Νέος πρόεδρος νέος κόσμος;

Του Patrick J. Buchanan

(Μια πολλαπλώς εξέχουσα φωνή πολιτικής σωφροσύνης από την Αμερική, είδος που στη χώρα μας έπαψε να υπάρχει, έρχεται με το παρόν άρθρο να προσφέρει και στους σκεπτόμενους ΄Ελληνες πολύτιμο κώδικα ερμηνείας του μηνύματος που, μετά το βρετανικό δημοψήφισμα, μετέδωσε η λαϊκή Αμερική, επιβάλλοντας Πρόεδρο τον αιρετικό, μισητό στη τάξη του, αυτοδημιούργητο δισεκατομμυριούχο Ντόναλντ Τραμπ, σε πείσμα μανιώδους πολέμου εγχώριων και ξένων κατεστημένων δυνάμεων, με όλα τα επίσημα και σκοτεινά όπλα που διαθέτουν.
Το άρθρο γράφτηκε προφανώς προ της ορκωμοσίας και δεν αναφέρεται στην πρώτη ομιλία του νέου προέδρου στο αμερικανικό έθνος, η οποία, επισημοποιώντας αυτό το μήνυμα, έχει προκαλέσει στους εγκεφάλους του 4ου Ευρωπαϊκού Ράιχ (Βερολίνου και Βρυξελλών) και της Ατλαντικής Συμμαχίας μιαν ασυγκράτητη κρίση delirium tremens, έκδηλη σε δηλώσεις, τηλεοπτικά πάνελ και αρθρογραφία των μίντια).

Mετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

« Μην κάνεις οποιεσδήποτε απότομες κινήσεις» είναι η συμβουλή του Ρίτσαρντ Χάας, νέου προέδρου του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων, το οποίο δεν είναι παραδοσιακά γνωστό σαν κέντρο «λαϊκίστικων» πεποιθήσεων.

Ο Χάας εννοούσε ότι ο πρόεδρος θα πρέπει να συγκαλέσει το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας για να μελετήσει τις συνέπειες προτού σχίσει τη συμφωνία για τα πυρηνικά με το Ιράν και προτού μεταφέρει την πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ (από το Τελ Αβίβ), ή καταρρίψει ένα δοκιμαζόμενο πύραυλο της Βορείου Κορέας. Επιχειρηματολογώντας εναντίον βιαστικών ενεργειών, ο Χάας έχει δίκιο.

Αλλά όταν το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας και το κατεστημένο έχουν λάθος και έχει δίκιο ο Τραμπ, τότε πρόκειται για πρόβλημα αναγνώρισης του νέου κόσμου στον οποίο έχουμε μπει.

Η παλαιά τάξη φεύγει. Συνθήκες και συμμαχίες, που γεννήθηκαν στον ψυχρό πόλεμο παύουν να έχουν σχέση με την σημερινή πραγματικότητα και δεν μπορούν να συντηρηθούν επί πολύ.

Ο οικονομικός πατριωτισμός και ο εθνοκεντρισμός που προσωποποιεί ο Τραμπ ανέρχεται παντού. Ο διεθνισμός υποχωρεί απέναντι στη φυλετική συσπείρωση*.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον Πρόεδρο Τραμπ είναι να εγκαταλειφθεί το κίνημα του οποίου ηγήθηκε, οι ελπίδες του να ματαιωθούν και το πρόγραμμα που απέρριψε και ανέτρεψε ο Τραμπ να επανεπιβληθεί από το ρεπουμπλικανικό κατεστημένο και τους συνεργάτες του στην πολιτική και στον Τύπο.

Αλλά και πάλι, ο Τραμπ είναι που διάβασε σωστά την ψυχολογία του έθνους και γι’ αυτό ορκίστηκε Πρόεδρος.

Η υπαρξιακή απειλή κατά της Δύσεως δεν προέρχεται πια από την Ανατολή, από ένα ρωσικό στρατό που συντρίβει και διασχίζει την Πολωνία και τη Γερμανία και προχωρεί προς τον ΄Ελβα και το Κενό της Φούλντα.

Η υπαρξιακή απειλή για τη Δύση προέρχεται, αντιθέτως, από τον Νότο.

Το ένα δισεκατομμύριο και πλέον των λαών της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και της Υποσαχάρειας Αφρικής, ο αριθμός των οποίων εκρήγνυται, κινείται αδυσώπητα προς τη Μεσόγειο, ερχόμενο να καταλάβει τον ελεύθερο χώρο που αφήνει μια Ευρώπη που γερνά και πεθαίνει.

Αυτό που νοιάζει τους Αμερικανούς είναι τα αμερικανικά σύνορα που ματώνουν, όχι τα σύνορα της Εσθονίας, της Νότιας Κορέας, του Κουβέιτ ή της Νότιας Θάλασσας της Κίνας.

Όταν ο Τραμπ αποκαλεί το ΝΑΤΟ «απαρχαιωμένο», λέει πως η μεγάλη απειλή για τη Δύση δεν είναι η ανακατάληψη από τον Πούτιν της Κριμαίας, που ανήκε στη Ρωσία για 150 χρόνια. Και αν το τίμημα για την ειρήνη είναι ν’ αποσυρθούμε από την πρόσοψη της Ρωσίας και από τον χώρο της Ρωσίας, ίσως πρέπει να καταβάλουμε αυτό το τίμημα.

Ο ίδιος ο Τζωρτζ Κέναν, ο αρχιτέκτονας του σχεδίου ανάσχεσης της Ρωσίας του Στάλιν κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, μας συνέστησε να μη προωθήσουμε το ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας.

Για την απόφαση των Βρετανών να εγκαταλείψουν την Ε.Ε. ο Τραμπ είπε την περασμένη εβδομάδα: «Λαοί, χώρες, θέλουν να έχουν τη δική τους ταυτότητα και η Βρετανία θέλησε τη δική της ταυτότητα… ώστε, αν με ρωτήσετε, πιστεύω πως και άλλοι θα θελήσουν να φύγουν…»

Δεν έχει δίκιο; Είναι τόσο συγκλονιστικό το ν’ ακούς μιαν ολοφάνερη αλήθεια;

Πως μπορούσαν οι οδηγήτριες τάξεις της Ευρώπης να μη βλέπουν την άνοδο των φιλολαϊκών δυνάμεων; Οι ευρωπαϊκοί λαοί ποθούσαν να ανακτήσουν τη χαμένη κυριαρχία τους και την εθνική τους ταυτότητα. Και ήταν πρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα για να το επιτύχουν.

Προφανώς οι άνθρωποι του Νταβός δεν είναι σε θέση να καταλάβουν πως υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι υπάρχουν αγαθά πιο σημαντικά από τον πλούτο.

Ωστόσο, ενώ ο Πρόεδρος Τραμπ θα πρέπει να αποφύγει βεβιασμένες κινήσεις, αν πρόκειται να καταστεί ένας αναμορφωτής πρόεδρος, θα πρέπει ν’ απολακτίσει ένα κατεστημένο που απελπισμένα θέλει ν’ αγκιστρωθεί σ’ ένα κόσμο που πεθαίνει…

Το άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ μπορεί να απαιτεί από εμάς να αντιμετωπίσουμε μια ρωσική κίνηση στη Βαλτική ως επίθεση κατά των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά κανένας Αμερικανός πρόεδρος με τα μυαλά του στη θέση τους δεν θα ξεκινήσει ένα πόλεμο με την πυρηνικά εξοπλισμένη Ρωσία χάριν της Εσθονίας.

Κανένας πρόεδρος της εποχής του Ψυχρού Πολέμου δεν θα διανοείτο μια τόσο παρακινδυνευμένη κίνηση.

Για να μη διακινδυνεύσει ένα τέτοιο πόλεμο, ο Αϊζενχάουερ αρνήθηκε να στείλει και ένα τουφέκι, ή μια σφαίρα στους ήρωες της ουγγρικής εξέγερσης το 1956. Οδυνηρό, αλλά ο ΄Αϊκ έβαλε πρώτη την Αμερική, όπως υπόσχεται να το κάνει και ο Τραμπ.

Και με τον δεδομένο εθνοκεντρισμό στην Ευρώπη, ούτε η Ευρωζώνη, ούτε η Ε.Ε. δεν είναι πιθανό να επιζήσουν της δεκαετίας. Θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε γ’ αυτή την ημέρα, να μην υποκρινόμαστε πως αυτό που συμβαίνει απ’ άκρου σε άκρο της Ευρώπης -και ακόμη παγκόσμια- είναι κάποιος περαστικός πυρετός εθνικισμού.

Παρά τη δήλωση του επιλεγμένου ως Υπουργού Εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον, οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να εξαναγκάσουν τη Κίνα να εκκενώσει τα οχυρωμένα ξερονήσια στη Νότια Κινεζική Θάλασσα, που διεκδικεί ως εθνική της κυριαρχία.

Αν επιμείνουμε σ’ αυτή την απαίτηση, καλύτερα να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο.

΄Οσο για το χαρτί με την Ταϊβάν, αυτό παίχτηκε το 1972 από τον Ρίτσαρντ Νίξον, ως το τίμημα για το άνοιγμα στη Κίνα. Ο Τζίμι Κάρτερ διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με την Ταϊβάν και τερμάτισε το σύμφωνο ασφαλείας.

Το να δεχτεί ο Ξι Ζιπίνγκ πως η Ταϊβάν μπορεί να είναι διαπραγματεύσιμη θα σήμαινε το τέλος του ίδιου και την ανατροπή του Κ,Κ, της Κίνας.

Οι Κινέζοι θα πολεμήσουν για να αποτρέψουν την μόνιμη απώλεια της Ταϊβάν.

Η επιταγή της νέας εποχής στις μεγάλες πυρηνικές δυνάμεις -Κίνα, Ρωσία, ΗΠΑ- είναι να μη κάνουν, η μια κατά της άλλης, ότι η Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία έκαναν, η μία εναντίον της άλλης, πριν ένα αιώνα για ένα νεκρό αρχιδούκα.

Ο Πρόεδρος Τραμπ θα πρέπει να χτίσει το τείχος, να ασφαλίσει τα σύνορα, να επιβάλει δασμούς, να περικόψει τους φόρους, να ελευθερώσει την αμερικανική οικονομία (σημ: από τα καρτέλ και τη χειραγώγηση δόλιων τραπεζιτών), να φέρει τα εργοστάσια πίσω, να δημιουργήσει εκατομμύρια θέσεων εργασίας και να μας κρατήσει μακριά από οποιουσδήποτε νέους πολέμους.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι πόλεμοι τείνουν να γίνονται μοιραίοι για τις προεδρίες.

* Σημ.μτφ: Το θέμα: «Νέος Κόσμος, Νέα Εποχή» φαίνεται πως επιβλήθηκε από τις εξελίξεις και στο Συνέδριο του Νταβός, όπου σειρά συμμετεχόντων, κυρίως πραγματιστών επιχειρηματιών, σε δηλώσεις τους σε δίκτυα TV, διέγνωσαν με βεβαιότητα τον θάνατο της παγκοσμιοποίησης αλλά και αδυναμία πρόβλεψης των χαρακτηριστικών του μέλλοντος.
Πηγή Militaire


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου  

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση