Κατάργηση ενός ασύλου ανομίας και παραβατικότητας

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Νομοθετώντας την κατάργηση του "ασύλου παρανομίας” η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να αφουγκράζεται τα "θέλω” της κοινωνίας και των πολιτών που την απαρτίζουν και να ανταποκρίνεται άμεσα όπως ρητά υποσχέθηκε προεκλογικά!

Στους "ασυλομπαχαλάκηδες” και τους "ασυλοκάγκουρες” που λυμαίνονταν μέχρι σήμερα τα πανεπιστήμια δεν νομιμοποιείται κανένας να τους αφήσει ορθάνοικτο τον δρόμο της βίαιης παραβατικότητος ή και εγκληματικότητος, εν ονόματι μιας δήθεν ελευθερίας -του πανεπιστημιακού ασύλου-, ενός όρου που μόνοι τους κάποιοι λανσάρισαν, προκειμένου να βλάψουν το κοινωνικό σύνολο και τη συντεταγμένη κοινωνία, γεμίζοντας συγχρόνως, κάποιοι εξ αυτών, τις τσέπες τους!

Καταρχήν να δούμε τι υπάρχει περί του θέματος...

Πουθενά... μα πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει τέτοιου είδους άσυλο. Είναι μια αριστερίστικη ευρεσιτεχνία και μια παγκόσμια πρωτοτυπία στην Ελλάδα, που μόνο γέλια, δάκρυα και αγανάκτηση προκαλεί.

Το πανεπιστημιακό άσυλο θεσπίστηκε με τον ν. 1268/1982. Τότε προβλέφθηκε ότι δεν μπορεί να επεμβαίνει η αστυνομία για την πρόληψη και την καταστολή εγκληματικών πράξεων, αν προηγουμένως δεν τηρηθούν πολύπλοκες και δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες. Με άλλα λόγια, το πανεπιστήμιο έδιωξε τον νόμο με το γάντι... ή μάλλον, οι εκκολαπτόμενοι εγκληματίες μαζί με τους εκπαιδευτές και μέντορές τους δημιούργησαν "άβατο-άσυλο”, με το έτσι θέλω! Σιγά μη ρωτούσαν τα αριστερούδια μας τι θέλουν οι άλλοι.


Το τελευταίο άσυλο καταργήθηκε το 1792 στη Γαλλική Επανάσταση, με το σκεπτικό ότι το μόνο άσυλο που μπορεί να υπάρχει πλέον σε μια ελεύθερη χώρα είναι ο νόμος και τίποτα άλλο.

Γιατί λοιπόν, μετά το 1974, θα έπρεπε να υπάρχει πανεπιστημιακό άσυλο στην Ελλάδα, αφού υπάρχει ακαδημαϊκή ελευθερία σε όλο το εύρος της; Γιατί να δημιουργείται τέτοιο πρόβλημα; Γιατί όλα αυτά τα χρόνια δημιουργούνται μόνο προβλήματα λόγω του ασύλου και μέσα απ’ αυτό ξεκινούν οι καταστροφείς, οι εμπρηστές και οι δολοφόνοι αθώων;

Μετά το 1974 αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στην Ελλάδα. Ναι, είχαν δημιουργηθεί έκτροπα από τη δικτατορία - κανείς δεν το αμφισβητεί. Τώρα γιατί άραγε να συνεχίζει να υπάρχει; Γιατί να χρειάζεται ειδική νομοθετική ρύθμιση γι' αυτό;

Η αστυνομία κάνει συλλήψεις μόνον όταν υπάρχει έγκλημα. Γιατί να υπάρχει διαφοροποίηση; Στην ουσία ο νόμος αυτός καταλύει το ίδιο το Σύνταγμα. Όταν στερείς σε κάποιον τον αστυνομικό, όπως τον έχει στο Σύνταγμα, στην Ομόνοια, να τον έχει και στο Πανεπιστήμιο όταν υπάρξει ανάγκη, δεν καταλύεται το Σύνταγμα; Δηλαδή είναι λογικό που το 1995 κάηκε το ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου ή που το 2002 εντοπίστηκε τεράστια χασισοφυτεία... ασύλου σε δασώδη έκταση εντός του Πανεπιστημίου Κρήτης; Αυτό τον τύπο "ασύλου” επιδιώκουν οι υποστηρικτές του, και τώρα που το άσυλο της ανομίας και της παραβατικότητας αποτελεί πλέον ιστορία ξερνούν απειλές και κατάρες;

Το άσυλο είχε και στο παρελθόν καταργηθεί. Το 2011 μπήκε εκείνη η τροποποίηση που έλεγε "οι ελληνικοί ποινικοί νόμοι εφαρμόζονται κι εντός των πανεπιστημίων”. Μπορούσε να μπει όποτε ήθελε και για οποιονδήποτε υπηρεσιακό λόγο. Μετά την αλλαγή, που έγινε από τους ανεκδιήγητους της "1ης Φοράς”, το 2017, άλλαξε πάλι ο νόμος. Δηλαδή επιστρέψαμε τότε στο καθεστώς πριν από το 2011 και εκεί μας οδήγησε η προηγούμενη κυβέρνηση διά χειρός της παρέας Τσίπρα!

Έτσι, και παρά τις διαχρονικές διακηρύξεις των υποστηρικτών του, το πανεπιστημιακό άσυλο δεν κατοχυρώθηκε ποτέ ως άσυλο ιδεών, αλλά ως άσυλο ανομίας, εμπορίου ναρκωτικών και παραβατικότητας. Η θεσμική αδυναμία της αστυνομίας ευνόησε σε βάθος χρόνου τη διενέργεια κάθε είδους παράνομων πράξεων. Ακόμα και εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου μπορούσαν να καταφεύγουν στο πανεπιστήμιο προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψη!

Το πανεπιστημιακό άσυλο θεσπίστηκε από τους εμπνευστές του, για να μπορούν οι διάφορες παραβατικές και πολλές φορές εξωπανεπιστημιακές μειοψηφίες να επιβάλουν ακόμα και διά της βίας τη δική τους άποψη, το δικό τους δίκαιο, μέσα στους χώριυς του πανεπιστημίου. Αυτή η κατάσταση, όπως διαμορφώθηκε, ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες, αντίκειται σε κάθε περίπτωση στη συνταγματικά κατοχυρωμένη ακαδημαϊκή ελευθερία. Το Σύνταγμα της χώρας μας κατοχυρώνει την ελευθερία της επιστήμης, της έρευνας και της διδασκαλίας - τίποτε άλλο εκτός του δικαιώματος στη μόρφωση και τη γνώση. Αυτές τις συνταγματικές επιταγές έρχεται να αποκαταστήσει το διυπουργικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή των Ελλήνων από μια γενναία κυβέρνηση που στόχο έχει να αποκαταστήσει επιτέλους την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Οι καθηγητές και οι φοιτητές δεν πρέπει να φοβούνται ότι θα πέσουν θύματα οποιασδήποτε μορφής βίας ή δυσμενούς μεταχείρισης επειδή υποστηρίζουν το αυτονόητο ή μια ιδέα.

Δεν νοείται στους χώρους όπου διεξάγεται επιστημονική έρευνα και διδασκαλία σε μελλοντικούς επιστήμονες που θα κοσμήσουν με τις γνώσεις και τις δεξιότητες που αποκόμισαν την κοινωνία, να γίνεται ανεκτή η πρόκληση υλικών ζημιών ή η καταστροφή δημόσιας περιουσίας, επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι ίσως να μη συμφωνούν ιδεολογικά με το αντικείμενο της έρευνας ή για οποιονδήποτε άλλο δικό τους λόγο.

Δυστυχώς για τους υπέρμαχους του ασύλου και της προστατευμένης παραβατικότητας, όταν υπάρχει έγκλημα, αντιμετωπίζεται όπως και σε όλους τους άλλους χώρους... και στα δημόσια πανεπιστήμια. Αυτοί καταλαμβάνουν χώρους όταν τους το επιτρέπεις. Δηλαδή, το παρακράτος φτιάχνει τις γιάφκες του υπό τη σκέπη και τη θαλπωρή του ασύλου, για τη δημιουργία "προεγκληματιών” και "προπαραβατικών” του κοινού ποινικού δικαίου...

Πού το παράξενο λοιπόν, στην απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, που απέδειξε πως σέβεται τόσο τον εαυτό της, όσο και τους πολίτες αυτής της χώρας, όταν ακόμα και οι Ρωμαίοι υπερασπιστές των ασύλων στην αρχαιότητα προέβησαν σε "ρυθμίσεις” περιορισμού των χώρων που θα μπορούσαν να θεωρηθούν άσυλοι, ώστε να αποφευχθεί κατά το δυνατόν η υπόθαλψη εγκληματιών...

Αγαπητοί μπαχαλάκηδες, κύριοι και κυρίες του ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών φρούτων, η Ελλάδα άλλαξε ρότα και καλά θα κάνετε να το αποδεχθείτε, πριν η τσιμπίδα του νόμου σας ενοχλήσει, όχι και τόσο φιλικά.

Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση