Άνετοι περιφέρονται οι πράκτορες του Τουρκικού Προξενείου στη Θράκη

Κάνουν δημόσια τις επαφές τους

με αγνώστους από άλλα κράτη

Θα σου πω μια ιστορία μου, άσχετη άμα συνάμα σχετική.
Πριν μερικούς μήνες ήμουν στα μέρη της Κομοτηνής. Έχω αρκετούς φίλους ακόμα εκεί από τον στρατό 1972-1974. Είκοσι οκτώ μήνες εκεί έμαθα να ξεχωρίζω τους «ανθρώπους». Επισκέπτομαι την περιοχή σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ποιο πολύ με αρέσει η Μαρώνεια. Ψαράδες οι φίλοι μου, κάθε φορά που πάω, γεμίζουν την «γλώσσα» μου με φανταστικές γεύσεις.
Τότε το Τούρκικο προξενείο δεν μπορούσε να αναπτύξει τους ανθρώπους του ελεύθερα εκεί.
Σήμερα είναι γνωστό πως το Τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής έχει αναπτύξει πλέον του δέοντος δραστηριότητες στην ακριτική Θράκη και ιδιαίτερα στους νομούς της Ροδόπης και της Ξάνθης.

Τριγυρνούν σε ημιαστικές περιοχές (χωριά) των νομών και προπαγανδίζουν υπέρ της «μητέρας Τουρκίας» πιέζοντας και δελεάζοντας πολλές φορές τους απλούς μουσουλμάνους με οικονομικά στοιχεία. Όλα αυτά ήταν γνωστά και σαφέστατα οι αρμόδιες υπηρεσίες !!!!!!! γνωρίζουν καλύτερα από όλους μας τον ψυχολογικό πόλεμο που γίνεται, βασιζόμενος κυρίως στο Ισλάμ, που φαίνεται πως η Τουρκία το έχει «κρατικοποιήσει»!!!
Αιφνιδιάστηκα όμως όταν συναντήσαμε έναν γνωστότατο μουσουλμάνο –κατά τον φίλο μου- να συντρώγει δημοσίως με αγνώστους, πρωτοεμφανιζόμενους και ομιλούντες την Τουρκική απταίστως. Έτυχε, βλέπετε να κάθομαι στο παρά-διπλανό τραπέζι και άκουγα (θέλοντας και μη) την συζήτησή τους, η οποία στο μέγιστο μέρος της ήταν στην Τουρκική γλώσσα (που ευτυχώς –για την περίπτωση- γνωρίζω αρκετά).
Ο γνωστός πράκτορας έδειχνε να παρακολουθεί την συζήτηση, στην οποία γινόντουσαν αναφορές σε ορεινά απομακρυσμένα χωριά, κοντά στα σύνορα με την Βουλγαρία. Λίγες φορές παρενέβη, συμπληρώνοντας έναν 56χρονο (και αυτός τελείως άγνωστος στον φίλο μου). Η συζήτησή τους διακόπτονταν όποτε πλησίαζε κάποιος προς το τραπέζι τους. Όταν μάλιστα κάποιος (από τους πελάτες του εστιατορίου) κοίταξε προς το μέρος τους επίμονα (έκαναν αρκετή «φασαρία») η συζήτηση διακόπηκε από όλους!!!
Τα χαρακτηριστικά των δύο φανέρωναν ανθρώπους που δεν ανήκουν στην καθημερινότητα και τα βλέμματά τους ήταν ιδιαιτέρως ανιχνευτικά στον περιβάλλοντα χώρο, ελέγχοντας συνεχώς ποιοι βρίσκονται και κυρίως ποιοι εισέρχονται σε αυτόν. Όταν ένας πελάτης, που καθόταν απέναντί τους, έβγαλε το κινητό του τηλέφωνο, οι δύο αυτοί άνδρες έσκυψαν τα κεφάλια σαν να προσπαθούσαν να κρυφτούν…
Ξαφνικά, ένας από την παρέα, αφού πρώτα συνεννοήθηκε με μία ματιά με τον γνωστό πράκτορα (δάσκαλος σε μειονοτικό σχολείο) «πέρασε» στα χέρια του ενός «μυστήριου» άνδρα μία πλαστική σακούλα διπλωμένη που φανέρωνε πως είχε ένα πακέτο παραλληλόγραμμο (περίπου στο μέγεθος των χρημάτων που κυκλοφορούνε). Αμέσως μετά, ξαφνικά, όλη η «παρέα» σηκώθηκε και έφυγαν από το εστιατόριο, αφού πρώτα είχαν πάρει ένα «πακέτο φαγητού», προφανώς για να το μεταφέρουν σε κάποιον/κάποιους που δεν ήταν μαζί τους.
Τι γίνεται τελικά; Πώς κινούνται τόσο ελεύθερα; Ήταν δοσοληψία; Το ύφος πάντως του «πράκτορα» πρόδιδε πως λεγόντουσαν πολύ σοβαρά πράγματα στα οποία απλώς παρίστατο και άλλοτε συμφωνούσε ή πρόσθετε (λίγες φορές) στα ήδη λεχθέντα…
Απλή συνάντηση γνωστών; Όχι, επειδή το πρώτο που έγινε όταν κάθισαν ήταν να συστηθούν…
Δεν θα αναρωτηθώ τι κάνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες, γιατί απλά έλειπαν… Ίσως να είχαν σοβαρότερο έργο εκείνη τη στιγμή…
Εύχομαι ο φίλος μου να είναι καλά και να βλέπει ακόμα… τι γίνεται γύρο του.
Οι αρμόδιες… υπηρεσίες, που δεν βλέπουν ένα δέκατο του χιλιοστού μπροστά τους -για τους ποιους πρέπει να έχουν εκεί– ας κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου...
Με δυο λέξεις. Κοιμούνται με τα άρβυλα.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση