Paul Meison: «Το ευρώ στο οποίο ενταχθήκατε δεν υπάρχει»

Το όνομα του Πολ Μέισον, του βρετανού δημοσιογράφου και συγγραφέα, οικονομικού αρχισυντάκτη του Channel Four, δεν είναι άγνωστο στο ελληνικό κοινό. Παρακολουθώντας την οικονομική κρίση και στην Ελλάδα, κάλυψε τα κινήματα που ξέσπασαν στα χρόνια των μνημονίων όχι από τις ταράτσες των ακριβών ξενοδοχείων αλλά από τις πλατείες, με τους δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές. Γνωρίζει όσο λίγοι από πρώτο χέρι την πορεία αναρρίχησης του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αρκετές φορές δημοσίευσε πρώτος ντοκουμέντα από τις διαπραγματεύσεις των Βρυξελλών, ενώ δεν διστάζει να μιλήσει «έξω από τα δόντια» στους ευρωπαίους ηγέτες για τη στάση τους απέναντι στην Ελλάδα.
Όμως, τις τελευταίες ημέρες, πριν και μετά το δημοψήφισμα, ο Πολ Μέισον έγινε κάτι περισσότερο από γνώριμος. Τα άρθρα και οι ανταποκρίσεις του έγιναν σημείο αναφοράς για όσους αναζητούν πηγές ψύχραιμης ενημέρωσης και κριτικής ανάλυσης, σε έναν ορυμαγδό τρομολαγνείας και παραπληροφόρησης.

- Τι εξελίξεις μετά το δημοψήφισμα είναι ραγδαίες. Τι να περιμένουμε;

Εκτιμώ ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα προχωρήσουν σε μία συμφωνία με την Ελλάδα, γιατί αυτό πρόσφεραν την προηγούμενη Πέμπτη. Αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν προχωρήσει άμεσα σε κινήσεις, ώστε να αποκατασταθεί η ομαλότητα στον τραπεζικό τομέα, θα παραβιάζει ξεκάθαρα τον θεσμικό της ρόλο. Η κρίσιμη υπαρξιακή στιγμή για την Ελλάδα ήταν το δημοψήφισμα. Και η Ελλάδα ψήφισε «όχι». Η κρίσιμη υπαρξιακή στιγμή για την Ευρώπη είναι τώρα. Αν οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν μία ενωτική στάση προς μία ξεκάθαρη συμφωνία, αυτό δεν σημαίνει απλώς ότι οδηγούν την Ελλάδα σε οικονομική κατάρρευση και πιθανόν τη σπρώχνουν εκτός ευρωζώνης, θα σημαίνει ότι δεν έχουν πλέον το κύρος μίας κεντρικής εξουσίας στην ευρωζώνη.

- Πιστεύετε ότι ο ελληνικός λαός θα αποδεχτεί άλλο ένα πακέτο λιτότητας, απλώς αν του χρυσώσουν το χάπι με μία υπόσχεση για ανακούφιση του χρέους;

Θα θεωρούσα πολύ λογικό να υπάρχει μία υπόσχεση για ελάφρυνση του χρέους, ώστε η κυβέρνηση να υπογράψει τη συμφωνία που έχει πέσει στο τραπέζι. Το βασικό δεν είναι τα ποσοστά του πλεονάσματος, αλλά η εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι το 61% του λαού μόλις ψήφισε ενάντια σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Ακόμη και αν είσαι οικονομολόγος του ΔΝΤ και πιστεύεις ότι πρέπει να εφαρμοστούν δεν θα ήταν λογικό να τις επιβάλλεις. Η λογική υπαγορεύει ότι δεν θα γίνουν επειδή διαφωνεί το 61% του πληθυσμού. Γι αυτό το δημοψήφισμα δεν ήταν απλώς μία χειρονομία. Νομίζω ότι εξέπληξε ακόμα και τον ίδιο τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα με την κλίμακα της απόρριψης που αυτό εξέφρασε. Σημαίνει ότι το 61% της Ελλάδας απορρίπτει το δόγμα του ΔΝΤ. Αυτό πρέπει να το χωνέψουν οι δανειστές. Η ελληνική κυβέρνηση τους πρότεινε εναλλακτική λύση στη λιτότητα, μέτρα αναδιανομής. Αλλά αυτά θα πετύχουν μόνο αν συνδυαστούν με ένα τεράστιο αναπτυξιακό σχέδιο, ένα σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα, διαρθρωτικά ταμεία και νομισματική χαλάρωση. Αν όμως οι ευρωπαίοι εξωθήσουν την Ελλάδα σε οικονομική κατάρρευση, νομίζω ότι οι Έλληνες θα καταλήξουν στο εξής συμπέρασμα: Αυτό δεν είναι πλέον το ευρώ στο οποίο ενταχθήκαμε πριν από 13 χρόνια.

- Μετά το δημοψήφισμα ακούγονται πιο έντονα φωνές που υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πάρει άμεσα μέτρα ελέγχου των τραπεζών, πιθανόν με εθνικοποίηση. Ποια είναι η άποψή σας;

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι είναι πολύ πιθανόν η ΕΚΤ να επιχειρεί ακόμη και τώρα αλλαγή καθεστώτος, επιδιώκοντας την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Αν συνειδητοποιήσει ότι όντως ισχύει αυτό, τονίζω το «αν», είναι ξεκάθαρο ότι η ΕΚΤ δεν είναι φίλος αλλά εχθρός. Αν η ΕΚΤ απαιτήσει κούρεμα καταθέσεων, δε νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση να το δεχτούν οι περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε η κυβέρνηση θα έπρεπε να πυροδοτήσει εθνικοποίηση των τραπεζών. Αυτό όμως θα σηματοδοτούσε μία –ακούσια- στροφή από μία σοσιαλδημοκρατική πολιτική προς μία πραγματικά ριζοσπαστική αριστερή πολιτική για τις τράπεζες. Θα ήταν η πρώτη φορά στη σύγχρονη παγκόσμια ιστορία που ένα κράτος θα εθνικοποιούσε προληπτικά τις τράπεζες. Θα ήταν ένα τεράστιο βήμα. Προσωπικά ελπίζω να μην φτάσουμε εκεί γιατί θα πυροδοτούσε κλιμάκωση αντιδράσεων, πιθανόν έξοδο από το ευρώ, πάγωμα των διευρωπαϊκών τραπεζικών συναλλαγών, καταστρέφοντας την τουριστική σεζόν. Δεν νομίζω ότι οι περισσότεροι Έλληνες είναι έτοιμοι γι αυτό. Είναι έτοιμες οι αριστερές τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και μία ολοένα αυξανόμενη μερίδα του πληθυσμού. Όμως αν πρόκειται να εγκαταλείψεις την ευρωζώνη, καλύτερα να το κάνεις με ελεγχόμενο τρόπο. Γι αυτό επιμένω ότι αν η συμφωνία προχωρήσει και υπάρξει υπόσχεση για ελάφρυνση του χρέους, θα ήταν λογικό η κυβέρνηση να προχωρήσει στη σύσταση μίας ανεξάρτητης επιτροπής, που θα εκπονήσει μία αντικειμενική μελέτη για το πώς μπορεί να γίνει μία συντεταγμένη έξοδος από το ευρώ. Θα έπρεπε να γίνει ψηφοφορία, πιθανότατα και εκλογές.

- Να αποφευχθεί δηλαδή μία άτακτη έξοδος;

Το χειρότερο που θα μπορούσε να πυροδοτηθεί τώρα είναι μία κλιμακούμενη αναμέτρηση. Χρειάζεται να ανοίξει ο δρόμος προς μία συμφωνία, που θα δώσει χρόνο σε όλους τους Έλληνες να σκεφτούν ποιο είναι το μέλλον της χώρας τους. Προσωπικά πιστεύω ότι η Ευρωζώνη στην οποία εντάχθηκε η Ελλάδα έχει αλλάξει ριζικά. Η Γερμανία αντιδρά στην ελληνική κρίση με στενά εθνικό συμφεροντολογικό τρόπο, όχι ως Ευρωπαίος εταίρος. Εκδικητική είναι και η στάση των κρατών της Βαλτικής, με μηδενική αλληλεγγύη. Το ευρώ στο οποίο εντάχθηκε η Ελλάδα δεν υπάρχει πια. Αυτό είναι το νούμερο ένα πρόβλημα. Το νούμερο δύο είναι ότι το διεθνές οικονομικό τοπίο έχει αλλάξει επίσης δραματικά. Το 2002 η Τουρκία ήταν μία μη ανεπτυγμένη χώρα, σήμερα αναπτύσσεται ραγδαία. Το ίδιο συμβαίνει με τη Ρωσία και την κατάσταση στην Ουκρανία. Μία λογική κυβέρνηση, αριστερή ή δεξιά, θα έπρεπε να επανεξετάσει πολύ σοβαρά τη στρατηγική θέση της Ελλάδας στην παγκόσμια οικονομία. Αυτά τα ερωτήματα πρέπει να συζητιούνται με όσο γίνεται μεγαλύτερη νηφαλιότητα.

- Πώς σας φάνηκε ο τρόπος που κάλυψαν τα ελληνικά ΜΜΕ το δημοψήφισμα, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις από τον κόσμο ότι παραπληροφορούν και τρομοκρατούν;

Κινούμαι με τηλεοπτικό συνεργείο και γνωρίζω την εχθρότητα που δείχνουν αρκετοί Έλληνες απέναντι στους δημοσιογράφους. Είναι εν μέρει δικαιολογημένη. Σίγουρα κάποια τηλεοπτικά κανάλια παραβίασαν ευθέως τη δημοσιογραφική δεοντολογία υποστηρίζονται το «ναι». Ήταν η τελευταία τους ευκαιρία να επιβιώσουν. Πιστεύω ότι τα αφεντικά τους έχουν καταλάβει ότι τα κανάλια τους δεν πρόκειται να επιβιώσουν με τη σημερινή τους μορφή, μετά το δημοψήφισμα. Όμως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσέξει, εφαρμόζοντας ρυθμιστικά μέτρα για τα ΜΜΕ, χωρίς εκδικητικότητα. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με μία ανεξάρτητη και έγκυρη ρυθμιστική αρχή. Κάθε πρωί σκέφτομαι πως θα κάνω τη δουλειά μου ως δημοσιογράφος, γνωρίζοντας ότι ο κόσμος μπορεί να παραπονεθεί αν φανώ προκατειλημμένος. Αν αυτό αποδειχθεί πρέπει να απολογηθώ δημόσια και αν επαναληφθεί 2-3 φορές, απολύομαι. Αυτό είναι σωστό και πρέπει να επιβληθεί στα ελληνικά ΜΜΕ.

- Θεωρείτε ότι μετά και το ηχηρό «όχι» του 61,3% δημιουργείται ένα ρεύμα ριζοσπαστικοποίησης, που πιθανόν να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από μία συμβιβαστική συμφωνία πάνω στο σχέδιο Γιούνκερ;

Το ρεύμα ριζοσπαστικοποίησης που δημιουργήθηκε τις τελευταίες ημέρες πριν από το δημοψήφισμα πρέπει να διοχετευτεί κάπου, δεν πρέπει όμως να βάλει εμπόδια στη συμφωνία. Αυτό θα οδηγούσε στην κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που επιδιώκουν οι δανειστές. Ο νέος ριζοσπαστισμός μπορεί να μετουσιωθεί σε κίνημα, που θα ελέγχει την κυβέρνηση, θέτοντάς την ενώπιον των δεσμεύσεών της, ξεκινώντας να εφαρμόζει το πρόγραμμα της ΔΕΘ από τα κάτω.

Πηγή Efsyn


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση