Σύνοδος Κορυφής ΕΕ: Θυμάται κανείς τις κυρώσεις στην Τουρκία;

Το 2017, μετά από ένα χρόνο που οι σχέσεις Γερμανίας - Τουρκίας πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, εξαιτίας της μαζικής καταστολής που ακολούθησε το αποτυχημένο πραξικόπημα στην γείτονα, το καλοκαίρι του 2016, με συλλήψεις ακόμα και Γερμανών δημοσιογράφων, το Βερολίνο είχε φτάσει στο σημείο, σύμφωνα με εκθέσεις που είχε καταθέσει σε κλειστές συσκέψεις η Γερμανία, και διαθέτει το Law and Order, να ζητάει από την ΕΕ το «πάγωμα» της συμφωνίας Τελωνειακή Ενωσης, καθώς και τη «μη συνέχιση» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Σήμερα, όμως, όλα αυτά αποτελούν ένα πάρα πολύ μακρινό παρελθόν. Για το Βερολίνο, βέβαια.

Στη Σύνοδο Κορυφής που πραγματοποιείται σήμερα και αύριο, με γερμανική πρωτοβουλία, προωθείται η νέα συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας για το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό, ενώ εν ευθέτω χρόνω δρομολογείται νέα συμφωνία Τελωνειακής Ενωσης ΕΕ - Τουρκίας.

Κρίσιμο σημείο σε όλες αυτές τις εξελίξεις, βέβαια, θα είναι η αποχώρηση της καγκελαρίου, Μέρκελ, το Φθινόπωρο και οι γερμανικές εκλογές.

Εφόσον υπάρξουν τέτοιες εξελίξεις, τότε είναι εμφανές ότι η Αγκυρα πλησιάζει να πετύχει ορισμένους από τους σημαντικότερους στόχους που είχε θέσει ως προς την ΕΕ. Ki' όλα αυτά, μόλις έξι μήνες αφότου περιόρισε -αλλά δεν σταμάτησε- τις πειρατικές ενέργειές της στην Ανατολική Μεσόγειο έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου.

Ποιες κυρώσεις;

Σε αντίθεση με το 2017, οπότε το Βερολίνο καλούσε την ΕΕ σε σκληρή στάση απέναντι στην Τουρκία, τώρα, τόσο η Γερμανία όσο και αλλες χώρες - μέλη της ΕΕ, έχουν δημιουργήσει έναν προστατευτικό κλοιό γύρω από την Αγκυρα.

Αραγε, θυμάται κανένας πλέον τις περιβόητες κυρώσεις, με τις οποίες απειλούσε η ΕΕ την Τουρκία; Ενθυμείται κανείς ότι για πρώτη φορά η ΕΕ τις έβαλε στο τραπέζι τον Οκτώβριο του 2020, για να τις μεταθέσει κατόπιν για τον Δεκέμβριο του 2020, μετά για τον Μάρτιο του 2021 και στη συνέχεια για την αυριανή Σύνοδος Κορυφής;

Ομως, τώρα πια, θέμα κυρώσεων δεν βρίσκεται καν στην ημερήσια διάταξη της ΕΕ. Εξάλλου, όλα βαίνουν πρίμα!

Ο ελληνο-τουρκικός «διάλογος» -τον οποίο, πάντως η Αγκυρα επιδιώκει να διαχωρίσει από τον ευρω-τουρκικό- συνεχίζεται, έστω και ως «διάλογος κωφών», στα ευρω-τουρκικά υπάρχει η περίφημη «θετική ατζέντα», και μόνο στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις παρατηρούνται σύννεφα, τα οποία μένει να φανεί εάν, πότε και πως θα διαλυθούν.

Ακόμα χειρότερα. Απαντες προσποιούνται ότι δεν άκουσαν καν για τις σχεδιαζόμενες προκλήσεις στην Κύπρο και τις τουρκικές δηλώσεις για δύο νέες στρατιωτικές βάσεις στα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη, καθώς και για το «σφράγισμα» του «τρίτου Αττίλα», τώρα στην Αμμόχωστο.

Γερμανία: Περασμένα ξεχασμένα

Να σημειωθεί, αντίθετα, πως το 2017 η Γερμανία αποφάσισε τον επαναπροσανατολισμό της πολιτικής της για την Τουρκία, υποστηρίζοντας σε ευρωπαϊκό επίπεδο:

1.Την ενίσχυση της άσκησης οικονομικής πίεσης προς την Τουρκία.

2.Τη μη συνέχιση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

3.Την αναστολή των διαπραγματεύσεων για τον εκσυγχρονισμό της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ-Τουρκίας.

4.Τον περιορισμό της προενταξιακής χρηματοδότησης προς την Τουρκία και προσανατολισμός των προγραμμάτων, IPA, σε δράσεις ενίσχυσης του κράτους δικαίου.

5.Την αυστηροποίηση της γερμανικής ταξιδιωτικής οδηγίας

6.Αυξημένους έλεγχοι σε γερμανικές κρατικές χρηματοδοτήσεις για εξαγωγές και επενδύσεις προς την Τουρκία.

Ιταλία - Γερμανία: Συμφωνία για το Μεταναστευτικό

Τώρα, αντίθετα, η Ανγκέλα Μέρκελ και ο Ιταλός πρωθυπουργός, Μάριο Ντράγκι, ετάχθησαν υπέρ της υπογραφής νέας συμφωνίας για το Μεταναστευτικό με την Τουρκία.

«Θα πρέπει να ανοίξουμε μια προοπτική για το πώς θα πάνε παρακάτω τα πράγματα», δήλωσε η καγκελάριος κατά την πρόσφατη συνάντησή της με τον Ιταλό πρωθυπουργό, στο Βερολίνο, όπως αναφέρει η Deutsche Welle.

Η Τουρκία φιλοξενεί μεγάλο αριθμό προσφύγων, περισσότερους από 3 εκατομμύρια, και ως εκ τούτου έχει «κάθε δικαίωμα να συνεχίσει να υποστηρίζεται από εμάς σε σχέση με αυτό», πρόσθεσε.

Η περαιτέρω ανάπτυξη της Μεταναστευτικής Συμφωνίας της ΕΕ με την Τουρκία θα συζητηθεί κατά την Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες στο τέλος της εβδομάδας, δήλωσε η Μέρκελ. Και ο Μ.Ντράγκι τόνισε: «Νομίζω ότι και οι δύο συμφωνούμε πως χωρίς συνεργασία με την Τουρκία δεν θα πάμε παρακάτω».

Προηγουμένως, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Χάϊκο Μάας, είχε δηλώσει στην εφημερίδα, DIE WELT: «Χρειαζόμαστε επικαιροποίηση της μεταναστευτικής συνεργασίας με την Τουρκία».

Στον χορό και η Κομισιόν

Αλλά και η Κομισιον, ως όλα δείχνουν, κινείται στο ίδιο μήκος κύματος.

Σε ενημέρωση που έγινε πρόσφατα από την αναπληρώτρια επικεφαλής εκπρόσωπο της Επιτροπής, Dana Spinant, αναφέρθηκε ότι στην τελευταία τηλεφωνική επικοινωνία της προέδρου της Κομισιόν με τον πρόεδρο της Τουρκίας, συζητήθηκαν θέματα σχετικά με τις προσδοκίες της Επιτροπής σε ό,τι αφορά τον εκσυγχρονισμό της Τελωνειακής Ένωσης και την ανανέωση της Κοινής Δήλωσης ΕΕ-Τουρκίας.

Η συζήτηση αυτή, είπε η εκπρόσωπος της Κομισιόν, πραγματοποιήθηκε εν όψει του σημερινού Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου ανάμεσα στα άλλα θα συζητηθεί και το θέμα της οικονομικής στήριξης των προσφύγων που φιλοξενεί η Τουρκία,

Οσον αφορά τη μελλοντική στήριξη των προσφύγων στην Τουρκία, η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα Φον Ντερ Λάϊεν, θα παρουσιάσει τις προτάσεις της και τα ποσά που θα δοθούν στην Τουρκία.

Σε «ήρεμα νερά»

Αλλά και ο Ταγίπ Ερντογάν, ούτε λίγο ούτε πολύ, παρουσίασε με ειδυλλιακά χρώματα την πορεία εξομάλυνσης των σχέσεων της Τουρκίας με Ελλάδα, ΕΕ, ΗΠΑ, Γαλλία, κ.ο.κ.

Αναφερόμενος, εσχάτως, στις συναντήσεις του στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, είπε ότι:

-«Διαπιστώσαμε ότι η Τουρκία κατέχει σημαντική θέση στο ΝΑΤΟ».

-Οι συναντήσεις με τον Αμερικανό και τον Γάλλο προέδρους, καθώς και τον Έλληνα πρωθυπουργό «πραγματοποιήθηκαν σε εποικοδομητικό κλίμα για τα μέρη. Συμφωνήσαμε με όλους τους ηγέτες που συναντήσαμε να βελτιώσουμε τις διμερείς σχέσεις. Αποφασίσαμε να ενισχύσουμε τις άμεσες επαφές με τους Μητσοτάκη, Μπάϊντεν και Μακρόν».

-«Ο κ.Μπάϊντεν κι εγώ είμαστε αποφασισμένοι να μετατρέψουμε αυτό το όμορφο κλίμα στο μέγιστο όφελος για τις χώρες μας. Πιστεύω ότι θα επιλύσουμε εγκαίρως τα προβλήματά μας, την ευαισθησία και τις προσδοκίες μας. Ο σεβασμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Τουρκίας και η στήριξη του αγώνα μας ενάντια στις τρομοκρατικές οργανώσεις εντός και εκτός των συνόρων της αποτελούν τη μόνη προϋπόθεση».

Ο Τούρκος ασθενής

Ενδιαφέρον έχει, πάντως, η άποψη του Τούρκου οικονομολόγου, Τσενγκίζ Ακτάρ (Cengiz Aktar), που ζει εξόριστος στο εξωτερικό, σχετικά με το τι είναι σήμερα η Τουρκία, ποιοι είναι οι στόχοι της και πως έχουν διαμορφωθεί οι σχέσεις της με την ΕΕ, έτσι όπως την καταγράφει η γερμανική εφημερίδα, Süddeutsche Zeitung.

Η Τουρκία των πρώτων ετών του 2000 ήταν μία πολλά υποσχόμενη χώρα, στην οποία άξιζε να ζει κανείς και την οποία ανέμενε ένα φωτεινό μέλλον, λέει ο Ακτάρ.

Mία μεταρρυθμιστική καταιγίδα μετά την πρώτη νίκη του Ερντογάν πριν από 20 χρόνια σάρωσε ιστορικά ταμπού στην Τουρκία, τον πολιτικό έλεγχο της χώρας από τον Στρατό αλλά και την απαγόρευση του να ακούγεται κάθε τι γύρω από το Κουρδικό ζήτημα.

Η χώρα βίωσε τότε μία «άνευ προηγουμένου μεταμόρφωση». Εμπνεόταν από την Ευρώπη και κατά παράδοξο τρόπο όλα αυτά γίνονταν από ένα ισλαμικό-συντηρητικό κόμμα.

Ομως, από αυτο το τουρκικό μοντέλο, το οποίο εξέπεμπε την λάμψη του και μακριά από τα σύνορα της χώρας, έχουν απομείνει μόνο ερείπια.

Ενας από τους λόγους είναι ότι τόσο ο Σαρκοζί όσο και η Μέρκελ στο παρελθόν φρόντισαν να κλείσουν την ευρωπαϊκή πόρτα στην Τουρκία.

Ετσι, λέει ο Ακτάρ, στη συνέχεια το ταπεινωμένο από την ΕΕ πολιτικό Ισλάμ στην Άγκυρα μέθυσε με την επιτυχία των στηριζόμενων στην οικονομία επιτυχιών του στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και παρασύρθηκε από τους μύθους ενός ηρωικού αυτοκρατορικού παρελθόντος.

Ξεχειλίζοντας τότε από αυτοπεποίθηση, η πλειοψηφία των Τούρκων ακολούθησε την υπόσχεση του Ερντογάν ότι η χώρα θα εξασφαλίσει ως περιφερειακή δύναμη τον απαραίτητο σεβασμό, τον οποίο της αρνήθηκε η Δύση.

Ευρωπαϊκή εκκωφαντική σιωπή

Ολα αυτά ήταν μέχρι το 2013, όταν η αστική νεολαία εξεγέρθηκε στο πάρκο, Γκεζί, της Κωνσταντινούπολης εναντίον της κρατικής επιβολής και χειραγώγησης της κοινωνίας. Τότε, η εξουσία βρέθηκε τότε σε κατάσταση πανικού.

Εκτοτε, η «οργή» και ο φόβος απώλειας της εξουσίας παρακινούν τον Ερντογάν να διαμορφώνει ολοένα και πιο ασφυκτικές συνθήκες.

Αλλά και το τι βρίσκεται πίσω από την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, μετά από το οποίο επιταχύνθηκαν η καταστολή και η κατάπτωση του κράτους Δικαίου, δεν έχει κατά τον Ακτάρ, διαλευκανθεί ακόμα επαρκώς.

Οσον αφορά την ΕΕ, από αυτήν ο Ακτάρ δεν περιμένει τίποτα. Η ΕΕ κατά κύριο λόγο ενδιαφέρεται να παραμείνει η Τουρκία εμπόδιο στην Μετανάστευση. Στο πλαίσιο αυτό ακολουθεί την πολιτική της «στοχευμένης παράβλεψης» και της «εκκωφαντικής σιωπής» σε σχέση με τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Lawandorder.gr

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση