Τα κόμματα της χρεοκοπίας
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν χρεοκόπησαν μόνον τη χώρα, χρεοκόπησαν και…τον εαυτό τους! Και θα ήταν απολύτως αδιάφορο, αν δεν αποτελούσε κατ’ εξοχήν αποδεικτικό στοιχείο της διαχειριστικής τους ανικανότητας και της έλλειψης στοιχειώδους διανοητικής πειθαρχίας και τάξης.
Απέδειξε δηλαδή η οικονομική καταστροφή των πάλαι ποτέ κομμάτων εξουσίας, ότι επρόκειτο περί μηχανισμών απολύτως ακατάλληλων να κυβερνήσουν τη χώρα.
Ποιά ήταν τα χαρακτηριστικά της εσωτερικής λειτουργίας και της οικονομικής δομής των (ήδη πολιτικά νεκρών αλλά ενόχων για τη σημερινή κατάσταση) κομμάτων εξουσίας της Μεταπολίτευσης; Αδιαφάνεια, προχειρότητα, απουσία των κανόνων που ισχύουν στο ταμείο και του τελευταίου καφενείου της επαρχίας. Θυμόμαστε όλοι το οικτρό θέαμα με τα τεφτέρια μπακάλικου που κρατούσε, αντί λογιστικών βιβλίων, μεγάλο κόμμα εξουσίας.
Ο αρχηγικός συγκεντρωτισμός τύπου κεντρώας Αφρικής, άλλωστε, δεν άφηνε περιθώρια ελέγχου της διαχείρισης του κομματικού ταμείου από κάποια πραγματικά ανεξάρτητη ελεγκτική επιτροπή. Αλλά ούτε και τα στελέχη των κομμάτων έδειξαν ποτέ κάποια προθυμία να βάλουν σε τάξη το κομματικό λογιστήριο.
Ασφαλώς αυτό το χάος ήταν «δημιουργικό», με άλλα λόγια εξυπηρετούσε την προσπόριση άδηλων πόρων και τη διακίνηση «μαύρου χρήματος», που υπήρξε ο κύριος μηχανισμός χρηματοδότησης των κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης.
Ταυτόχρονα, τα κόμματα αυτά απέφευγαν συστηματικά και για έναν άλλον λόγο την εισαγωγή ορθολογικών διαδικασιών και διαχειριστικής χρηστότητας. Γιατί κάτι τέτοιο θα απαιτούσε και ένα στελεχιακό δυναμικό με ήθος, ικανότητα, εμπειρία.
Δηλαδή τελείως διαφορετικό από τους γνωστούς τριτοκοσμικούς κομματάρχες, επαγγελματίες ρουσφετολόγους, διαπλεκόμενους οσφυοκάμπτες και διαχειριστές πελατειακών δικτύων. Ασφαλώς ένας άνθρωπος με προσωπικότητα και ακεραιότητα δεν θα ανεχόταν μια παρόμοια κατάσταση και θα τίναζε τα πάντα στον αέρα ή θα αποχωρούσε καταγγέλλοντας αυτό το σύστημα.
Σε αυτήν την ελεεινή κατάσταση συνέβαλε και η νομοθεσία περί κομμάτων, που δεν επέβαλε τον έλεγχο των κομματικών ταμείων από κάποια ανεξάρτητη αρχή (πχ. το Ελεγκτικό Συνέδριο), ούτε τη δημοσίευση στο Διαδίκτυο του ηλεγμένου και επικυρωμένου ισολογισμού των κομμάτων. Ώστε να ξέρουμε και εμείς οι απλοί πολίτες και ψηφοφόροι την πηγή χρηματοδότησης των πανάκριβων προεκλογικών εκστρατειών, της ανάθεσης της πολιτικής διαφήμισης σε διεθνείς διαφημιστικές εταιρείες έναντι τερατώδους αμοιβής, της ενοικίασης πολυτελέστατων κομματικών γραφείων κλπ.
Η ίδια η εσωτερική λειτουργία των κομμάτων είναι η πηγή της παθογένειας και η ρίζα της συνολικής μας χρεοκοπίας ως κράτους και κοινωνίας. Ασφαλώς η οικοδόμηση μιας υγιούς δημοκρατίας (που ακόμα δεν υπήρξε σε αυτόν τον τόπο), προϋποθέτει έναν αυστηρό νόμο για τα οικονομικά των κομμάτων.
Πηγή KontraNews
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Ως οι Ινδοί εις φυλάς,ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρείς κατηγορίας :
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Εις συμπολίτευόμενους ,ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτραν του προϋπολογισμού.
β) Εις αντιπολιτευόμενους ήτοι μή έχοντας κοχλιάριον και ζητούντας εν παντί τρόπο να λάβωσιν τιούτον.
γ) Εις εργαζομένους ,ήτοι ούτε έχοντεςκοχλιάριον,ούτε ζητούντες αλλα επιφορτισμένους να γεμίζώσι την χύτρα δια τον ιδρώτος των.
Εμμανουήλ Ροΐδης 1836 - 1904
Αφορισμένος και αυτός όπως και ο Καζαντζάκης, αλλά και ο Λασκαράτος από την Ελληνική αυτοκέφαλη Ελληνική χριστιανική ορθόδοξη εκκλησία.........
Όταν λοιπόν αφορίζεται όποιος λέει ελεύθερα αυτό που πιστεύει , τότε σημαίνει πως δημιουργούνται εκείνες οι σκοταδιστικές διαδικασίες που διαχειρίζονται το σύνολο των εννοιών του Έθνους ,του Κράτους ,και τις Πατρίδας.
Όταν λοιπόν ο Ροΐδης και άλλοι πολλοί Έλληνες έλεγαν από το 1830 αυτά που λέει σήμερα λίγο ή πολύ ο καθηγητής κύριος Μελετόπουλος δεν μου μένει τίποτε άλλο να διαπιστώσω παρά την ανεπάρκεια προσεγγίσεως του θέματος από την μεριά του αρθρογράφου.
Τί νέο μας λέει ο Μελετόπουλος ;
Το θέμα είναι να μας δώσει αυτός ,και άλλοι πολλοί άνθρωποι του πνεύματος και της επιστήμης τα εργαλεία για να ανασύρουμε από μέσα μας ότι μας έχει απομείνει πλέον από τα χαρακτηριστικά της ράτσας μας.
Δεν θέλω να πιστέψω τα λόγια του Γιώργη Σεφέρη όσο αφορά τουλάχιστον την Ελληνική διανόηση ,που είπε " Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες¨
Η αλήθεια-ες δεν είναι σχετική-ες ,αλλά σχετικές είναι οι απόψεις του καθενός μας για αυτήν, η οπτική γωνία που καθένας μπορεί να βλέπει τα πράγματα λοιπόν.
Η σημερινή πραγματικότητα χρειάστηκε χρόνια ζυμώσεων οικονομικών και πολιτικών με κοινωνικές και κοινωνιολογικές επιπτώσεις που συντάραξαν συθέμελα ηθικούς θεσμούς, επιβάλλοντας την ποινή που αξίζουμε .......από την (αδέκαστη) δεσποτική φυσική και μεταφυσική εξουσία του Δεσποτισμού με Εθνικόφρονα πάντα κριτήριο.
Οι νικημένοι νικητές του εμφυλίου 1936 -1974 έγιναν το 1981 κυβερνήτες ξέχασαν τί ήθελαν όταν πήραν τα σκήπτρα από το κατεστημένη εξουσία!!!!
Το πιο σημαντικό εφόδιο της ωριμότητας είναι η διαπίστωση πως ο χρόνος ουσιαστικά τρέχει πολύ περισσότερο από ότι νομίζεις όσο είσαι νέος.
Αυτή η διαπίστωση από τον Άνθρωπο τον οδηγεί στον προβληματισμό να διαλέξει μία απο δύο αλήθειες , να που η αλήθεια έχει δύο εκδοχές.
Η πρώτη είναι ότι η Ζωή πέρασε και δεν πρόλαβα ,είναι γεγονός πως τα όνειρα μου θα μείνουν προσωπικά.
Άλλοι βασανίζονται με αυταπάτες ,αλλά και άλλοι γίνονται σοφότεροι σε μια στιγμή προσεγγίζοντας την ίδια την Ζωή με μία ποιότητα απαράμιλλη και θαυμαστή.
Η δεύτερη εκδοχή της επώδυνης διαπίστωσης πως η Ζωή φεύγει βασίζεται στο αγελαίο ένστικτο που πρώτα -πρώτα υπερασπίζεται την ηθική υποχρέωση της διανόησης του είδους χωρίς φραγμούς και αναστολές ,όλα για τα παιδιά μου, κυρίως υλικά αγαθά ,και το μεγαλύτερο έγκλημα ελαχιστοποιείται όταν πρόκειται να εξασφαλιστούν τα ίδια μου τα παιδιά.
Περίμενα ως τραγικά αυτοδίδακτος Άνθρωπος ,όπως όλοι σχεδόν οι Έλληνες που βιώνουν αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα, οι Άνθρωποι της διανόησης να μας οδηγήσουν σε διέξοδο , που θα μας απελευθέρωνε τουλάχιστον όπως αρμόζει ιστορικά στην ράτσα μα `Ας μην ξεχνάμε πως η σκέψη είναι η πρόβα της δράσης ή πράξης !!!
Τσακμακίδης Πέτρος