Οργάνωση Απεχόντων
Πάνε και αυτές οι εκλογές. Πέρασαν επτά μήνες, το πείραμα ανέβηκε επίπεδο, όπως λέγαμε πιτσιρικάδες παίζοντας Super Mario, αλλά αντί να τερματίσεις και να σώσεις την πριγκίπισσα, βλέπεις πάλι τον ίδιο δράκο μπροστά σου.
Τρεις φορές κλήθηκες να «αποφασίσεις», επέλεξες ό,τι ακριβώς σου ζήτησε ο Αλέκος, το πήρες όλο «αριστερά», αλλά το «κοίτα μαλάκα τι έκανες» ακόμα δεν το άκουσες.
Θα το ακούσεις από Οκτώβρη. Το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο, που προέκυψε από την τελευταία κάλπη, είναι ετούτο το αυτοδύναμο 45% απεχόντων. Εάν αυτό το μέγεθος εκφραζόταν συνειδητά μη επιλέγοντας κανέναν πολιτικό σχηματισμό, τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε με άλλους όρους για τα μελλούμενα.
Δυστυχώς όμως, σε αυτό το 45% συγκαταλέγονται πολλοί τύποι «πολιτικών χαρακτήρων». Οι απογοητευμένοι, οι αδιάφοροι, οι απολίτικοι, οι χαβαλέδες, οι «δε βαριέσαι», αλλά σίγουρα και αρκετοί «δε με εκφράζει κανείς», «δε συμφωνώ με κανέναν».
Προσωπικά, αν και ψηφίζω έως τώρα ανελλιπώς, θα ήθελα να προκύψει μια Οργάνωση Απεχόντων με σύνθημα «οι εκλογές δεν αλλάζουν τίποτα, δε θέλω διαχειριστές της ζωής μου, ήρθε η ώρα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου». Τότε, η εκλογική αποχή θα μετατρεπόταν αυτόματα σε υπαρξιακή ανατροπή.
Απάντηση στο πως θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο δεν έχω. Μπορώ όμως να δηλώσω με σιγουριά, ότι ανεξαρτήτως συμμετοχής ή αποχής, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, η εξουσία θα εφαρμόσει το σχέδιό της. Δεν έχουν περάσει άλλωστε πολλά χρόνια από την εκλογή «πλανητάρχη» με ποσοστά συμμετοχής που ίσα ίσα ξεπερνούσαν το 40%.
Έτσι και σήμερα, θα κυβερνηθείς από τον Αλέκο, ο οποίος δεν εισέπραξε καν 20% θετικών επιλογών επί του συνόλου των Ελλήνων πολιτών. Μην περιμένεις ότι θα θιχτεί. Ούτε πως θα ντραπεί και θα γλιτώσεις κανά φόρο. Ίσα ίσα…
Ένα ολάκερο σύστημα, χρόνια τώρα την έχει μυριστεί τη δουλειά. Το ΠΑΣΟΚ έφαγε τα ψωμιά του, επιτέλεσε το ρόλο του, και μετά την αποδόμησή του, έπρεπε να παραδώσει τη σκυτάλη σε έναν πιο νεωτεριστικό σχηματισμό, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αλέκος, αν και φλώρος, θυμίζει Αντρίκο όσο πρέπει, και ταυτόχρονα έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Προσδιορίζεται ως η Αριστερά στην Ελλάδα. Πάντοτε, το αριστερό λιπαντικό προσφέρει ευκολότερη πολιτική διείσδυση, χωρίς πολλές πολλές αντιδράσεις.
Όσο για το κοινό που απευθύνεται; Όποιο κόμμα κι αν κυβερνά, κοντά 40 χρόνια τώρα, στην εξουσία κωλοκάθεται το ΠΑΣΟΚ. Μέσω φυσικών προσώπων, μέσω νοοτροπίας, μέσω κρατικού μηχανισμού. Έτσι, εκείνος που προσφέρει άλλοθι κάθαρσης στον καλοφαγά ΠΑΣΟΚο, πάντα έχει το πλεονέκτημα.
Γάτος ο Αλέκος. Δυστυχώς, τα ποντίκια μπροστά του πολλά.
Πηγή "Στον Τοίχο"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Πολύ καλό άρθρο! Μπράβο…
ΑπάντησηΔιαγραφήTo θέμα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που ασπάζονται το κάθε «ΠΑΣΟΚ» έμαθαν στην απόλυτη εξάρτηση από ένα ύπουλο σύστημα, και να ζουν, (φυτοζωούν δηλαδή σήμερα), χωρίς να κάνουν τίποτα το πραγματικά παραγωγικό! Δύσκολα θα ξεφύγουν από αυτό στο σύστημα…. Μάλιστα, πολεμούν να το διατηρήσουν στην ζωή, και ας τους τρώει μέχρι θανάτου σιγά-σιγά… και παίρνουν και τους υπόλοιπους στον λαιμό τους!
Μόνο μια καθολική αφύπνιση ίσως μας γλιτώσει, μαζί με την άμεση εφαρμογή της «μη συνεργασίας», ή κοινός «ανυπακοής», που είναι ο τρόμος του παγκόσμιου συστήματος … Ο καθένας όμως μόνος του πρέπει να πάρει την απόφαση αυτή και να μην «μασήσει» όταν τον ταΐζουν τρομοκρατία και απειλές μέσω των «επισήμων» ΜΜΕ.
Το σύστημα θα εξουδετέρωση όποιον αρχηγό μιλήσει έτσι και καθοδηγεί τον κόσμο… Άρα συνεργασία έκτος βουλής με ένα κόμμα και αρχηγό που θα κάνει αυτό που πρέπει, δύσκολο! Μόνο μυστικά… όπως τα κινήματα αντίστασης σε εποχές κατοχής…..