Η Τουρκία να εφαρμόσει το σχέδιο Ανάν για τη λύση του Κουρδικού

Η Άγκυρα θέλει λύση του Κυπριακού κατά το Σχέδιο Ανάν (σε επιδεινωμένη μάλιστα εκδοχή του) και καταγγέλλει τους Κυπρίους που το απέρριψαν. Αν οι Τούρκοι το θέλουν για λύση του Κυπριακού, γιατί δεν το υιοθετούν για λύση του προβλήματος των είκοσι εκατομμυρίων Κούρδων της Τουρκίας, μειονότητας αντίστοιχης σε ποσοστό πληθυσμού με τους Τουρκοκυπρίους;
Το ερώτημα διατυπώνεται σε άρθρο του Μάρκους Τέμπλαρ, αμερικανού ιστορικού και εμπειρογνώμονα για τα Βαλκάνια, ο οποίος, περιγράφει ως εξής τα χαρακτηριστικά της εφαρμογής του Σχεδίου Ανάν για τη θεραπεία της Τουρκίας από τη χρόνια πληγή της κουρδικής ανταρσίας:
Με την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων που ζουν στην Τουρκία (τουρκικής και κουρδικής) και με την έγκρισή της σε δημοψήφισμα, το σημερινό κράτος παύει να υφίσταται και αντικαθίσταται από ένα νέο.
Από αυτό δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής, ακόμη και αν η μια ή η άλλη περιοχή το ζητήσουν με συντριπτική πλειοψηφία. Σύμφωνα με τις διατάξεις του σχεδίου, η Τουρκία γίνεται ένα διζωνικό, δικοινοτικό ομοσπονδιακό κράτος, στο οποίο το 37% της επικράτειας περιέρχεται στην εξουσία της νέας κουρδικής κυβέρνησης.
Το νέο ομοσπονδιακό κράτος τιτλοφορείται ψευδεπίγραφα «Ενωμένη Τουρκική Δημοκρατία» και υπό το νέο του Σύνταγμα οι δύο μεγαλύτερες εθνικές ομάδες (Τούρκοι και Κούρδοι) έχουν ίση αντιπροσώπευση στη Γερουσία, παρά την πληθυσμιακή τους ανισότητα.
Με αυτήν τη διάταξη το κράτος περιέρχεται σε ακινησία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο (που λύνει τα αδιέξοδα) αποτελείται επίσης από ίσο αριθμό Κούρδων (18% του πληθυσμού) και Τούρκων (80%) δικαστών, με επιπλέον τρεις ξένους δικαστές.
Έτσι τρεις ξένοι δικαστές θα ρίχνουν τις κρίνουσες ψήφους. Δοθέντος ότι δεν υπάρχει ιεραρχία των νόμων μεταξύ των συνιστώντων κρατών, η «ομοσπονδία» είναι στην πραγματικότητα συνομοσπονδία, στην οποία τα συνιστώντα κράτη αποτελούν την πηγή του Δικαίου για την κεντρική εξουσία και όχι το αντίστροφο! (Πρέπει να σημειωθεί ότι ο λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν την αρχική συνομοσπονδιακή δομή τους ήταν ότι δεν ήταν λειτουργική. Το Σύνταγμα του 1789 έδωσε σαφή ομοσπονδιακή υπεροχή έναντι της νομοθεσίας των Πολιτειών.)
Τουρκικοί και κουρδικοί πληθυσμοί μετατοπίζονται, ο καθένας στην αντίστοιχη περιοχή του.
Για τους Τούρκους ισχύουν περιορισμοί των δικαιωμάτων τους για επιστροφή και μόνιμη εγκατάσταση στα σπίτια και τις περιουσίες τους στην κουρδική περιοχή, αλλά για τους Κούρδους δεν υπάρχουν τέτοιοι περιορισμοί.
Επιπλέον οι Τούρκοι που παρέμειναν στα κουρδικά εδάφη δεν επιτρέπεται να ξεπεράσουν ποτέ το 6% των κατοίκων ενός χωριού. Έτσι οι Τούρκοι εμποδίζονται να αποκτήσουν δικό τους σχολείο ή και να κάνουν παιδιά, εάν το ποσοστό του 6% έχει συμπληρωθεί.
Η οικονομία της νέας ομοσπονδιακής Τουρκίας είναι χωρισμένη -χωρίς κοινή νομισματική και δημοσιονομική πολιτική. Επιπλέον τούρκοι επιχειρηματίες δεν επιτρέπεται να επενδύουν στο κουρδικό κράτος. Και ενώ οι Κούρδοι επωφελούνται όλων των παραπάνω διατάξεων, οι Τούρκοι φορολογούμενοι επωμίζονται το κόστος όλων αυτών των τροποποιήσεων και συμβάσεων της νέας δημοκρατίας, επειδή τα Ηνωμένα Έθνη κρίνουν ότι οι Κούρδοι υπέφεραν στις προηγούμενες δεκαετίες και πρέπει να αποζημιωθούν.
Επιπροσθέτως, οι τούρκοι πολίτες δεν έχουν το δικαίωμα να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τις ζημίες που υπέστησαν με την εφαρμογή του Σχεδίου Ανάν.
Η ανωτέρω ανάλυση περιγράφει τι απέρριψαν οι Κύπριοι με το Δημοψήφισμα της 24 Απριλίου 2004 και τι μπορούν να υιοθετήσουν οι Τούρκοι με την εφαρμογή του Σχεδίου Ανάν για το δικό τους μειονοτικό πρόβλημα.

ΥΓ. μεταφραστή: Εκτός του κ. Ερντογάν το άρθρο αφορά και τους παρ' ημίν φανατικούς προπαγανδιστές του Σχεδίου Ανάν του ΕΛΙΑΜΕΠ, τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΝ και «βαρόνους» της ΝΔ και των ΜΜΕ, με τα κουρδισμένα παπαγαλάκια τους.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση