στο 24ο άρθρο, αναφέρονται τα εξής (προσέξτε καλά τι λέει):
«Ζητάμε την ελευθερία όλων των θρησκευτικών δογμάτων μέσα στο κράτος, αρκεί να μην αντιτίθενται στο αίσθημα της ηθικής της γερμανικής φυλής.
Το κόμμα υποστηρίζει την άποψη ενός θετικού χριστιανισμού, χωρίς να συνδέεται με ορισμένο δόγμα. (Σημ: δηλαδή, εφηύρε το δικό του δόγμα!)
Καταπολεμά το ιουδαιοϋλιστικό πνεύμα μέσα σε εμάς και έξω από εμάς και είναι πεπεισμένο ότι ο λαός μας, δεν θα μπορέσει να εξυγιανθεί, (Σημ: καρφί στον Χριστιανισμό ότι είναι καταδικασμένος να αποτύχει) παρά μόνο με το δόγμα: «Το γενικό συμφέρον προηγείται του ατομικού συμφέροντος».
Μόνο τυφλοί δεν μπορούν να δούν ότι ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ (Ναζισμός, & Σταλινισμός, προσοχή! Όχι σοσιαλισμός, Σταλινισμός!) ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Ο Χριστιανισμός θέλει ελεύθερους ανθρώπους και όχι άβουλα πιόνια. Ο γνήσιος σοσιαλισμός έχει πάρει θέση με τα λόγια της Ρόζας (δείτε και πάλι εδώ). Ασχετα αν παραποιήθηκε και κακοποιήθηκε στο καθεστώς του «υπαρκτού» σοσιαλισμού του Στάλιν.
Στο Β’ μέρος, ένα απόσπασμα από το καταπληκτικό ιστορικό βιβλίο του Γ. Θεοφάνους «ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ 1941 – Οι αποφάσεις που κατάστρεψαν τον Χίτλερ».
Η συνέχεια εδώ
Αναρτήσεις
Ο χριστιανισμός του "μετά φόβου θεού", θέλει ελεύθερους ανθρώπους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠατριώτη, τιμώ την υπεράσπισή σου της χώρας, αλλά εκείνοι που νομίζουν ότι είναι είτε θεοί είτε "εκλεκτοί" του εγώ-θεού τους, δεν είναι οι άθεοι Έλληνες που αναφέρεσαι, αλλά εγωμανείς που οι μονοθεϊστές αντίζηλοί τους, τους αποκαλούν άθεους.
Οι Έλληνες, στην πλειονότητά τους από την αρχαιότητα ΔΕΝ φοβόντουσαν ανύπαρκτες δυνάμεις, προσωποποίησαν αλληγορικά τα φυσικά στοιχεία, και εξακολουθούν να αντιστέκονται, από Μαραθώνα-Σαλαμίνα ως σήμερα, στη δουλοπρέπεια των διχαστικών σκιάχτρων.
Επίσης ΠΟΤΕ' δεν έκαναν διωγμούς, και ούτε θεωρούν την επιβολή δόγματος παράγοντα ευτυχίας: άλλωστε οι μεσανατολίτες μας έφτασαν στη σημερινή κατάσταση, αφού οι μπεκροπελλαίοι μοναρχικοί με τις αλληλοσφαγές τους, αδυνάτησαν τον ελληνικό κόσμο, και ο ένας μάλιστα με ...διαθήκη στην Πέργαμο, τον παρέδωσε στους γενοκτόνους ρωμαίους και τους σταυροφόρους συνεχιστές τους.
Για να πετύχουμε εθνική συμφιλίωση, δε χρειάζεται παρά να μη τρομοκρατούμε τα παιδιά με γιαχβέ και με μολώχ!
Όχι, όχι, δεν κατάλαβες. Για άθεους γίνεται η αναφορά. Όχι για ανθρώπους που πιστεύουν στον έναν ή στον άλλο θεό. Αλλά γι αυτούς που ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΟΥΘΕΝΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφή