Η Μπακογιάννη είναι ακόμη στη θέση της! Το Σκοπιανό είναι στον πάγο… Οι Έλληνες είναι στην άγνοια!!!

Οι πολιτικοί του κώλου

και ο αγώνας της καρέκλας

Νέος άνθρωπος ήμουνα και σχεδόν έχω γεράσει, μα συνεχίζω να παρακολουθώ το ίδιο έργο σε συνεχή επανάληψη, πληρώνοντας ολοένα και πιο ακριβά το εισιτήριό μου! Και αναφέρομαι στο «έργο» των κυβερνήσεων, που έρχονται και παρέρχονται, αλλά καμία δεν μπόρεσε να βάλει έστω ένα λιθαράκι για να βελτιώσει τα πράγματα σε ετούτο τον τόπο!
Κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει τις ανάγκες των πολιτών, μα ακόμη περισσότερο τις επιτακτικές ανάγκες των καιρών και δη των εθνικών θεμάτων!!!
Μία συνεχής κενότητα, ένα χωρίς ουσία πήγαινε-έλα με συναντήσεις που ποτέ δεν δίνουν αποτελέσματα και ο τόπος ολισθαίνει συνεχώς προς τα πίσω, οι πολίτες νιώθουν ασφυκτικές πιέσεις, το Μακεδονικό βρίσκεται κάπου στα συρτάρια του Νίμιτς και των Σκοπιανών, οι Έλληνες περιμένουν τοποθετήσεις και απαντήσεις που δεν τους δίνονται και οι πολιτικοί αυξάνουν τα έσοδά τους, τις περιουσίες τους και την ματαιοδοξία τους!

Είναι κράτος αυτό; Η ερώτηση εύλογη και η απάντηση που μουρμουρίζουν όλοι είναι μία: «δεν είναι κράτος, μπουρδέλο είναι»!!! Με συγχωρείτε που χρησιμοποιώ τις λέξεις που μεταχειρίζονται οι Έλληνες πολίτες και οι οποίες σκιαγραφούν απόλυτα την σύγχρονη πραγματικότητα.
Η οικονομική κρίση (επίπλαστη κατ’ εμέ που καλούνται να την πληρώσουν οι λαοί για να συγκεντρώσουν ακόμη περισσότερα οι έχοντες και κατέχοντες) απασχολεί τους πάντες και παίζει με τα νεύρα όλων. Ήρθε να αδειάσει στην κυριολεξία τις τσέπες των πολιτών και να δημιουργήσει συνθήκες πλήρους χάους. Ο λόγος που έγινε αυτό, μέχρι στιγμής είναι άγνωστος…
Η πολιτική κρίση όμως, παγκόσμια αλλά ειδικότερα στην χώρα μας έχει εξελιχθεί, καταρρακώνοντας κάθε έννοια λογικής και αναδεικνύοντας το μέγιστο των προβλημάτων που είναι η έλλειψη προσωπικοτήτων ικανών να αντιληφθούν τους πολίτες και να οδηγήσουν σε ένα καλύτερο και περισσότερο ανθρώπινο (αλλά και ηθικό με την κλασσική έννοια του όρου) μέλλον τις κοινωνίες.
Στην Ελλάδα, η έλλειψη αυτή των ικανών πολιτικών (ανδρών και γυναικών) συγκαλύπτεται μέσω των ΜΜΕ, που με τις κατάλληλες ανταποδώσεις (μεγάλα έργα στους ιδιοκτήτες τους) αποσιωπούν την οδυνηρή πραγματικότητα και ποδοπατούν την λογική αλλά και κάθε προσπάθεια των πολιτών. Αρνούνται τα ΜΜΕ να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε προσπάθεια ώστε να σταματήσει ο κατήφορος των ακατάλληλων «υπευθύνων», που χάριν «οικογενειοκρατίας» κρίνονται κατάλληλοι ακόμη και για τα πιο ευαίσθητα θέματα εθνικής πολιτικής!!! Η περίπτωση της κυρίας Μπακογιάννη, είναι η πλέον χαρακτηριστική, μέσω της οποίας μπορούμε να διαπιστώσουμε τι μπορεί να επιφέρει κάποιος που χωρίς προσόντα καταλαμβάνει μία ευαίσθητη θέση, απλά για την καρέκλα ή επειδή απλά επιθυμεί κάποτε να πρωθυπουργεύσει!!!
Αλίμονο!!! Η συμμετοχή των ΜΜΕ στην (ουσιαστική) απραξία και στην μηδενική απόδοση της κόρης του πρώην πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, είναι τόσο εκκωφαντική, που αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τις δημοσιεύσεις των εφημερίδων για το Σκοπιανό, που αγγίζουν την συχνότητα 3-10 φορές μηνιαίως!!! Το «σιγοντάρισμα» του έντυπου αλλά και του ηλεκτρονικού τύπου στην μηδενικής απόδοσης δράση της κυρίας Μπακογιάννη στο υπουργείο Εξωτερικών ξεπερνάει κάθε πρόβλεψη και εξασφαλίζει μία ιδιότυπη «ασυλία», στην κόρη του πρώην και την χήρα του μακαριστού (Μπακογιάννη), διατηρώντας την στο απυρόβλητο εν μέσω «καταιγίδας» σκανδάλων που οσονούπω θα εκπαραθυρώσουν την σημερινή κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή.
Η υπουργός Εξωτερικών όμως, παρά την «προσκυνηματική» Εξωτερική πολιτική που ακολουθεί στο Σκοπιανό, παρά του γεγονότος πως δεν κατάφερε τίποτε απολύτως υπέρ της Ελλάδας, πέρα από το (δυστυχώς) να προωθούν ολοένα και περισσότερα αιτήματα τα Σκόπια, πέρα από την τραγική αλήθεια πως έχει καταφέρει να βρίσκεται η Ελλάδα σε θέση άμυνας απέναντι στις άνευ λογικής προτάσεις των Γκρούεφσκι και Νίμιτς, εξακολουθεί να βρίσκεται στη θέση της, εντελώς αναιτιολόγητα, γεγονός για το οποίο υπεύθυνος είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος δείχνει να έχει χάσει πλήρως την επαφή με την σκληρή (για την κυβέρνησή του) πραγματικότητα και δεν έχει αντιληφθεί (ως φαίνεται) πως η δεινή θέση στην οποία βρίσκεται είναι εξαιτίας των προσωπικών του επιλογών και οι τοποθετήσεις ανθρώπων σε θέσεις κλειδιά, που κατάφεραν και απέτυχαν παταγωδώς ή επέτυχαν να πλουτίσουν (υπέρ του δέοντος) χρησιμοποιώντας τις θέσεις τους και εις βάρος των Ελλήνων πολιτών.
Όλος ο αγώνας των μελών της κυβέρνησης Καραμανλή είναι για την καρέκλα και τα οφέλη που αυτή η καρέκλα τους προσφέρει.
Δυστυχώς, όμως, η χώρα αυτή επτώχευσε από λογική, επειδή οι πολίτες της συνεχίζουν να ανέχονται όλους αυτούς που χωρίς κανένα απολύτως προσόν καταφέρνουν να παρουσιάζονται ως «σωτήρες του έθνους»!!! Και το τραγικό είναι, πως, δεν αναγνωρίζουν ή δεν γνωρίζουν τα κληροδοτήματα και τις υποχρεώσεις που αυτό το έθνος μεταφέρει από γενιά σε γενιά, ανεχόμενοι δράσεις κατά του Ελληνισμού και υπέρ της ματαιοδοξίας τους!
Γνωρίζοντας πως αυτό το κείμενο ίσως από κάποιους να χαρακτηριστεί «αιρετικό» ή από κάποιους άλλους να στοχοποιηθώ, έχω να καταθέσω το εξής:

• σε μία χώρα που οι φελλοί και τα σκατά επιπλέουν και αναδεικνύονται ως ιδανικές μορφές,
• σε μία χώρα που ο ικανός είναι καταδικασμένος να μην μπορεί να προσφέρει στον τόπο του,
• σε μία χώρα που έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία να καταδικάζονται από τις αρχές όλοι όσοι αγαπούν και τιμούν την ιστορία και θέλουν να παλέψουν για ένα αξιοπρεπές μέλλον,
• σε μία χώρα που το ρουσφέτι έχει αναδειχθεί σε μοναδικό κριτήριο για τα πάντα, ακόμη και για τις πλέον ευαίσθητες θέσεις,
• σε μία χώρα που μπορείς να μιλάς μόνο εάν συμφωνείς με τους κρατούντες την «εξουσία» ειδάλλως χαρακτηρίζεσαι γραφικός,
• σε μία χώρα που η αλητεία γίνεται σκοπός ζωής και η καταστροφή προστατεύεται ως είδος προς εξαφάνιση,
• σε μία χώρα που η καταρράκωση των θεσμών αποτελεί πρώτιστο μέλημα αυτών που έχουν οριστεί να «φυλάττουν θεσμούς»,
• σε μία χώρα που οι πολίτες της τρομοκρατούνται και δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ασφάλεια ελέω εκατομμυρίων λαθρομεταναστών,
• σε μία χώρα που οι κυβερνώντες έχουν αποφασίσει πως για το καλό (το δικό τους) οι πολίτες πρέπει να έχουν πλήρη άγνοια,
• σε μία χώρα που…
  

Σε αυτή τη χώρα έχω αποφασίσει να παλέψω, να αγωνιστώ, δώσω ότι έχω και δεν έχω, και να αφήσω κάτι (έστω και ελάχιστο) σε αυτούς που ακολουθούν, κάτι λέγεται «Αγάπη για την Πατρίδα» και που θεωρείται ντροπή από την μερίδα των… προοδευτικών της πολιτών…

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση