«Βόμβα»: Μας στήνουν παγίδα οι Γερμανοί για το ελληνικό χρέος

Ύποπτα παιχνίδια φαίνεται να παίζει η κυβέρνηση της Γερμανίδας καγκελαρίου, Άνγκελα Μέρκελ, σε βάρος της Ελλάδας, καθώς το Βερολίνο φαίνεται πως «φρενάρει» κάθε πρόταση από πλευράς Βρυξελλών για την ελάφρυνση του χρέους.

Με ένα υπόμνημα - «φωτιά» τεσσάρων σελίδων, οι Γερμανοί δείχνουν έτοιμοι να «δέσουν» τη χώρα μας σε σφιχτή επιτήρηση, εμμένοντας στη διατήρηση του ΔΝΤ σε ρόλο τεχνικό και μάλλον συμβουλευτικό.

Σύμφωνα με πληροφορίες που μεταδίδει την Πέμπτη (14/06/2018) η Euro2day, Γαλλία, Κομισιόν, Ιταλία, Ισπανία, καθώς και ο πρόεδρος του Eurogroup, Μάριο Σεντένο, συμφωνούν για μια σειρά από εμπροσθοβαρή και μεσοπρόθεσμα μέτρα με επιμηκύνσεις που να ξεπερνούν τα 7 έτη για τα δάνεια του EFSF, καθώς και σε κίνητρα ανά έτος, μέσω της αποδέσμευσης των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα (SMPs και ANFAs) για να παραμένει η Αθήνα πιστή στις δεσμεύσεις της.

Ωστόσο, κατά την ίδια πηγή, οι Γερμανοί - και ειδικότερα η κυρία Μέρκελ - δείχνουν έτοιμοι να μην αφήσουν κανένα περιθώριο «ανάσας» στην Ελλάδα, εμμένοντας σε μια πολιτική αυστηρότητας, προκειμένου να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους στο πλαίσιο της Ευρωζώνης.

Τι αναφέρουν τα έγγραφα

Σύμφωνα, πάντα, με το δημοσίευμα, τα μέτρα για το χρέος συμπεριλαμβάνουν:

Επαναγορά των δανείων του ΔΝΤ μερικώς ή ολόκληρα με την χρησιμοποίηση των κονδυλίων που απέμειναν από το παρόν πρόγραμμα, καθώς η χρηματοδότηση μέσω του προγράμματος είναι λιγότερο «ακριβή» για την Ελλάδα. Αυτός ο παράγοντας θα έχει την μεγαλύτερη επίπτωση στην έκθεση βιωσιμότητας του χρέους για κάτι που θα θεωρείται ως διαχειρίσιμο ύψος (χρέους)»

Την επανασύσταση της διανομής στην Ελλάδα των κερδών του ευρωσυστήματος από τα προγράμματα ελληνικών ομολόγων «SMP/ANFAs». Αυτό το ποσό μπορεί να δοθεί σε δόσεις κατά την περίοδο 2018-2013. Αυτή η ιδέα έχει ομοφωνία.

Τι θα γίνει με τα δάνεια του EFSF

Σύμφωνα, πάντα, με την ίδια πηγή, τα έγγραφα λένε ότι η πλειονότητα των χωρών μελών της ευρωζώνης υποστηρίζουν την βελτίωση των όρων της επαναγοράς χρέους από τον EFSF και μάλιστα με «καλές» επιμηκύνσεις, στις οποίες βάζει φρένο το Βερολίνο.

«Η αναδιάταξη (reprofiling) των δανείων του EFSF με την επιμήκυνση τους μετά το 2023 (beginning of the first repayment obligations). Η συζήτηση (debate) είναι η διάρκεια των ωριμάνσεων (maturities) που πρέπει να υιοθετηθεί. Αυτό που έχει συμφωνηθεί από το Eurogroup είναι από 0 μέχρι 15 χρόνια. Οτιδήποτε κάτω από το μίνιμουμ των επτά ετών δεν θα είναι αξιόπιστο για τις αγορές κατά την άποψη μας. (Anything inferior to a minimum of seven years would not be credible to the markets from our point of view”)

«H Γερμανία εξακολουθεί να σπρώχνει για περίπου τρία χρόνια, ενώ το ΔΝΤ και άλλες χώρες σπρώχνουν για 15 χρόνια. Αυτό το αγκάθι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο», αναφέρουν τα έγγραφα.

«Τέλος, ο μηχανισμός για τις αποπληρωμές που θα συνδέονται με την ανάπτυξη (mechanism foradjusting growth-related repayments) υποστηρίζεται από τους περισσότερους παίχτες (players) συμπεριλαμβανομένου και του ΔΝΤ. Αυτό χρειάζεται για να διατηρήσει την ελαστικότητα που χρειάζεται ώστε να αντιμετωπιστούν νέες μακροοικονομικές αβεβαιότητες στο μέλλον, ενώ δίνει και ένα αξιόπιστο όργανο αποπληρωμής. Αυτό το όργανο υποστηρίζεται σθεναρά από τους Γάλλους και έχει λάβει την στήριξη όλων εκτός της Γερμανίας».

Συνεχίζει το υπόμνημα:

« Η Γερμανία λέει ότι αυτός ο μηχανισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτόματα και το δικαιολογεί με την ανάγκη να υπάρχει ετήσια επανέγκριση (ώστε μάλλον τα εθνικά κοινοβούλια να μπορούν να τον ακυρώσουν).
Ομως η έλλειψη αυτοματισμού δημιουργεί αβεβαιότητα: θα υποσκάπτει την αξιοπιστία του ίδιου του μηχανισμού και συνεπώς την αξιοπιστία προς τις αγορές».

«Προβλέπεται συμβιβασμός ώστε να ικανοποιηθούν οι ανησυχίες της Γερμανίας όμως δεν είναι σίγουρο ότι ο συμβιβασμός αυτός θα γίνει αποδεκτός», λέει το υπόμνημα. Τα έγγραφα υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαίο οποιαδήποτε απόφαση για το χρέος να συνοδεύεται με μια μορφή δεσμεύσεων (conditionality).

«Οι χώρες μέλη έχουν ζητήσει διασφαλίσεις (assurances) για να αποφύγουν το ρίσκο του ηθικού κινδύνου (moral hazard) και να διατηρήσουν τα οικονομικά κίνητρα για την Ελλάδα ώστε να παραμείνει στους στόχους μετά το πρόγραμμα. Παρόλα αυτά, οποιεσδήποτε δεσμεύσεις πρέπει να αποφύγουν την σύγκριση με ένα «τέταρτο» πρόγραμμα και (οι δεσμεύσεις) πρέπει να είναι περιορισμένες, αντικειμενικές και λεπτομερείς. Για παράδειγμα τα κέρδη από SMP/AΝFA μπορεί θα θεωρηθεί ως μια από τις δεσμεύσεις.

Ύποπτοι ελιγμοί

Με βάση αυτές τις εξελίξεις, όπως όλα δείχνουν, εάν το ΔΝΤ δεν υποχωρήσει στο θέμα του αυτόματου μηχανισμού και τις επιμηκύνσεις, τότε το Βερολίνο θα αποφασίσει να συνεχίσει μόνη της η Ευρωζώνη, με την συμβολή του Ταμείου στην επιτήρηση χωρίς ωστόσο να έχει δικαίωμα να κάνει δικές του εκθέσεις.

Αυτό σημαίνει, πρακτικά, πως το Ταμείο θα πρέπει να συμφωνεί με τις αποφάσεις της Ευρωζώνης, χωρίς, όμως, να έχει δικαίωμα βέτο.
Τούτο συνεπάγεται πως η Γερμανία επιδιώκει μια πολιτική αυξημένης εποπτείας υπό όρους στο θέμα του ελληνικού χρέους. Κατ’ επέκταση, θέλει να δώσει μια «υπερ-δόση» στην Ελλάδα για να εξαγοράσει μόνη της μέρος ή ολόκληρα τα δάνεια του ΔΝΤ και αυτό να θεωρηθεί ως ελάφρυνση χρέους, ενώ για τα δάνεια του EFSF προτείνει επιμήκυνση μόνο τρία έτη.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση