Ο μεσογειακός πόλεμος του φυσικού αερίου

Η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή, στην οποία δραστηριοποιούνται ευρωπαϊκές, ρωσικές, αμερικανικές, ιρανικές, ισραηλινές και τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις, γίνεται εκρηκτική – με κέντρο βάρους την Κύπρο, την Αίγυπτο και ιδίως το Λίβανο

Γράφει ο Αλέξης Ζακυνθινός

Το βασικό πεδίο αντιπαράθεσης σήμερα αφορά την Τουρκία και την Κύπρο, όπου η πρώτη είναι η μοναδική χώρα στον πλανήτη που αναγνωρίζει ως κράτος τη βόρεια πλευρά του νησιού – ισχυριζόμενη ως εκ τούτου πως όλες οι δραστηριότητες που έχουν σχέση με την άντληση φυσικού αερίου στην κυπριακή περιοχή, παραβιάζουν τα συμφέροντα της βόρειας Κύπρου! Επί πλέον η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τις συμφωνίες της Κύπρου με άλλες χώρες, σχετικά με ζητήματα που αφορούν τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες (ΑΟΖ) και τις άδειες ερευνών για την ύπαρξη φυσικού αερίου – όπου φυσικά η Κύπρος έχει αντίθετη άποψη.

Από την άλλη πλευρά η Τουρκία, μέσω της εταιρείας «Turkish Petroleum Corporation» (TPAO), ισχυρίζεται πως έχει το δικαίωμα να διεξάγει έρευνες για φυσικό αέριο και πετρέλαιο στα κυπριακά χωρικά ύδατα – οπότε να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της στην περιοχή. Η Κύπρος όμως έδωσε άδειες ερευνών σε διάφορες ξένες εταιρείες εξόρυξης, στα περισσότερα από τα μισά «οικόπεδα» της – δηλαδή, σε τμήματα της δικής της ΑΟΖ.

Το αποτέλεσμα ήταν ο Τούρκος δικτάτορας να προειδοποιήσει έμπρακτα με την εκδίωξη του σκάφους της ΕΝΙ τόσο την κυβέρνηση του νησιού, όσο και τις ξένες εταιρείες δηλώνοντας ότι, δεν θα επιτρέψει τις έρευνες – χρησιμοποιώντας προφανώς στρατιωτική βία. Εν προκειμένω, η πρόσφατη συμπεριφορά των Τούρκων στα Ίμια είχε ίσως σκοπό να επιβεβαιώσει πως είναι πράγματι αποφασισμένοι να έλθουν σε σύγκρουση με την Ελλάδα, εάν υπάρξει παρέμβαση της στην Κύπρο – δευτερευόντως τις προθέσεις τους για τη νησίδα.

Ένα επόμενο σημείο προστριβών στην περιοχή είναι η εμβάθυνση της συνεργασίας μεταξύ της Κύπρου, της Ελλάδας, του Ισραήλ και της Ιταλίας, όσον αφορά τον αγωγό φυσικού αερίου EASTMED – ο στόχος του οποίου είναι η προμήθεια φυσικού αερίου στη Νότια Ευρώπη από την Κασπία θάλασσα, με αποτέλεσμα την εξασθένιση του ρόλου του τουρκικού αγωγού ΤΑΝΑΡ (φωτογραφία).

Το τρίτο σημείο αφορά την Τουρκία και την Αίγυπτο, λόγω του φυσικού αερίου που ανακαλύφθηκε στο «οικόπεδο» ZOHR μόλις το 2015 – όπου η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τις συμφωνίες Κύπρου-Αιγυπτιακής ΑΟΖ του 2003, καθώς επίσης τις συμφωνίες θαλασσίων συνόρων του 2013. Πρόσφατα δε η κυβέρνηση της Αιγύπτου προειδοποίησε την Τουρκία πως περαιτέρω παρεμβάσεις της θα αντιμετωπισθούν αποφασιστικά – υπενθυμίζοντας πως οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών ήταν ήδη τεταμένες, με τον ψυχοπαθή Τούρκο πρόεδρο να κατηγορεί τον Αιγύπτιο για δολοφονίες χιλιάδων Πολιτών του.

Συνεχίζοντας, ακόμη πιο εκρηκτική είναι η θαλάσσια περιοχή μεταξύ του Ισραήλ και του Λιβάνου – η οποία εκτείνεται κατά μήκος των τριών λιβανέζικων εξερευνητικών αγωγών 8, 9 και 10, όπου το «Block 9» θεωρείται πιο κερδοφόρο (φωτογραφία). Εδώ ο Λίβανος υπέγραψε το Φεβρουάριο του 2018 συμβάσεις με την ιταλική ΕΝΙ, με τη γαλλική TOTAL και με τη ρωσική NOVATEK – με το Ισραήλ να θεωρεί τις ενέργειες του Λιβάνου στο «Block 9» ως προκλητικές, με πιθανή τη στρατιωτική του επέμβαση.

Ως απάντηση στις ισραηλινές προειδοποιήσεις, ο ηγέτης της Χεζμπολάχ απείλησε με επίθεση εναντίον των πλατφόρμων φυσικού αερίου του Ισραήλ – με αποτέλεσμα να εικάζεται το ξέσπασμα του τρίτου λιβανέζικου πολέμου, ειδικά όταν η Χεζμπολάχ, η οποία υποστηρίζεται από το Ιράν όπως ο Λίβανος από την Τουρκία, αρνήθηκε να δεχθεί τη διαμεσολάβηση των Η.Π.Α.

Εκτός αυτού η παρουσία ισραηλινών στρατευμάτων στην Κύπρο θεωρείται από την Τουρκία ως παρέμβαση στη δική της σφαίρα επιρροής – υπενθυμίζοντας πως τον Ιούνιο του 2017 ισραηλινοί κομάντος πραγματοποίησαν μία πολύ μεγάλη στρατιωτική άσκηση στο νησί, αντικείμενο της οποίας ήταν η εξουδετέρωση μίας πιθανής προσπάθειας προσάρτησης της Κύπρου από την Τουρκία!

Ολοκληρώνοντας, η στρατηγική θέση της Κύπρου στην ευρύτερη περιοχή είναι εξαιρετικά σημαντική. Πόσο μάλλον όταν τα θέματα του φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο ενδιαφέρουν σε μεγάλο βαθμό τις ευρωπαϊκές, ρωσικές, ιρανικές, τουρκικές, ισραηλινές και αμερικανικές δυνάμεις – ενώ ο αριθμός των «παικτών» που δραστηριοποιούνται είναι το άθροισμα των χωρών  που συμμετέχουν άμεσα, καθώς επίσης των συμμάχων τους.

Εύλογα δε συμπεραίνεται πως η Ελλάδα πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτική – λαμβάνοντας υπ’ όψιν πως είναι μεν σε θέση σήμερα να αντιπαρατεθεί επιτυχώς με την Τουρκία, αλλά όχι μετά από μερικά χρόνια, εάν υποθέσουμε πως η χώρα δεν θα διαλυθεί από τον ψυχοπαθή πρόεδρο της (ανάλυση).

Analyst


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση