Τι θέλει η Ουάσιγκτον από την κυβέρνηση Καραμανλή

Οι ανεκπλήρωτες εντολές

Η απερχόμενη διοίκηση Μπους έχει υποστεί ισχυρές ματαιώσεις από τον πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή. Η στενή συνεργασία του με τον ηγέτη της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν και το βέτο στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ είναι δύο επιλογές που ακόμη δεν έχουν ξεχαστεί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Υπήρχαν, άλλωστε, τραύματα ανοιχτά.
Η κυβέρνηση είχε πει μισό «ναι» στο σχέδιο Ανάν, ενώ το «τρίγωνο» γύρω από την αμερικανική πρεσβεία, το οποίο είχαν δείξει οι υπουργοί όταν αποκάλυψαν το σκάνδαλο των υποκλοπών σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση, έχει καταγραφεί στη θεσμική μνήμη της αμερικανικής διπλωματίας.
Η εποικοδομητική στάση της Αθήνας απέναντι στις προσπάθειες του Μάθιου Νίμιτς για την άρση του αδιεξόδου στο Σκοπιανό έχει ελαφρύνει κάπως την ατμόσφαιρα, αλλά όχι τόσο ώστε να καταργηθεί άμεσα η βίζα για τους Ελληνες πολίτες, απόφαση που εμφανίζεται ως τεχνική αλλά είναι βαθιά πολιτική.

Η διοίκηση Μπους δεν ξεχνά ότι ο υπουργός Αμυνας κ. Ευ. Μεϊμαράκης δεν έχει επισκεφθεί ποτέ την Ουάσιγκτον και ενημερώνεται ότι στις δεξιώσεις και εκδηλώσεις της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα η εκπροσώπηση της κυβέρνησης είναι συνήθως χαμηλόβαθμη και ενδεικτική απροθυμίας.
Και, ίσως κυρίως, καταγράφεται ότι ο αντιαμερικανισμός της ελληνικής κοινής γνώμης παραμένει υψηλός, χωρίς να δείχνει αγωνία η πολιτική ηγεσία για την άμβλυνση αυτής της τάσης. Αντίθετα, η δημοτικότητα της ρωσικής ηγεσίας φαίνεται να είναι στο ζενίθ εδώ, ενώ -όπως βεβαιώνουν συνομιλητές του- ο κ. Κ. Καραμανλής μιλά κατ’ ιδίαν με τα καλύτερα λόγια για τον Βλαντιμίρ Πούτιν και συχνά εκφράζει το θαυμασμό του για κεντρικές επιλογές του.
Η απόφαση της Μόσχας να προσφέρει δάνειο 4 δισ. ευρώ στη χρεοκοπημένη Ισλανδία ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη ρωσική εξωτερική πολιτική που μέχρι σήμερα στηρίζεται στον ενεργειακό επεκτατισμό. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν στο εσωτερικό της κυβέρνησης ότι η δυνατότητα της Μόσχας να στηρίξει και οικονομικά τρίτες χώρες, πόσω μάλλον τους στρατηγικούς συμμάχους της, προσφέρει ασφάλεια με όρους πολιτικής ψυχολογίας.
Είναι κοινό μυστικό ότι στην αθέατη πλευρά των ελληνοαμερικανικών σχέσεων υπάρχουν εντάσεις. Ο πρέσβης στην Ουάσιγκτον Αλέξανδρος Μαλλιάς κατά τη συνάντηση που είχε το Σεπτέμβριο με τον υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ (Νο 3 στην ιεραρχία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ) έγινε κοινωνός της αμερικανικής δυσφορίας για ένα μακρύ κατάλογο ζητημάτων. Ανάλογη ήταν και η γεύση που είχε ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Δημήτρης Γράψας κατά τις επαφές στο αμερικανικό Πεντάγωνο τον προηγούμενο μήνα. Παρ’ όλο που δεν έγινε προσπάθεια και από τις δύο πλευρές να μη μεταδοθεί αυτή η ατμόσφαιρα δυσφορίας και να μην εξειδικευθεί, δεν υπάρχουν αμφιβολίες ότι η απερχόμενη διοίκηση Μπους ζητεί πολύ συγκεκριμένες κινήσεις από την κυβέρνηση Καραμανλή και περιμένει στο ακουστικό της.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, οι «δέκα εντολές» της Ουάσιγκτον έχουν ως εξής:

• Να αρθούν οι εθνικοί περιορισμοί στο Αφγανιστάν. Δηλαδή, να βγει η ελληνική δύναμη που υπηρετεί εκεί εκτός Καμπούλ και να συμμετέχει κανονικά στις επιχειρήσεις υπό τη διοίκηση του αρμόδιου ΝΑΤΟϊκού διοικητή. Αυτή τη στιγμή η ελληνική δύναμη έχει δικαίωμα να ανοίξει πυρ μόνο σε περίπτωση αυτοάμυνας και μπορεί να κινείται μόνο εντός της Καμπούλ και των κοντινών περιχώρων της.
• Συμμετοχή στις δαπάνες για τα Αwacs (ΝΑΤΟϊκά αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης).
• Συμμετοχή στη χρηματοδότηση του ειδικού ταμείου κάλυψης των αναγκών της Συμμαχίας σε ελικόπτερα (κυρίως επιθετικά αλλά και μεταφορικά). Από το 2003 υπάρχει αίτημα του ΝΑΤΟ για χορήγηση επιθετικών ελικοπτέρων Απάτσι. Ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής ανταποκρίθηκε θετικά στη σχετική γαλλογερμανική πρωτοβουλία που αναπτύχθηκε στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι. Το Δεκέμβριο στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ θα οριστικοποιηθεί το κόστος για όλα τα κράτη-μέλη που θα συμμετάσχουν οικονομικά και όχι επιχειρησιακά, συνεπώς και για την Ελλάδα.
• Αμεση ενεργοποίηση της απόφασης του ΚΥΣΕΑ (αρχές 2008) για προμήθεια αμερικανικών πυρομαχικών 120 mm για τα γερμανικά άρματα μάχης Λέοπαρντ και όχι πραγματοποίηση διαγωνισμού, όπως φαίνεται να είναι η τελική απόφαση του Πενταγώνου.
• Αξιοποίηση της ελληνικής προεδρίας του ΟΑΣΕ από 1ης Ιανουαρίου του 2009 για την προώθηση της ΝΑΤΟϊκής γραμμής στην κρίση της Γεωργίας. Το θέμα αυτό ενδιαφέρει εντονότατα την Ουάσιγκτον γιατί αγγίζει το σκληρό πυρήνα της αμερικανορωσικής αντιπαράθεσης για την παγκόσμια κυριαρχία.
• Αναβάθμιση των ελληνικών πυραυλικών συστημάτων Patriot από το επίπεδο PAC-2 στο επίπεδο PAC-3 για μεγαλύτερη κάλυψη, συγκριτικά με τις σημερινές δυνατότητες των 170 χλμ. της εμβέλειας του ραντάρ και των 150 χλμ. του βεληνεκούς βλήματος. Επειδή η Ελλάδα δεν εντάσσεται ευθέως στο πρόγραμμα αντιπυραυλικής άμυνας αλλά ζητείται να συνεργαστεί, προτείνεται αυτή η αναβάθμιση. Η κυβέρνηση θα πρέπει να έχει αποφασίσει μέχρι τις αρχές του 2009.
• Απεξάρτηση από το φυσικό αέριο της Gazprom. Οι ΗΠΑ ενθαρρύνουν τον αγωγό Ελλάδας-Τουρκίας-Ιταλίας που θα μεταφέρει αζερικό αέριο και δεν διανοούνται ότι μπορεί να διοχετευθεί εκεί ρωσικό αέριο. Ενίστανται επίσης στην ελληνορωσική συμφωνία για τον αγωγό South Stream.
• Αποδοχή του «πακέτου Νίμιτς» και αναθεώρηση της θέσης του Κ. Καραμανλή για «μία ονομασία έναντι όλων», προκειμένου να αρθεί το ελληνικό βέτο για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.
• Αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου. Ως πρώτο βήμα ζητείται η σφράγιση των διαβατηρίων του Κοσσυφοπεδίου αντί της τακτικής σφράγισης επισυναπτόμενου λευκού χαρτιού.
• Σταθερότητα στη θέση υπέρ της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και απόρριψη των ιδεών του Γάλλου προέδρου Ν. Σαρκοζί για ειδική σχέση Τουρκίας-Ε.Ε., που δεν αποκλείεται να συζητηθεί στο Συμβούλιο Κορυφής της Ε.Ε. στα μέσα Δεκεμβρίου.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση