Ποιος μπορεί να σταματήσει ένα θερμό επεισόδιο από τον παρανοϊκό Ερντογάν;

Από πολλούς πολίτες διατυπώνονται τρεις εύλογες ερωτήσεις. Πρώτον, η Τουρκία ενδέχεται να προκαλέσει θερμό επεισόδιο στον Έβρο, στο Αιγαίο, μεταξύ Ρόδου-Κρήτης ή στην Κύπρο; Δεύτερον, ποιος ή ποιοι μπορούν και γιατί οφείλουν να αποτρέψουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Τρίτον, αν προκληθεί θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας, η Κύπρος θα μείνει στο απυρόβλητο;

Οι ερωτήσεις αυτές εκφράζουν μία βαθύτατη ανησυχία της κοινής γνώμης αν ληφθούν υπόψη οι εντεινόμενες έκνομες ενέργειες της κατοχικής χώρας εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου και οι λεκτικές, ανέξοδες αντιδράσεις από εκείνους που μπορούν να ανακόψουν την τουρκική προκλητικότητα.

Είναι δυνατόν να προκληθεί θερμό επεισόδιο; Θεωρητικά, όχι, επειδή μια πολεμική σύρραξη, έστω και περιορισμένης διάρκειας, δεν συμφέρει ούτε στην Ελλάδα ούτε και στην Τουρκία. Είναι πολύ εύκολο να προκληθεί ένα επεισόδιο αλλ’ ουδείς γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί και πώς και πότε θα καταλήξει.

Από την άλλη, μια νέα κρίση στις σχέσεις δύο ΝΑΤΟϊκών εταίρων δεν συμφέρει στη Συμμαχία, στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, αν ληφθούν υπόψη η ένταση στις σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία και η στρατηγική σημασία της Τουρκίας για τα δυτικά συμφέροντα. Όμως, Ελλάδα και Κύπρος έχουν απέναντί τους έναν αποθηριωμένο Ερντογάν. Άρα, δεν πρέπει να αποκλείουν ένα θερμό επεισόδιο.

Ποιος ή ποιοι μπορούν και γιατί, οφείλουν να αποτρέψουν ένα πιθανό θερμό επεισόδιο από την Τουρκία;


Πρώτον, οι ΗΠΑ. Όμως, οι περίεργες, στενές διασυνδέσεις του Προέδρου Τραμπ με τον Τούρκο δικτάτορα και οι εξίσου ύποπτες σχέσεις των γαμπρών τους δεν επιτρέπουν αισιοδοξία. Στην αμερικανική πολιτική σκηνή παρατηρείται ξανά ένα πολύ επικίνδυνο φαινόμενο, το οποίο ήδη έχουμε επισημάνει σε άλλες αναλύσεις μας:

Η σημερινή ανεπάρκεια της προεδρίας Τραμπ και η άσκηση πολιτικής διά… τιτιβισμάτων (όπως ορθά σημειώνει ο εκλεκτός συνάδελφος, Μιχ. Ιγνατίου), παραπέμπει στο κενό εξουσίας του 1974, με το σκάνδαλο Γουώτεργκεϊτ.

Τότε, ο Πρόεδρος Νίξον, υπό κατηγορία και υπό παραίτηση, είχε αφήσει τα ηνία της εξουσίας ουσιαστικά στον πανίσχυρο Υπουργό Εξωτερικών, τον διαβόητο Κίσινγκερ. Αυτός άναψε το πράσινο φως στον Τούρκο Πρωθυπουργό Ετζεβίτ για να εισβάλει στην Κύπρο.

Σήμερα, ένας αλλοπρόσαλλος Τραμπ και μια Αμερική που δεν είναι σε θέση να διαδραματίσει ρόλο παγκόσμιου ηγεμόνα και η οποία υποχωρεί ή αποχωρεί από περιοχές που εμπίπτουν στις σφαίρες επιρροής της, επιτρέπουν στον αδίστακτο Ερντογάν να προωθεί τις νεο-οθωμανικές, ιμπεριαλιστικές ονειρώξεις του.

Δεύτερον, η Ευρωπαϊκή Ένωση. Περιορίζεται σε φλύαρες πλην απρόσοδες λεκτικές παρεμβάσεις, οι οποίες δίνουν την εικόνα μιας Ένωσης που δεν μπορεί να αρθρώσει και να ασκήσει μιαν αξιόπιστη, αποτελεσματική, ομόφωνη εξωτερική πολιτική.

Η πανδημία του κορωνοϊού και η κρίση στη Λιβύη ανέδειξαν το πολιτικό και διπλωματικό έλλειμμα της ΕΕ. Την περ. Δευτέρα πραγματοποιήθηκε τηλεδιάσκεψη των Υπουργών Εξωτερικών των 27 με τη συμμετοχή του Αμερικανού ομολόγου τους, Μάικ Πομπέο.

Ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική, Μπορέλ, σε δηλώσεις του, είπε: «Ανησυχούμε για την κλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο. Συμφωνήσαμε για την ανάγκη να υπάρξει αποκλιμάκωση ώστε να επιστρέψουμε σε μια πραγματική συνεργασία. Yπήρξαν ορισμένα γεγονότα τις τελευταίες ημέρες, είναι σε γνώση μας». Πρόσθεσε: «Η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο χειροτερεύει. Η Ελλάδα και η Κύπρος εκφράζουν παράπονα ότι γίνονται γεωτρήσεις πολύ κοντά στις ακτογραμμές τους». Διαπιστώσεις! Λόγια! Χωρίς έμπρακτη αντίδραση.

Εξάλλου, σύμφωνα με πληροφορίες (του «Φιλελεύθερου», 16.6.2020), σε επικοινωνία του με την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επισήμανε πόσο επικίνδυνα εξελίσσεται η κατάσταση στην περιοχή. Φέρεται να υπέδειξε ότι υπάρχει κίνδυνος για σύρραξη λόγω των έκνομων τουρκικών ενεργειών και ζήτησε από την Πρόεδρο της Κομισιόν να ενεργήσει κατάλληλα.

Τρίτον, ούτε οι ΗΠΑ ούτε η ΕΕ είναι σε θέση ή θέλουν να τιθασεύσουν τον αδίστακτο Ερντογάν, για λόγους που είναι εύκολα κατανοητοί. Μόνον ο Ρώσος Πρόεδρος, Πούτιν, είναι πιθανό να ασκήσει κάποια επιρροή στον Τούρκο Πρόεδρο. Όμως, γιατί να το πράξει, αφού η λυκοφιλία και η συνεργασία τους αποδίδει και για τους δύο;

Εξάλλου, η Τουρκία είναι ο ρωσικός Δούρειος Ίππος που αποδυναμώνει το ΝΑΤΟ, εξοργίζει τις ΗΠΑ και εκβιάζει την ΕΕ. Μια ελληνοτουρκική σύρραξη θα είναι το κερασάκι στην τούρτα ενός Πούτιν, που δεν ξεχνά τις κυρώσεις της Δύσης εναντίον του για την κατάκτηση της Κριμαίας.

Μιλώντας στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, ο Γάλλος Υπουργός Εξωτερικών, Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν, υπογράμμισε πως «η Ευρώπη δεν μπορεί να αφήσει το κλειδί της Ανατολικής Μεσογείου στην Τουρκία». Ερώτηση: Η ΕΕ τι θα κάνει, ώστε να αφαιρέσει αυτό το κλειδί από την αναθεωρητική, επιθετική Τουρκία; Τίποτε!

Ελλάδα και Κύπρος είναι μόνες στην αντιμετώπιση του Τούρκου εισβολέα και κατακτητή. Χρόνιες δειλίες, ατολμίες, αδράνειες, αναποφασιστικότητες και τουρκοφοβίες τους, δεν αποκλείεται να πληρωθούν με υψηλό τίμημα. Και νέα εθνική καταστροφή…

Σάββας Ιακωβίδης
Απόψεις


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση