Μικροπολιτικά παιχνίδια εξουσίας, στις πλάτες της Ευρώπης
Όταν το ανώτατο Δικαστήριο μιας χώρας, βγάζει αποφάσεις για να εξυπηρετήσει δικά του παιχνίδια εξουσίας, τίποτα καλό δεν πρόκειται να προκύψει από αυτήν την πρακτική.
Η απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Καρλσρούης, που εκδόθηκε την Τρίτη, θεωρεί πως ένα μέρος του προγράμματος Ποσοτικής Χαλάρωσης (Quantitative Easing – QE) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, παραβιάζει το Σύνταγμα της χώρας και όρισε "προθεσμία" (θου Κύριε...) 3 μηνών για να δοθούν εξηγήσεις από την ΕΚΤ.
Πρόκειται για απόφαση-μνημείο Φαρισαϊσμού και υποκρισίας. Μία απόφαση που ελήφθη με καθαρά τοπικιστικά και ιδεοληπτικά κριτήρια, ενώ συγχρόνως είναι ένα γεγονός που δεν έχει καμία απολύτως επίπτωση στο τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης, το Ευρωσύστημα ή την ευρωπαϊκή οικονομία γενικά.
Πολλοί Ευρωσκεπτικιστές έσπευσαν να πανηγυρίσουν αλλά θα μείνουν με τη χαρά. Τουλάχιστον όσον αφορά το οικονομικό γίγνεσθαι, υπάρχει απλά ένα non event.
Αυτό έγινε φανερό από την άκρως διπλωματική αλλά και ευκρινώς αδιαφορούσα (έως περιφρονητική) απάντηση από τον ουρανοξύστη του Μάιν. Η ουσία της;
"Ενημερωθήκαμε για την απόφαση αλλά η ΕΚΤ είναι ανεξάρτητη ευρωπαϊκή αρχή και παραμένει προσηλωμένη στην εντολή που έλαβε κατά την ίδρυσή της (σ.σ. δηλ. να φροντίζει τη σταθερότητα των τιμών και τον έλεγχο του πληθωρισμού). Σχετικά με τη νομιμότητα των κινήσεων της ΕΚΤ έχει ήδη αποφανθεί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, από το 2018"! Όχι, "Άντε γεια" δεν έγραφε η ανακοίνωση! Αλλά είναι σαν αν το έγραφε. Προφανώς η Εκτελεστική Επιτροπή προτίμησε να είναι όσο γινόταν πιο ευγενική...
Τα προβλήματα με την απόφαση της Καρλσρούης είναι πάρα πολλά. Κατ’ αρχήν, πρόκειται για μία απόφαση χωρίς ουσία, παντελώς ανεφάρμοστη. Αφενός διότι το πρόγραμμα QE που εξετάζει βαίνει πια προς το τέλος του και αφετέρου διότι δεν υπάρχει κάτι απτό να γίνει για να εφαρμοσθεί.
Ακόμη και αν υποθέσουμε πως μπορεί το Δικαστήριο να διατάξει τη Bundesbank (Deutsche Bundesbank - Κεντρική Τράπεζα της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, γνωστότερη ως Buba) να διακόψει τη συμμετοχή της και ν’ αποχωρήσει, πουλώντας τα (περίπου) €600 δισ. ομολόγων κρατών-μελών της Ευρωζώνης που κατέχει, η εντολή είναι κενό γράμμα. Απλούστατα διότι:
Α. Όλες οι τοπικές Κεντρικές Τράπεζες-μέλη του Ευρωσυστήματος, είναι πλήρως ανεξάρτητες από την εκάστοτε κρατική μηχανή και κυβέρνηση.
Β. Οι διοικήσεις τους έχουν νομικά κατοχυρωμένη, ακλόνητη αμνηστία και απόλυτο ακαταδίωκτο για όλες τις πράξεις που εκτελούν εντός σαφώς οριζόμενων πλαισίων της υλοποίησης της εντολής του Ευρωσυστήματος.
Γ. Ο Jens Weidman, διοικητής της Buba, έχει ψηφίσει καταφατικά όλες τις σχετικές με το QE αποφάσεις του Governing Council (προφανώς με τη σύμφωνη γνώμη της Angela Merkel και του Βερολίνου), ενώ τέλος,
Δ. Η Buba μαζί με όλες τις υπόλοιπες Τοπικές Κεντρικές Τράπεζες του Ευρωσυστήματος έχει δεχθεί, συνυπογράψει και αναλάβει συγκεκριμένες (συνηθισμένες και δεδομένες σε αυτές τις περιπτώσεις) δεσμεύσεις για τα συγκεκριμένα προγράμματα. Δεσμεύσεις των οποίων η παραβίαση θα σήμαινε την (αυτόματη) αποχώρηση της Γερμανίας από το κοινό νόμισμα...
Καλή τύχη σε όποιον θέλει να πιστεύει ότι μπορεί κάποτε κάτι τέτοιο να εξεταστεί ως πιθανότητα, έστω. Πολύ δε περισσότερο υπό τις παρούσες συνθήκες παγκόσμιας κρίσης!
Η εύλογη απορία που προκύπτει φυσικά, αφορά τα αίτια και τους λόγους που οδήγησαν το Συνταγματικό Δικαστήριο να εκδώσει τη συγκεκριμένη απόφαση.
Εκτός κάποιων τοπικών πολιτικών θεμάτων και συμφερόντων, τα οποία σίγουρα συνηγόρησαν, "έσπρωξαν" αν θέλετε προς την κατεύθυνση αυτή, η απάντηση βρίσκεται στην φράση της ΕΚΤ όπου αναφέρεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (ΕΔ - European Court of Justice - ECJ).
Από την αρχή σχεδόν της Ένωσης, υπάρχει μία έντονη αντιπαλότητα-αντιπάθεια, μεταξύ του ΕΔ και του εκάστοτε τοπικού Ανωτάτου (ή και Ανωτάτων όπως π.χ. στην περίπτωση της Ελλάδας) Δικαστηρίου της κάθε χώρας. Ο λόγος γνωστός: σύμφωνα με όλες τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες, το Ευρωπαϊκό Δίκαιο (άρα και οι αποφάσεις του ECJ) υπερτερεί και υπερέχει του εκάστοτε τοπικού (και άρα και των αποφάσεων των τοπικών Δικαστηρίων). Πρόκειται για μία πραγματικότητα η οποία π.χ. έγινε ιδιαίτερα αισθητή στην Ελλάδα, κατά την εφαρμογή των Προγραμμάτων Προσαρμογής (Μνημονίων)...
Ταυτόχρονα όμως, πρόκειται για μία πραγματικότητα η οποία δεν έγινε ποτέ πλήρως και κατά το 100% αποδεκτή από τα Ανώτατα Δικαστήρια των περισσότερων χωρών-μελών της Ένωσης. Και καθώς οι πολιτικές ηγεσίες δεν φρόντισαν τόσες δεκαετίες να διορθώσουν αυτή την ασυμφωνία, σήμερα η ΕΕ (και όχι μόνο η Ευρωζώνη) καλείται να πληρώσει το τίμημα...
Με δεδομένο ότι το πρόγραμμα που αφορά η απόφαση βρίσκεται στο τέλος του, είναι παραπάνω από εμφανές πως το Δικαστήριο της Καρλσρούης αποφάσισε να επιδοθεί σε παιχνίδια εξουσίας, κόντρα στις Βρυξέλλες. Αδιαφορώντας για το γεγονός πως με αυτόν τον τρόπο, βάζει την Ευρώπη ολόκληρη να παίξει με την φωτιά, προς χάριν ορισμένων "καβαλημένων" που ζουν σε έναν άλλο κόσμο, σε μια παλιότερη εποχή...
Η εμπειρία έχει δείξει περίτρανα πως, τα μπρα ντε φερ εξουσίας μεταξύ θεσμών, ποτέ δεν βοήθησαν σε τίποτε άλλο, πέρα από την προώθηση προσωπικών συμφερόντων...
Πέτρος Λάζος
Capital
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...