Το Σκοπιανό έχει πολύ δρόμο ακόμη και... η οργή ξεχειλίζει

Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης

Ο,τι γράφει δεν ξεγράφει. Αυτό είναι δεδομένο, ειδικά στη διπλωματία και στις διακρατικές σχέσεις. Όποια υποχώρηση κάνεις σήμερα θα τη βρεις μπροστά σου στο μέλλον. Εκεί εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα της συμφωνίας που έκαναν Τσίπρας – Ζάεφ.

Το… ματσάκι έχει πολύ δρόμο ακόμα και μην αποκλείσετε να μην προχωρήσει τελικά η περιβόητη «λύση». Να κολλήσει κάπου στην πορεία από την άλλη πλευρά. Είναι πολύ πιο ισχυρό αυτό το ενδεχόμενο από το να ολοκληρωθεί το χρονοδιάγραμμα που περιγράφεται στα επίσημα κείμενα. Όμως το κακό θα έχει γίνει ήδη και θα μας κυνηγά για πάντα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μας καταδίκασε σε μια σειρά από εθνικές υποχωρήσεις που δεν θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε ποτέ.

Η Ελλάδα παρέδωσε το όνομα της Μακεδονίας, την ιθαγένεια και τη γλώσσα, και αυτό αποτυπώθηκε σε επίσημο κείμενο που κοινοποιήθηκε σε όλους τους ξένους οργανισμούς και φορείς.
Αν υποθέσουμε ότι οι Σκοπιανοί πουν «όχι» στη συγκεκριμένη συμφωνία στο δημοψήφισμά τους και μπλοκάρουν τις εξελίξεις, κάθε διαπραγμάτευση στο μέλλον θα αρχίζει από αυτά που παραδώσαμε. Και μάλιστα θα μας ζητούν ακόμα μεγαλύτερα «δώρα» για να πειστεί η κοινή γνώμη των γειτόνων.

Άρα η «επίλυση» του προβλήματος όπως την προγραμματίζουν Τσίπρας – Κοτζιάς είναι πολύ πιθανό να μη συμβεί ούτε αυτή τη φορά, όμως η χώρα θα κουβαλά για πάντα τα παρεπόμενα της λανθασμένης (αν όχι ενδοτικής) διαπραγμάτευσης.

Κάτι ανάλογο άλλωστε έχει ήδη γίνει με το θέμα του λεγόμενου σκοπιανού μεγαλοϊδεατισμού. Μετά τη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ το Μαξίμου πανηγυρίζει επειδή οι Σκοπιανοί θα γκρεμίσουν τα αγάλματα του Μεγαλέξανδρου που υψώθηκαν στο παρελθόν ή θα τα μετονομάσουν με τη σημείωση ότι πρόκειται για τον Έλληνα Μεγαλέξανδρο. Επίσης στις επιτυχίες αναφέρουν και τη μετονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων. Τι να σου πω! Μεγάλη επιτυχία… Μα όλα αυτά κατασκευάστηκαν μετά την έναρξη της αντιπαράθεσης με την Ελλάδα.

Είναι εργαλεία προπαγάνδας που μπήκαν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο: να φανεί ότι η άλλη πλευρά υποχωρεί χωρίς στην ουσία να έχει μετακινηθεί στο ελάχιστο από τις αρχικές διεκδικήσεις της. Επίσης το Μαξίμου παρουσιάζει ως επιτυχία την παραδοχή των Σκοπιανών ότι η γλώσσα τους ανήκει στις σλαβικές. Δηλαδή το αυτονόητο! Μα δεν τους ενδιέφερε αυτό, αλλά να πάρουν τον χαρακτηρισμό «μακεδονική», που πράγματι πέτυχαν! Το ίδιο ισχύει για το όνομα του κράτους τους και την ιθαγένεια. Ο Μεγαλέξανδρος και το ψέμα περί συγγένειας μαζί του ήταν τα κόλπα για να προσθέσουν εκκρεμότητες που αργότερα θα απέσυραν. Σε αυτή την παγίδα δυστυχώς πέσαμε. Αυτοί πήραν όσα έθεταν από το 1992 κι εμείς ουσιαστικά τίποτα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πιέζεται και θα πιεστεί ακόμα περισσότερο. Η λαϊκή αντίδραση είναι μεγάλη και η οργή ξεχειλίζει. Όμως οφείλω να ομολογήσω ότι εξακολουθεί να έχει ένα ισχυρό όπλο: τον ίδιο τον Τσίπρα. Η παρουσία του στην ΕΡΤ στη διάρκεια της πρόσφατης συνέντευξης ήταν καλή (για το δικό του ακροατήριο). Έχει την ικανότητα να εμφανίζεται ήρεμος και πειστικός. Μιλά και συμπεριφέρεται όπως ένας κανονικός άνθρωπος, κάτι που έχει πέραση στην κοινή γνώμη

Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο προσόν του και τον ξεχωρίζει από όλους τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς. Ωστόσο, καλό είναι να μην υπερτιμά το ταλέντο του. Πόσο μάλλον όταν οδηγεί τη χώρα σε τέτοιες επώδυνες εξελίξεις. Η Ιστορία, που αποτιμά ψυχρά τα γεγονότα και όχι με βάση τα επικοινωνιακά χαρίσματα, θα είναι σκληρή μαζί του για τον χειρισμό του Σκοπιανού.

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση