Tσίπρας - Ζάεφ βίοι παράλληλοι στην όχθη των Πρεσπών

Σε μεγάλη δοκιμασία τίθεται η συμφωνία των Πρεσπών μετά το βέτο Μακρόν για ένταξη της FYROM στην Ε.Ε. Οι δραματικές εξελίξεις στο εσωτερικό των Σκοπίων αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα.

Ο Ζ. Ζάεφ σύρεται σε πρόωρες εκλογές, όταν η συζήτηση στη γειτονική χώρα περιστρέφεται πέριξ της συμφωνίας των Πρεσπών. Σημειώνω εξαρχής ότι είναι πολύ νωρίς προκειμένου αποτιμηθεί αν η αμφισβήτηση της συμφωνίας των Πρεσπών -εκ μέρους του VMRO και όχι μόνο- δημιουργεί βραχυπρόθεσμα συνθήκες μεγαλύτερης ευστάθειας ή αστάθειας στα Βαλκάνια. Κι επομένως, αν σε συνθήκες γενικευμένης ρευστότητας στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και έξαρσης του μεταναστευτικού, προσφέρεται για πανηγυρισμούς δικαίωσης απ’ όσους διαφωνήσαμε εξαρχής με αυτή τη σκοτεινή συμφωνία.

Αυτή η εκτίμηση όμως δεν εμποδίζει να δει κανείς τους παράλληλους βίους των δύο πολιτικών, οι οποίοι εντελώς επιπόλαια και τυχοδιωκτικά επωμίστηκαν το βάρος αυτής της συμφωνίας, η οποία φαίνεται να άντεξε για λίγους μήνες. Εξαιτίας και της συμφωνίας των Πρεσπών -όπως ομολόγησε και ο ίδιος- ο Α. Τσίπρας σύρθηκε σε πρόωρες εκλογές, μετά τη συντριβή του στις ευρωεκλογές. Μόλις 5 μήνες μετά και για τους ίδιους ουσιαστικά λόγους, ο Ζ. Ζάεφ σύρεται σε πρόωρες εκλογές. Αφού βασικότατο επιχείρημα για να «πείσει» τη χώρα του, ώστε να «περάσει» η συμφωνία των Πρεσπών, ήταν ότι εξασφαλίζει την ένταξή της στην Ε.Ε. Η απομάκρυνση αυτής της προοπτικής αναθερμαίνει στο εσωτερικό των Σκοπίων -κυρίως εκ μέρους των εθνικιστών- την αμφισβήτηση της συμφωνίας των Πρεσπών.


Αποδεικνύεται έτσι ότι η συμφωνία των Πρεσπών ήταν ένα επιπόλαιο και θνησιγενές κατασκεύασμα, το οποίο ποτέ δεν εγκρίθηκε από την πλειοψηφία των δύο χωρών που αφορά. Στο περίφημο δημοψήφισμα του Ζάεφ, πήγε να ψηφίσει μόλις το 1/3 των Σκοπιανών. Ενώ στην Ελλάδα δεν υπήρξε σοβαρή μέτρηση που να έδειξε ότι δεν διαφωνεί ποσοστό άνω του 65%. Απλώς το κενό ηγεσίας που υπάρχει σε μια Ευρώπη που αδυνατεί να βρει την περπατησιά της μέσα στα νέα δεδομένα επιταχύνει, όπως φαίνεται, την έλλειψη πραγματισμού και βιωσιμότητας της συμφωνίας των Πρεσπών.

Ήρκεσαν στις δύο χώρες δύο νέοι πρόθυμοι, φιλόδοξοι και κυνικοί πολιτικοί για να συνομολογήσουν μια συμφωνία που δεν πατούσε πουθενά. Παρά μόνο στα συμφέροντα ξένων δυνάμεων, οι οποίες και χορήγησαν ποικιλοτρόπως την «ιστορική συμφωνία», η οποία, και καλά, παρ’ ολίγον να δώσει και… Νόμπελ Ειρήνης. Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο ότι και ο Α. Τσίπρας και ο Ζ. Ζάεφ «πέρασαν» τη συμφωνία με «πλειοψηφίες-κουρελού». Απ’ αυτές που θα τις βλέπει σε λίγα χρόνια η Ιστορία και θα γελά. Ο Ζ. Ζάεφ εξαγοράζοντας βουλευτές της αντιπολίτευσης και ο Α. Τσίπρας κάνοντας πολιτικό παιδομάζωμα «άστεγων προθύμων», οι οποίοι λίγο αργότερα βρέθηκαν ή στην κυβέρνηση ή στις λίστες του ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν μια συμφωνία με τα θεμέλιά της πολιτικά και ηθικά διαβρωμένα. Κι όσο κι αν κανείς -επί του παρόντος- ούτε στα Σκόπια ούτε στην Αθήνα θέτει επισήμως θέμα ακύρωσής της (κάτι που δεν είναι καθόλου απλό), είναι προφανές ότι δημιουργείται μια ιδιόρρυθμη κατάσταση, η οποία κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να οδηγήσει.

Προφανώς καθόλου τυχαία μοιάζει πλέον και το μέλλον των δύο πρωταγωνιστών της «ιστορικής συμφωνίας»: Επί του παρόντος βρίσκονται στην κατηφόρα της αντιπολίτευσης. Και σχεδόν εγκαταλελειμμένοι από εκείνους οι οποίοι μέχρι πριν από λίγους μήνες τους χτυπούσαν χαϊδευτικά στην πλάτη, ενθαρρύνοντάς τους να ολοκληρώσουν τη συμφωνία, που ήταν καταδικασμένη να μείνει ορφανή.

Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Ελεύθερος Τύπος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση