Ήταν ένα εφιαλτικό όνειρο;
Ένα φοβερό Όνειρο…
Έβλεπα ένα Όνειρο. Ένα πολύ παράξενο Όνειρο. Εφιαλτικό, καταχθόνιο.
Έβλεπα ότι ήμουν 15 χρόνων. Ότι τα πάντα μπορούσα να κάνω.
Φορούσα κουκούλα και έψαχνα απεγνωσμένα το σπίτι του Λαζόπουλου, του Τσίπρα, του Αλαβάνου, του Καρβέλα, μια λίστα ολόκληρη.
Δεν ξέρω γιατί αλλά έψαχνα απεγνωσμένα να βρω που μένουν, τι αυτοκίνητο οδηγούν, που εργάζονται, αν έχουν οικογένεια, παιδιά, σπίτια, τι ήταν δικό τους.
Λες και δεν τα ξέρω. Εγώ όμως τα έψαχνα…
Όνειρο είναι αυτό.
Ρωτούσα φίλους μου, ανοίγαμε κατάλογους, ψάχναμε με γυρνώντας στους δρόμους.
Και ξαφνικά… ως δια μαγείας, βρήκαμε τα πάντα.
Κάποιος άνοιξε ένα "φως" μπροστά μας.
Ποιός μας οργάνωσε, ποιός μας τα έδωσε, πως μας τα έδωσε… αλλά ξαφνικά βρεθήκαμε με εκατοντάδες μπουκάλια μπροστά μας.
Τα γεμίζαμε βενζίνη και τα κλίναμε με ύφασμα.
Δεν μπορείτε να φαντασθείτε την αγαλλίαση που νιώθαμε… Πρώτη φορά στην ζωή μου, μετά την γέννηση των παιδιών μου, ένιωθα αυτήν την χαρά.
Ταμάχι κάναμε. Φουλάραμε τα σακίδια μας και θέλαμε να βάλουμε και στις τσέπες μας… Άκου στις τσέπες μας. Τρελά όνειρα…
Οργανωθήκαμε. Κάποιοι από τους φίλους είχαν μηχανάκια. Μετρηθήκαμε… δεν φτάναμε όλοι. Αποφασίσαμε κάποιοι να πάρουν τα λεωφορεία.
Φτάσαμε στους…στόχους μας. Τα σπίτια αυτών που ψάχναμε.
Τα έβλεπα όλα από ψηλά… λες και ήμουν Θεός. Καθαρά…
Και αρχίσαμε να τα βάζουμε φωτιά.
Βλέπαμε τους ιδιοκτήτες τους έντρομους να μας παρακαλούν να σταματήσουμε. Άδικα…
Ήταν τέτοια η αγαλλίαση μας, που δεν ακούγαμε, δεν αισθανόμασταν κανέναν οίκτο, κανένα έλεος.
Καίγαμε και καταστρέφαμε.
Τους φωνάζαμε… εσείς έχετε… μας κλέβετε κάθε μέρα… θα αγοράσετε άλλα…
Κάψαμε τα πάντα… μέχρι και τα ρούχα τους.
Θέλαμε να τους δούμε γυμνούς, απένταρους, γουρούνια πριν την σφαγή.
Θεέ μου συχωράμε.
Τώρα που ξύπνησα δεν θα το επιτρέψω ποτέ να γίνει.
Όσο το σκέφτομαι τόσο ποιο πολύ δεν θα ήθελα να ήταν Όνειρο.
Έβλεπα ένα Όνειρο. Ένα πολύ παράξενο Όνειρο. Εφιαλτικό, καταχθόνιο.Έβλεπα ότι ήμουν 15 χρόνων. Ότι τα πάντα μπορούσα να κάνω.
Φορούσα κουκούλα και έψαχνα απεγνωσμένα το σπίτι του Λαζόπουλου, του Τσίπρα, του Αλαβάνου, του Καρβέλα, μια λίστα ολόκληρη.
Δεν ξέρω γιατί αλλά έψαχνα απεγνωσμένα να βρω που μένουν, τι αυτοκίνητο οδηγούν, που εργάζονται, αν έχουν οικογένεια, παιδιά, σπίτια, τι ήταν δικό τους.
Λες και δεν τα ξέρω. Εγώ όμως τα έψαχνα…
Όνειρο είναι αυτό.
Ρωτούσα φίλους μου, ανοίγαμε κατάλογους, ψάχναμε με γυρνώντας στους δρόμους.
Και ξαφνικά… ως δια μαγείας, βρήκαμε τα πάντα.
Κάποιος άνοιξε ένα "φως" μπροστά μας.
Ποιός μας οργάνωσε, ποιός μας τα έδωσε, πως μας τα έδωσε… αλλά ξαφνικά βρεθήκαμε με εκατοντάδες μπουκάλια μπροστά μας.
Τα γεμίζαμε βενζίνη και τα κλίναμε με ύφασμα.
Δεν μπορείτε να φαντασθείτε την αγαλλίαση που νιώθαμε… Πρώτη φορά στην ζωή μου, μετά την γέννηση των παιδιών μου, ένιωθα αυτήν την χαρά.
Ταμάχι κάναμε. Φουλάραμε τα σακίδια μας και θέλαμε να βάλουμε και στις τσέπες μας… Άκου στις τσέπες μας. Τρελά όνειρα…
Οργανωθήκαμε. Κάποιοι από τους φίλους είχαν μηχανάκια. Μετρηθήκαμε… δεν φτάναμε όλοι. Αποφασίσαμε κάποιοι να πάρουν τα λεωφορεία.
Φτάσαμε στους…στόχους μας. Τα σπίτια αυτών που ψάχναμε.
Τα έβλεπα όλα από ψηλά… λες και ήμουν Θεός. Καθαρά…
Και αρχίσαμε να τα βάζουμε φωτιά.
Βλέπαμε τους ιδιοκτήτες τους έντρομους να μας παρακαλούν να σταματήσουμε. Άδικα…
Ήταν τέτοια η αγαλλίαση μας, που δεν ακούγαμε, δεν αισθανόμασταν κανέναν οίκτο, κανένα έλεος.
Καίγαμε και καταστρέφαμε.
Τους φωνάζαμε… εσείς έχετε… μας κλέβετε κάθε μέρα… θα αγοράσετε άλλα…
Κάψαμε τα πάντα… μέχρι και τα ρούχα τους.
Θέλαμε να τους δούμε γυμνούς, απένταρους, γουρούνια πριν την σφαγή.
Θεέ μου συχωράμε.
Τώρα που ξύπνησα δεν θα το επιτρέψω ποτέ να γίνει.
Όσο το σκέφτομαι τόσο ποιο πολύ δεν θα ήθελα να ήταν Όνειρο.
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...