Το πουθενά της Ευρώπης

«Να μη γίνει παρεξήγηση: δεν είναι το ελληνικό κράτος που κατηγορώ εδώ. Αν οι υποδομές δεν επαρκούν, αν δεν υπάρχει γιατρός ή ψυχίατρος για να φροντίσει τους πρόσφυγες της Μόριας, αν οι Ελληνες υπάλληλοι πνίγονται από δουλειά και είναι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, είναι γιατί η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της απέναντι στα κράτη που είναι στα σύνορα της Ευρώπης, όπως η Ελλάδα, η οποία είναι σε χρεοκοπία εδώ και μία δεκαετία. Είναι άδικο και υποκριτικό να απαιτείς από μια χώρα όπου τα ενήλικα παιδιά μετακόμισαν ξανά στο σπίτι των γονιών τους επειδή δεν μπορούν πια να πληρώνουν το νοίκι τους, όπου το ποσοστό ανεργίας των νέων τον Οκτώβριο του 2017 έφτανε το 40,8%, να αντιμετωπίσει τη μερίδα του λέοντος σε μία από τις μεγαλύτερες μεταναστευτικές κρίσεις της πρόσφατης ιστορίας μας. Μια τέτοια αντιμετώπιση ταιριάζει πολύ με το πνεύμα των καιρών. Κρύψτε αυτή τη δυστυχία που δεν αντέχω να βλέπω, είναι σαν να μας λέει η Ευρώπη».

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από ένα εξαιρετικό βιβλίο που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ποταμός. Ο τίτλος του είναι «Μόρια. Στο πουθενά της Ευρώπης» (η μετάφραση είναι της Σάντρας Βρέττα) και συγγραφέας η νεαρή δικηγόρος Μαρί Ντουτρεπόν.

Η Ντουτρεπόν μεταβαίνει κάποια στιγμή από το Βέλγιο στη Μόρια, σταλμένη από το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Δικηγορικών Συλλόγων, για να προσφέρει νομικές υπηρεσίες στους πρόσφυγες. Από αυτή την παραμονή της εκεί προέκυψε το συγκεκριμένο βιβλίο.


Διαβάζοντάς το είναι σαν να γίνεσαι μάρτυρας ενός «προαναγγελθέντος εγκλήματος». Είναι λες και είχε προβλέψει μια τραγωδία (ακόμα μία…) όπως αυτή που συνέβη στην κόλαση της Μόριας. Και η Βελγίδα νομικός και συγγραφέας βλέπει τη μεγάλη εικόνα. όπως γράφει, είναι λες και η Ευρώπη, η Δύση, λέει: «Καταχωνιάστε αυτούς τους πρόσφυγες από πολέμους που υποθάλψαμε, υποστηρίξαμε και συντηρήσαμε, αυτούς τους επιζήσαντες από λιμούς που προκαλέσαμε εξαιτίας του τρόπου ζωής μας και του ξέφρενου καταναλωτισμού μας, κλείστε τους σε καταυλισμούς στα σύνορα του κόσμου μας, σε σχεδόν ακατοίκητα νησιά. Ει δυνατόν, ξαναστείλτε τους από εκεί που ήρθαν. Και μην αφήνετε τον κόσμο να μάθει». Ας συνεχίσουμε να κάνουμε φθηνή μικροπολιτική εις βάρος των παιδιών και των γυναικών, εις βάρος των ανθρώπων της Μόριας, κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα τη Νέα Δημοκρατία. Ή ας συνεχίσουμε να μιλάμε για ανεπιθύμητους ανθρώπους που «καταστρέφουν περιουσία του ελληνικού Δημοσίου». Δεν κοστίζει σε τίποτα και είναι και ψυχαγωγικό.

Ομως το τεράστιο αυτό πρόβλημα θα συνεχίσει να βαραίνει τους ώμους μας – όχι μόνον ως Ελλήνων, αλλά και ως μελών μιας Ευρώπης που ξέρει να βολεύεται, αλλά όχι να βρίσκει λύσεις πια.

Ηλίας Μαγκλίνης
Καθημερινή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση