Η Ρωσία, η Ουκρανία και η Δύση...

Πώς λύνεις ένα πρόβλημα σαν τον Βλαδίμηρο;

Του Ian Bond

Τις τελευταίες εβδομάδες έχει αυξηθεί η ένταση στην περιοχή Ντονμπας της Ανατολικής Ουκρανίας.

Τα θύματα από την πλευρά της Ουκρανίας έχουν αυξηθεί κατά μήκος της γραμμής επαφής μεταξύ των ελεγχόμενων από την ουκρανική κυβέρνηση εδαφών και τα μέρη της περιοχής που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των υποστηριζόμενων από τη Ρωσία ψευδό-καθεστώτων.

Όπως και πριν από την εισβολή του 2014, ρωσικός τακτικός στρατός βρίσκεται δίπλα στα σύνορα με την Ουκρανία. Οι πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών δείχνουν ότι κάποιες μονάδες έχουν μετατοπιστεί στα βορειοανατολικά σύνορα της Ουκρανίας, από βάσεις που βρίσκονται πολύ πιο μέσα, ανατολικά.

Ένα μέρος τουλάχιστον της 76ης αεροπορικής μονάδας, η οποία συμμετείχε στην εισβολή του 2014 στην Ανατολική Ουκρανία, έχει μετακινηθεί από τα σύνορα της Ρωσίας με τις χώρες της Βαλτικής, στην Κριμαία.

Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας έχει επίσης ανακοινώσει ότι μεταφέρει αμφίβια σκάφη από την Κασπία στη Μαύρη Θάλασσα, υποτίθεται για ασκήσεις. Τι ετοιμάζει ο Ρώσος πρόεδρος Putin, και τι θα πρέπει να κάνουν η ΕΕ και το ΝΑΤΟ;

Οι ελιγμοί γύρω από την Ουκρανία, μπορεί να έχουν στόχο απλώς να ασκήσουν ψυχολογική πίεση στον Ουκρανό πρόεδρο Zelensky, και να υπογραμμίσουν την εύθραυστη κατάσταση της χώρας του.

Ένας ανεξάρτητος Ρώσος στρατιωτικός αναλυτής δηλώνει ότι μέχρι τα μέσα Μαΐου το έδαφος στο Ντονμπάς θα είναι πολύ υγρό για μεγάλες μετακινήσεις τεθωρακισμένων.

Υπάρχει επίσης μια υπόθεση ότι τα ελικόπτερα και τα αεροσκάφη που απαιτούνται για μια αεροπορική επίθεση, συνεχίζουν να απουσιάζουν από την Κριμαία -σημάδι ότι δεν υπάρχει επικείμενη επίθεση.

Εναλλακτικά, οι στρατιωτικές ενέργειες της Ρωσίας ίσως έχουν στόχο πρωτίστως να προκαλέσουν αναστάτωση στις δυτικές χώρες.

Ο Putin ίσως νομίζει ότι η συζήτηση για νέο πόλεμο που θα οδηγεί στην καταστροφή της Ουκρανίας (μια φράση που χρησιμοποιήθηκε προσφάτως από τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών, Sergei Lavrov και τον διαπραγματευτή του Putin για το ουκρανικό, Dmitri Kozak), θα πείσει τη Γαλλία και τη Γερμανία, τους μεσολαβητές για τις Συμφωνίες του Μινσκ που έφεραν τέλος στις μεγάλες μάχες το 2014 και 2015, να πιέσουν τον Zelensky να κάνει παραχωρήσεις.

Η εφαρμογή των συμφωνιών έχει σε μεγάλο βαθμό μείνει στάσιμη μετά από την έκρηξη προόδου που σημείωσε ο Zelensky όταν εξελέγη το 2019.

Οι παραχωρήσεις μπορεί να περιλαμβάνουν να δοθούν στους εκπροσώπους του Κρεμλίνου στο Ντονμπάς, δικαίωμα άσκησης βέτο για την εξωτερική πολιτική της Ουκρανίας ή να επιτρέπουν στη Ρωσία να τοποθετήσει τις δυνάμεις της κατά μήκος της γραμμής επαφής ως "ειρηνευτική δύναμη” -όπως έκανε προσφάτως μεταξύ των δυνάμεων του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας γύρω από το Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Η εμπειρία από οπουδήποτε αλλού στην πρώην Σοβιετική ένωση, δείχνει ότι οι ρωσικές ειρηνευτικές δυνάμεις σπανίως είναι ουδέτερες, και είναι δύσκολο να φύγουν.

Μπορεί το Κρεμλίνο να προετοιμάζει πραγματικά μια νέα εισβολή για το καλοκαίρι. Μια ανησυχητική ένδειξη είναι η αυξημένη ρωσική προπαγάνδα που κατηγορεί την Ουκρανία ότι προετοιμάζεται για να επιτεθεί εναντίον των "αυτονομιστών” και ότι σχεδιάζει "γενοκτονία” έναντι των εθνικών Ρώσων.

Μια τέτοια παραπληροφόρηση, που παρατηρήθηκε εκτενώς το 2014 όταν η Ρωσία επιτέθηκε στην Ουκρανία, έχει τόσο εγχώριο όσο και εξωτερικό σκοπό: αυξάνει τη λαϊκή στήριξη για υποστήριξη των Ρώσων "συμπατριωτών”.

Και επιτρέπει στις ξένες κυβερνήσεις να ψάξουν έναν λόγο για να μην καβγαδίσει με τη Μόσχα, για να προσποιηθεί ότι η Ουκρανία φταίει για τα δικά της δεινά.

Ανεξαρτήτως από το ποια θέση είναι αληθινή, οι ΗΠΑ και οι άλλες δυτικές χώρες θα πρέπει να έχουν δύο στόχους: να καθησυχάσουν την Ουκρανία, έτσι ώστε να μην αισθάνεται υποχρεωμένη να λάβει βιαστικά μέτρα (πέφτοντας στην παγίδα στην οποία έπεσε η Γεωργία το 2008, όταν συνετρίβη από την ταχεία αντεπίθεση της Ρωσίας), και να αποτρέψει τη Ρωσία, αλλάζοντας την ισορροπία κόστους-ωφέλους υπέρ της αποκλιμάκωσης.

Πολλοί δυτικοί ηγέτες έχουν μιλήσει με τον Zelensky και με άλλους Ουκρανούς ηγέτες για να επαναδιατυπώσουν την στήριξη τους για την Ουκρανία. Αλλά μέχρι στιγμής δεν υπάρχει αρκετή σαφήνεια για τις αρνητικές επιπτώσεις που θα υποστεί το καθεστώς του Putin από μια ενδεχόμενη νέα προώθηση στο εσωτερικό της Ουκρανίας, ούτε για το τι μπορεί να κάνει η Δύση για να βοηθήσει την Ουκρανία να υπερασπιστεί την κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα.

Capital

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση