Η ισλαμιστική τρομοκρατία έχει χειριστές

Οι ευθύνες να αναζητηθούν και σε αυτούς που εθελοτυφλούν

Οι πληροφορίες πληθαίνουν σχετικά με την ανάπτυξη τζιχαντιστικών στοιχείων σε σημεία ιδιαίτερου γεωπολιτικού ενδιαφέροντος με τουρκική υποστήριξη. Έχει πλέον γίνει αντιληπτό πως η εμφανής αλλά και υπόγεια τουρκική δράση δημιουργεί επικίνδυνες συνθήκες όπου κι αν εμπλέκεται.

Η Τουρκία από την στιγμή της έναρξης της αποκαλούμενης «Αραβικής Άνοιξης» βρέθηκε σε θέση χειριστή ακραίων ισλαμιστικών στοιχείων ενισχύοντας την ισλαμοποίηση της πολιτικής αλλά και της κοινωνίας της.

Τα γραπτά των Αδελφών Μουσουλμάνων έγιναν πρότυπο στη Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας, δημιουργώντας ρήγματα στο εσωτερικό αλλά και νέες δυνατότητες στο εξωτερικό. Οι οικονομικές ροές από τον δεύτερο κρατικό πόλο υποστήριξης του δικτύου των Αδελφών Μουσουλμάνων δηλαδή το Κατάρ, συνετέλεσαν στην ραγδαία ανάπτυξη της γείτονος και στον πλουτισμό της ηγεσίας της.
Τα δίκτυα της οργάνωσης συνεργατικά με τις τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών συντονίζουν μέχρι και σήμερα την δράση διαφόρων ατόμων και οργανώσεων (ενόπλων ή μη) γνωστών για τις ιδεολογικές τους τοποθετήσεις και την ακραία τους δράση στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Σομαλία και αλλού.

Ας είμαστε σαφείς. Η Τουρκία εκβιάζει με κάθε δυνατό τρόπο. Το δυσάρεστο είναι ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν σύμμαχοι οι οποίοι «κλείνουν τα μάτια» στο αλισβερίσι τουρκικού κράτους και ισλαμιστών/τζιχαντιστών, θεωρώντας πως η εργαλειοποίησή τους από την Τουρκία όσο προκλητικά επικίνδυνη κι αν είναι εντάσσεται τουλάχιστον σε έναν ευρύτερο γεωστρατηγικό προσανατολισμό που εναντιώνεται στα συμφέροντα Ρωσίας και Κίνας. Εθελοτυφλούν.

Πέραν της πολιτισμικής επίθεσης όπως αποτυπώνεται σε Αγιά Σοφιά,Μονή της Χώρας και αλλού, υφίσταται πραγματική τρομοκρατική απειλή από πλευράς Τουρκίας η οποία διαπιστώνεται σε δύο πτυχές εξίσου σημαντικές. Η πρώτη είναι οι δηλώσεις της τουρκικής ηγεσίας οι οποίες λειτουργούν ως κινητήρια δύναμη των απανταχού «πιστών» της. Η δεύτερη είναι επιχειρησιακής φύσεως και αφορά στα ανοικτά της μέτωπα.

Ο συνδυασμός των παραπάνω πτυχών καταδεικνύει πως η Τουρκία γίνεται ολοένα πιο επικίνδυνη για την ασφάλεια των πολιτών των ευρωπαϊκών χωρών και όχι μόνο. Ενδεικτικά:

Ένα εκ των κέντρων επιχειρήσεων συντονισμού της αποκαλούμενης συριακής αντιπολίτευσης ήταν στην νοτιοανατολική Τουρκία. Δυστυχώς, κάποιες εκ των οργανώσεων που συντόνιζε το εν λόγω κέντρο απειδείχθησαν όχι ιδιαίτερα μετριοπαθείς. Οι οργανώσεις αυτές ως συγκοινωνούντα δοχεία διαδραματίζουν μέχρι σήμερα ρόλο κυρίως στο Ιντλίμπ, στις περιοχές που η Τουρκία εισέβαλε στα βόρεια της Συρίας και στο Αρτσάχ.

Το κύριο πέρασμα των τζιχαντιστών προς την Συρία και το Ιράκ ήταν η Τουρκία με δεκάδες στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας να συνηγορούν σε ανεπίσημη υποστήριξη από το τουρκικό κράτος μέσω της εν λόγω διόδου. Οι κουρδικές πληροφορίες σχετικά είναι ιδιαίτερα κρίσιμες και αποτελούν ένδειξη των διευκολύνσεων που λάμβαναν αυτά τα στοιχεία καθ’όλη την διάρκεια της συριακής κρίσης.


Μέρος της μεταφοράς ισλαμιστών/τζιχαντιστών στον κύκλο Ινδία/Πακιστάν,Ιράκ,Συρία,Λιβύη, Αρτσάχ είναι προϊόν της συνεργατικής φύσης σε πολιτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο υπηρεσιών πληροφοριών μεταξύ Πακιστάν-Τουρκίας (ΜΙΤ-ISI). Ίσως αυτή η συνεργατική σχέση θα πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα για μία σειρά λόγων που δεν περιορίζονται στους…Πακιστανούς πιλότους της TΗΚ.

Η ιδεολογική τοποθέτηση της τουρκικής ηγεσίας στο πλαίσιο των Αδελφών Μουσουλμάνων δεδομένης της επιρροής των ιδεών τους σε κάθε ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση, από την Χαζμ (ένοπλο τμήμα Αδελφών στην Αίγυπτο) μέχρι την Αλ-Κάιντα αποτελεί ικανή και επαρκή συνθήκη προσδιορισμού της Τουρκίας ως χειριστή ή σύμμαχο των εν λόγω στοιχείων.

Οι στενές σχέσεις Τουρκίας-Χαμάς, και το φιλόξενο έδαφος που αποτελεί η Τουρκία για την οργάνωση γίνεται εμφανές σε ανώτατο επίπεδο μέσω επίσημων επαφών και συνδιασκέψεων. Σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο η Τουρκία μπορεί να μην έχει τα ερείσματα που έχει το Κατάρ στη Γάζα σίγουρα όμως οι Ισραηλινοί έχουν ήδη εντοπίσει το επίπεδο συνεργασίας.

Η εμπλοκή της Τουρκίας μέσω των σχετικών υπηρεσιών της στο εσωτερικό ευρωπαϊκών χωρών σε ζητήματα που αφορούν στο Ισλάμ περιλαμβανομένων χώρων προσευχής, διδασκαλίας, εταιριών, μη κυβερνητικών οργανώσεων κ.ο.κ. συνεπάγεται δυνατότητα κινητοποίησης εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων σε μικρό χρονικό διάστημα.

Σε ρητορικό επίπεδο, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε δεκάδες αναφορές του επιλέγει την χρήση όρων και φράσεων που παραπέμπουν σε κάλεσμα κατά της Δύσης. Μόνο τις τελευταίες ημέρες διατυπώθηκαν εκφράσεις όπως:
Οι νεοναζί που είναι οι σταυροφόροι των ημερών μας στις λεγόμενες αναπτυγμένες και δημοκρατικές χώρες έχουν ως στόχο τους τους μουσουλμάνους.

2 Οι χώρες της Δύσης επιτίθενται στο Ισλάμ, θέλουν να αρχίσουν πάλι τις Σταυροφορίες
Ποιο είναι το πρόβλημα του Μακρόν με το Ισλάμ και τους Μουσουλμάνους; Χρειάζεται θεραπεία.

O Πακιστανός πρωθυπουργός συμπλέοντας με τις δηλώσεις Ερντογάν κατηγόρησε τον Γάλλο Πρόεδρο προσφάτως για επίθεση κατά του Ισλάμ θέτοντας το ζήτημα και στο επίπεδο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης απαιτώντας μέτρα κατά του ισλαμοφοβικού περιεχομένου.

Το Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν σε σχετική δήλωση κατηγόρησε τον Γάλλο Πρόεδρο για ισλαμοφοβικές δηλώσεις.

Σε αυτό το σημείο τονίζεται ωστόσο πως οι τοποθετήσεις του Γάλλου Προέδρου σχετικά με το Ισλάμ που «βρίσκεται παγκόσμια σε κρίση» και την ανάγκη ματαρρυθμίσεων για ένα «Ισλάμ του Διαφωτισμού» μόνο ως ατυχείς μπορούν να χαρακτηριστούν. Έγιναν όμως την χειρότερη δυνατή στιγμή…Μην ξεχνάμε πως οι «μεταρρυθμιστές» του Ισλάμ δεν είναι άλλοι από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Ο διαχωρισμός Ισλάμ και ισλαμισμού είναι αναγκαία συνθήκη σε οποιαδήποτε δήλωση, ώστε να μην επιδέχεται παρερμηνειών.

Με βάση τα παραπάνω οφείλουμε να επισημάνουμε πως σε ενδεχόμενη ακύρωση των γεωστρατηγικών σχεδιασμών που βασίζονται στην υποστήριξη της Τουρκίας όπως αποτυπώθηκαν σε προηγούμενο κείμενο μας [1], η τελευταία είναι σε θέση να προκαλέσει αποσταθεροποίηση μέσω της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, μέρος της οποίας χειρίζεται.
Το τραγικό για την ίδια είναι πως αυτά τα στοιχεία θα γυρίσουν εναντίον της αν τα εγκαταλείψει, όπως είθισται να συμβαίνει όταν εκκολάπτει κανείς το αυγό του φιδιού. Ο δρόμος που έχει επιλέξει δεν έχει επιστροφή.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες μας ας είναι σε εγρήγορση, διότι η μείωση των τρομοκρατικών επιθέσεων στην Δύση δεν αποτυπώνει τις υποβόσκουσες απειλές. Η ύπαρξη πολιτικού υπόβαθρου (απειλή οριοθέτησης Τουρκίας που αφορά άμεσα την Ελλάδα) δύναται να φέρει στην επιφάνεια αυτή τη πραγματικότητα με νέο μπαράζ τρομοκρατικών επιθέσεων. Ήδη την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές και στα πλαίσια της πολιτικής σύγκρουσης Μακρόν-Ερντογάν, εντοπίζονται στη Γαλλία τρομοκρατικές ενέργειες που είναι προς το παρόν μικρής κλίμακας αλλά δεν παύουν να είναι φονικές και να θέτουν την γαλλική κοινωνία εκ νέου σε ανασφάλεια.

Η ενδεχόμενη προσπάθεια της Τουρκίας να «θυματοποιηθεί» με τρομοκρατικά χτυπήματα στο εσωτερικό της (που θα αποδίδονται κατά πάγια πρακτική της γείτονος στο PKK ή στην Daesh) δεν θα πρέπει να προκαλέσει σύγχυση. Η Τουρκία απαιτεί υποστήριξη στα ανοικτά της μέτωπα και μετατροπή της σε περιφερειακή υπερδύναμη.

Ήδη διατυπώνεται η βούληση για νέα εμπλοκή στη Συρία όπου τα ερείσματά της έχουν αρχίσει να τίθενται εν κινδύνω λόγω της κλιμακούμενης κρίσης με την Ρωσία. Η έμμεση απειλή της τρομοκρατίας (πόλεμος της Δύσης κατά του Ισλάμ) θα είναι η τελευταία γραμμή άμυνας του τουρκικού κράτους αν η οριοθέτηση των υπέρμετρων φιλοδοξών της ηγεσίας του αρχίσει να λαμβάνει χώρα. Τα πρώτα σημάδια σε αυτή την κατεύθυνση ήδη υπάρχουν.

ΥΓ. Τα κράτη που κινδυνεύουν από την εν λόγω τρομοκρατική δράση είναι πολλά (πέραν των συμμάχων μας στα πλαίσια θεσμών). Η Αίγυπτος, η Ινδία, η Ρωσία, το Ισραήλ και άλλα. Αυτό σημαίνει δυνατότητα αναβάθμισης ή εγκαθίδρυσης διαύλων επικοινωνίας σε επίπεδο πληροφοριών αντιτρομοκρατικού ενδιαφέροντος.

Ήδη η πρόσφατη αναφορά του Αιγύπτιου Προέδρου πρός Ελλάδα και Κύπρο στο σχετικό ζήτημα αναδεικνύει αυτή την ανάγκη αναβαθμισμένης συνεργασίας. Οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι.

ΥΓ2 Είναι ιδιαίτερα κρίσιμο να παρατηρούμε τον τρόπο που μέχρι πρότινος γνωστές για τις σχέσεις τους με ακραία ισλαμιστικά στοιχεία οργανώσεις διαφοροποιούνται καταδικάζοντας την τρομοκρατία ως «ισλαμικό φασισμό». Το έδαφος για «Αραβική Άνοιξη 2.0» στήνεται και το «νερό στο μύλο» μπαίνει μέσω της διεθνούς τρομοκρατίας. Οι ακραίοι μπορεί να ντυθούν άλλη μία φορά… προβατάκια.

[1] ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Γιώργος Καλαντζής
Γεωπολιτικός Αναλυτής – Ερευνητής ,Κέντρο Ανατολικών Σπουδών
HellasJournal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση