Σεμπάστιαν Κουρτς: Άμυνα

Νομίζαμε, είπε, ότι είμαστε νήσος των μακάρων – ένας παράδεισος που γνωρίζει τη βία και τον τρόμο μόνο από τις ανταποκρίσεις στα μέσα ενημέρωσης. Και από μακριά έτσι έμοιαζε η Αυστρία. Ετσι όπως την περιέγραψε ο καγκελάριός της. Μια χώρα που, παρά τη θέση της στον χάρτη, έδειχνε να βρίσκεται πολύ μακριά από το επίκεντρο των δονήσεων του 21ου αιώνα, που δοκίμαζαν τις αντοχές της υπόλοιπης Ευρώπης.

Ωστόσο, το πολιτικό ταλέντο του Κουρτς φάνηκε ακριβώς στο ότι διέγνωσε πόσο απατηλή ήταν η αίσθηση της μακαριότητας. Κατάφερε στα 31 του να πάρει την εξουσία, ακριβώς επειδή εκμεταλλεύθηκε τις παράδοξες αγωνίες μιας κοινωνίας θωρακισμένης στην ευημερία της και την πολιτισμική της αυτάρκεια. Το γεγονός ότι η Δημοκρατία των Αλπεων έχει υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα από τη Γερμανία, δεν την καθιστά, όμως, λιγότερο ανασφαλή.

Η Αυστρία ήταν το παράδειγμα, για να δείξει κάποιος ότι η άνοδος της Ακροδεξιάς δεν συνδέεται αναγκαστικά με πραγματική κακουχία. Αρκεί να είναι πραγματικές οι φοβίες για οικονομική επιδείνωση ή για «εισβολή».

Ο Κουρτς υπέκλεψε την αντιπροσώπευση αυτών των φοβιών από την Ακροδεξιά για να γίνει καγκελάριος. Την Τρίτη, όμως, αφότου ο φόβος είχε πάρει σάρκα και οστά στους δρόμους τής όχι-πια-απρόσβλητης Βιέννης, ο καγκελάριος ήταν άλλος.

Ο τριαντατετράχρονος πολιτικός που ταυτίσθηκε με την Ελλάδα στην κρίση του Εβρου –επειδή η ιδέα μιας στεγανής ευρωπαϊκής μεθορίου κούμπωνε με την εσωτερική του ατζέντα– είχε την ενστικτώδη ψυχραιμία να μην ενδώσει στα δημαγωγικά στερεότυπα. Δεν θα πέσουμε στην παγίδα των τρομοκρατών, είπε. Δεν θα δώσουμε χώρο στο μίσος.

Το διάγγελμά του απηχεί και τις όψιμες διακηρύξεις του Μακρόν, ο οποίος προσπαθεί να καταστήσει σαφή τη διαφορά της άμυνας της φιλελεύθερης Ευρώπης από μια επίθεση κατά του Ισλάμ. Συντελείται έτσι μια ευθυγράμμιση των ευρωπαϊκών ηγεσιών κατά της τρομοκρατίας με αξιακούς, πολιτισμικούς όρους, αλλά χωρίς τη σπορά του μίσους που πρώτοι οι τζιχαντιστές θέλουν να εκμαιεύσουν.

Η ισορροπία δεν είναι εύκολη. Οι έμποροι του αντι-τρόμου καραδοκούν στις πολιτικές αγορές της Ευρώπης, σε άμιλλα με τους αυτουργούς του τρόμου, για να δικαιωθούν από μια μεταξύ τους σύγκρουση. Μέσα σε αυτόν τον ανταγωνισμό δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις ως στόχο μόνο το έγκλημα και τον φανατισμό που το πυροδοτεί. Δεν είναι εύκολο να αποφύγεις μια αναμέτρηση όπως την ετοιμάζουν αλληλεγγύως οι αντίπαλοι φανατισμοί: ευρωτζιχάντ κατά της τζιχάντ.

Αν υπάρχει ένα σύστημα που μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του προβαίνοντας σε τόσο εξεζητημένες διακρίσεις, αυτό είναι η φιλελεύθερη Ευρώπη. Μακρόν και Κουρτς αρθρώνουν το ίδιο μήνυμα: Η ευρωπαϊκή ταυτότητα δεν έχει ανάγκη να στερεωθεί σε κάποια αλλοτριότητα. Δεν θα αφήσει να την ορίσουν οι εχθροί της. 

Μιχάλης Τσιντσίνης
Καθημερινή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση