Το τουρκικό σχέδιο στη Μέση Ανατολή!

Ο Ερντογάν κινείται έτσι ώστε να επεκτείνει την επιρροή της Άγκυρας στη Μεσόγειο, ενώ η Δύση κοιτά αμήχανη

H Τουρκία έχει ετοιμάσει ένα λεπτομερές σχέδιο για τη μεταφορά και την εγκατάσταση 1.000.000 Σύρων προσφύγων σε 140 χωριά στη ζώνη που κατέλαβε στη βορειοανατολική Συρία» αποκαλύπτει το αμερικανικό περιοδικό «Foreign Policy», επικαλούμενο εμπιστευτικό σχέδιο που κατέθεσε πρόσφατα ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα Ηνωμένα Εθνη.

Από τον Μιχάλη Ψύλο

Πρόκειται για ένα έγγραφο έξι σελίδων, το οποίο ο Ερντογάν έδωσε στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες στη συνάντηση που είχαν την 1η Νοεμβρίου στην Κωνσταντινούπολη, γράφει το αμερικανικό περιοδικό, Το σχέδιο προβλέπει τη χορήγηση διεθνούς βοήθειας ύψους 26 δισεκατομμυρίων δολαρίων και προβλέπει ένα τεράστιο έργο οικιστικής ανάπτυξης στην κατεχόμενη ζώνη, παρέχοντας στους νέους κατοίκους πρόσβαση σε σχολεία, νοσοκομεία, τζαμιά και αθλητικές εγκαταστάσεις, ακόμη και την απόδοση σε πολλές οικογένειες προσφύγων γεωργικής γης.

Το «Foreign Policy» προειδοποιεί πάντως ότι «το σχέδιο αυτό έχει αυξήσει τις ανησυχίες ότι η Τουρκία ενδέχεται να προετοιμάζεται να πιέσει τους Σύρους πρόσφυγες να επιστρέψουν σε μια περιοχή που παραμένει ανασφαλής, με στόχο να αλλάξει τα δημογραφικά στοιχεία της περιοχής, εμποδίζοντας τον κουρδικό πληθυσμό να επιστρέψει στις παραδοσιακές εστίες του μετά την απομάκρυνσή του λόγω της τουρκικής εισβολής τον περασμένο Οκτώβριο». «Δεν είμαι βέβαιος αν στην πρόσφατη Ιστορία έχω δει ποτέ ένα τόσο φιλόδοξο σχέδιο όπως αυτό που έθεσε ο πρόεδρος της Τουρκίας στο τραπέζι» δήλωσε ο Χαρντίν Λανγκ, πρώην αξιωματούχος του ΟΗΕ, υπεύθυνος για προγράμματα Προστασίας των Προσφύγων, όταν ενημερώθηκε για το σχέδιο Ερντογάν. «Φαίνεται ότι η Τουρκία προσπαθεί να αλλάξει την εθνοτική σύνθεση σε αυτή την περιοχή κατά μήκος των συνόρων στη βορειοανατολική Συρία».


Το σχέδιο αυτό εντάσσεται στην ευρύτερη στρατηγική Ερντογάν στη Μέση Ανατολή, που συνδυάζει στρατιωτικές, πολιτικές και οικονομικές πρωτοβουλίες, εκμεταλλευόμενη και το θέμα των προσφύγων για να καλύψει τις ανάγκες της μέσω και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Τουρκία αναμένει επίσης ότι θα πάρει αυτό που θέλει από το ΝΑΤΟ σε ό,τι αφορά τη Συρία, ιδιαίτερα μετά την αποχώρηση των Αμερικανών τον περασμένο Οκτώβριο.

«Η Αγκυρα είναι πολύ καλή να πείθει χώρες και διεθνείς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε. ή οι Ηνωμένες Πολιτείες, να δουν τη συμμαχία και τη συνεργασία με την Τουρκία ως απαραίτητη για την περιφερειακή ασφάλεια» γράφει το αμερικανικό περιοδικό «Globalist». Τα τουρκικά ΜΜΕ προβάλλουν ανοιχτά αυτό το γεγονός, με τη «Sabah» να υποστηρίζει μάλιστα ότι «οι χώρες του ΝΑΤΟ και το ίδιο το ΝΑΤΟ χρειάζονται την Τουρκία περισσότερο απ’ ό,τι η Τουρκία χρειάζεται το ΝΑΤΟ».

Μέχρι στιγμής η στρατηγική της Τουρκίας να επεκτείνει την επιρροή της στη Μεσόγειο αγνοώντας το Διεθνές Δίκαιο και να παρεμβαίνει σε κάθε κρίση σε παγκόσμια κλίμακα, από το Κασμίρ, τους Ουιγούρους στην Κίνα ή τη διαμάχη Ισραήλ - Παλαιστινίων, πιέζοντας ταυτόχρονα την Ε.Ε., τον ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ να αποδεχθούν τις πολιτικές Ερντογάν, δεν έχει βλάψει την Αγκυρα.

Οπως τονίζει το «Globalist», «αυτό συμβαίνει εν μέρει επειδή οι αντίπαλοι της Τουρκίας είτε βρίσκονται σε αμηχανία είτε τείνουν να πιστεύουν ότι κάθε αντιπαράθεση με την Αγκυρα θα επιδεινώσει την ένταση». Η Τουρκία έχει άλλωστε κερδίσει τα τελευταία χρόνια την επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, αλλά και σε περιφερειακό επίπεδο λόγω της διένεξης του συμμάχου της Κατάρ με τις άλλες αραβικές χώρες του Κόλπου. Για να πετύχει στις περιφερειακές φιλοδοξίες της και στον παγκόσμιο ρόλο που επιδιώκει να παίξει, η Τουρκία χρειάζεται τώρα πιο πολύ τις στενές σχέσεις με τη Ρωσία και το Ιράν, καθώς και να διατηρήσει την επιρροή της στο Κατάρ και στη Λιβύη. Η πρόσφατη συμφωνία της Αγκυρας με τη μη αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης για τις ΑΟΖ συνδέεται με την ευρύτερη πολιτική της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή.

Ο Ερντογάν πήγε στο Κατάρ στις 25 Νοεμβρίου για να συζητήσει τη δημιουργία μιας νέας στρατιωτικής βάσης. Τόσο η Τουρκία όσο και το Κατάρ αντιτάσσονται στον Αιγύπτιο ηγέτη Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι και η Αγκυρα υποστηρίζει ένθερμα την εκτός νόμου Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο. Το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ της Τουρκίας και το Κατάρ απολαμβάνουν επίσης θερμές σχέσεις με την παλαιστινιακή Χαμάς.

Ταυτόχρονα, ο Ερντογάν θέλει να επεκτείνει την επιρροή του στην ανατολική Αφρική, ιδιαίτερα στη Σομαλία, στην Ερυθραία, στο Σουδάν και σε άλλα κράτη της περιοχής.

Το σίγουρο είναι ότι η τουρκική εξωτερική πολιτική έχει απομακρυνθεί πλέον από την προσέγγιση Νταβούτογλου του 2008 για «μηδενικά προβλήματα» με τους γείτονες, περνώντας σε «νεοοθωμανικές» στρατηγικές. Στο πλαίσιο αυτό, η Τουρκία επεκτείνει τη δική της εγχώρια αμυντική βιομηχανία και προσπαθεί να εμφανιστεί ως παγκόσμιος υπέρμαχος των ισλαμικών αξιών. Ηδη τον περασμένο Σεπτέμβριο προχώρησε σε συνεργασία με το Πακιστάν και τη Μαλαισία στη δημιουργία ενός νέου παγκόσμιου τηλεοπτικού δικτύου για την «καταπολέμηση της ισλαμοφοβίας», κυρίως όμως για να βελτιώσει την εικόνα της Αγκυρας στο εξωτερικό.\

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση