Η ισλαμική τρομοκρατία σε δράση

Η επίθεση στη Γαλλία είναι επίθεση σε όλους τους Ευρωπαίους

Πρόκειται για μια περίπτωση ευρωπαϊκής συμμαχίας. Η Γαλλία δέχεται επίθεση, στο δικό της έδαφος αλλά και στο εξωτερικό. Ένας δάσκαλος αποκεφαλίστηκε, Γάλλοι πολίτες και γαλλικές διπλωματικές αποστολές υφίστανται επιθέσεις από ισλαμιστές τρομοκράτες.

Κυβερνήσεις χωρών με πλειοψηφικό μουσουλμανικό πληθυσμό κάλεσαν σε μποϊκοτάζ των γαλλικών προϊόντων. Αλλά στην πραγματικότητα εννοούν όλους μας, ολόκληρη την ΕΕ. Η κατάσταση ανάγκης της Γαλλίας αποτελεί επίθεση προς όλους τους Ευρωπαίους.

Τα παραπάνω γράφει σε σχόλιο του ο ανταποκριτής εξωτερικών θεμάτων της ZEIT Online, Michael Thumann στην καθημερινή στήλη «Οκτώ παρά πέντε».

Τίτλος: «Ισλαμική τρομοκρατία στη Γαλλία: Η επίθεση στη Γαλλία είναι επίθεση σε όλους τους Ευρωπαίους». Υπότιτλος: «Σε σχέση με την αλληλεγγύη προς τη Γαλλία, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ποιό είναι το πραγματικό διακύβευμα: Μετά την κατάρρευση του χαλιφάτου του Ισλαμικού Κράτους, οι ισλαμιστές επιδιώκουν να συνταράξουν μια χώρα στην καρδιά της ΕΕ»

Αναφέρει, μεταξύ άλλων:

Ωστόσο, σε σχέση με την αλληλεγγύη προς τη Γαλλία είναι σημαντικό να κατανοήσουμε σε τι ακριβώς συνίσταται αυτή η σύγκρουση. Φαινομενικά εδώ επανατοποθετείται το αγαπημένο ζήτημα των πολιτιστικών μαχητών: Ισλάμ εναντίον Χριστιανισμού, θρησκευτικός ζήλος εναντίον της ελευθερίας της έκφρασης, μαντίλα εναντίον του ελεύθερου πνεύματος, Ανατολή εναντίον Δύσης. Αυτό είναι ικανό να μας οδηγήσει πίσω στα χαρακώματα της δεκαετίας μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Οι δημοσιογράφοι ξεσκαλίζουν εκ νέου τις ανούσιες καρικατούρες προφητών και των μουσουλμάνων ηγεμόνων. Αλλά αυτά είναι μόνο επιφανειακή προπαγάνδα -και από τις δύο πλευρές.

Στην πραγματικότητα, ριζοσπαστικοί ισλαμιστές και οι τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους επιχειρούν με τις επιθέσεις τους στη Γαλλία να επιτύχουν πολιτικούς στόχους. Μετά την κατάρρευση του χαλιφάτου του Ισλαμικού Κράτους, επιδιώκουν να κλονίσουν μια χώρα στην καρδιά της ΕΕ. Η Γαλλία πρέπει να βυθιστεί στο φόβο, τον τρόμο και το χάος εν μέσω πανδημίας -και μαζί της, ιδανικά, και ολόκληρη η μισητή Ευρώπη. Οι αραβικές κυβερνήσεις, από την άλλη πλευρά, καταγγέλλουν τη «βλασφημία» στη Γαλλία και καλούν σε μποϊκοτάζ προκειμένου να θέσουν τον πληθυσμό τους καλύτερα υπό έλεγχο.

Το ότι το διακύβευμα είναι ζητήματα εξουσίας φαίνεται από μια διαμάχη εντός της διαμάχης, την πρόσφατη γαλλο-τουρκική σύγκρουση. Ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdoğan κατηγόρησε το Γάλλο ομόλογό του Emmanuel Macron για «μεγάλη επίθεση στο Ισλάμ» και του επέρριψε «ψυχικό πρόβλημα». Όλα αυτά σε απάντηση της καταδίκης του ισλαμισμού από τον Macron και στην ανακοίνωση ότι θα συνεχίσουν να εμφανίζονται οι καρικατούρες του Προφήτη. Στην πραγματικότητα, η γαλλο-τουρκική αντίθεση υπερβαίνει κατά πολύ αυτές τις αψιμαχίες.

Το διακύβευμα είναι η ισχύς στη Μεσόγειο. Η Τουρκία ασχολείται με τον επεκτατισμό μετά τη στροφή του Erdoğan προς τον εθνικισμό το 2016. Οι εκστρατείες στη Συρία και τη Λιβύη, η διαμάχη με την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Κύπρο για τα υποθαλάσσια αποθέματα φυσικού αερίου, η αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων στην ξηρά -αυτά αποτελούν εστίες ενός εντεινόμενου τουρκικού εθνικισμού και απόδειξη της επιδίωξης κυριαρχίας στη Μεσόγειο.

Το τουρκικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» αιτιολογεί τις αξιώσεις, ένα αεροπλανοφόρο βρίσκεται υπό κατασκευή. Ο πιο πρόσφατος πόλεμος του Erdoğan λαμβάνει χώρα στα βουνά: Είναι η υποστήριξη του Αζερμπαϊτζάν στην προέλασή του ενάντια στο ελεγχόμενο από την Αρμενία Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Ο Emmanuel Macron είναι ο πιο σημαντικός Ευρωπαίος πολιτικός που αντιτάχθηκε από την αρχή στην επιδίωξη του Erdoğan για εξουσία, τόσο στη Λιβύη, όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ αλλά και στην Ελλάδα. Ο Macron έστειλε πολεμικά πλοία στην Ανατολική Μεσόγειο και έχει προειδοποιήσει πολλές φορές την Τουρκία να μην επιδείξει περαιτέρω επεκτατισμό.

Στο μεταξύ, οι Γερμανοί μεσολάβησαν και πέτυχαν τις τελευταίες εβδομάδες μια προσεκτική προσέγγιση μεταξύ της Αθήνας και της Άγκυρας, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Αλλά ο Macron κάνει και λάθη. Είπε, για παράδειγμα, ότι το Ισλάμ αποτελεί «θρησκεία σε κρίση». Τέτοιες διαγνώσεις δεν πρέπει να γίνονται από ένα Γάλλο Πρόεδρο, αλλά από ειδικούς του Ισλάμ, και η Γαλλία διαθέτει πολλούς τέτοιους. Τα λόγια του Macron αποτελούν τώρα αντικείμενο εκμετάλλευσης στο μουσουλμανικό κόσμο.

Ο Erdoğan χρειάζεται επί του παρόντος τον μεγάλο πολιτιστικό πόλεμο εναντίον της Γαλλίας και της Ευρώπης για να βελτιώσει την πληγείσα εικόνα του στον Αραβικό Κόσμο -και να αποσπάσει την προσοχή των Τούρκων από την οικονομική τους δυστυχία.

Στη διαμάχη με τη Γαλλία επικαλείται πολύ την Ιστορία: Το αποικιακό παρελθόν της Γαλλίας, τη Μάχη της Καλλίπολης το 1915 (όταν Γάλλοι, Βρετανοί και σύμμαχοι πολέμησαν εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), τη διαίρεση της Τουρκίας με τις Συνθήκες των Παρισίων του 1920.

Η κεμαλιστική Τουρκία ήταν πολύ κοντά στη Γαλλία στη δεκαετία του 1930, υιοθέτησε λεξιλόγιο, το συγκεντρωτισμό και μια παραλλαγή της κοσμικότητας. Ο Erdoğan, κληρονόμος και πλαστογράφος της παρακαταθήκης του Mustafa Kemal Atatürk, ανακυκλώνει τώρα όλες τις προκαταλήψεις των πιστών Τούρκων εναντίον της κοσμικής Γαλλίας -αφού έχει ήδη ξεπεραστεί η δημοσιότητα από την εκ νέου ισλαμοποίηση της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.

Τα ουρλιαχτά της μάχης των πολιτισμών πρέπει να αποσπάσουν τους πάντες, είτε πρόκειται για Τούρκους είτε για Γάλλους ή Ευρωπαίους, από τα πραγματικά συμφέροντα που αποτελούν εδώ το διακύβευμα. Πρώτες ύλες, εδάφη, όπλα, επιρροή, κυριαρχία, εν συντομία:

«Εσείς από κάτω, εμείς από πάνω». Η Γαλλία πρέπει να χάσει σε μόνιμη βάση μέρος της ισχύος της λόγω της διπλής κρίσης της ισλαμικής τρομοκρατίας και της πανδημίας. Όχι μόνο ο Erdoğan θα επωφελείτο από αυτό, αλλά και ορισμένα αραβικά κράτη, το Ιράν, η Ρωσία, η Κίνα και οι ταξιαρχίες του Ισλαμικού Κράτους. Όλα τα παραπάνω είναι επαρκείς λόγοι για τους Ευρωπαίους, ώστε να ταχθούν στο πλευρό της Γαλλίας. Λεκτικά, με τη δύναμη των μηχανισμών ασφαλείας -και, εάν είναι απαραίτητο, με κυρώσεις κατά επιλεγμένων χωρών.

ZEIT Online
HellasJournal



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση