Η Γερμανία προκαλεί... την ήττα της

Οι εξελίξεις τρέχουν με πολύ ταχύτερο ρυθμό από ό,τι η ικανότητα προσαρμογής του Βερολίνου με διαχειρίσιμο εσωτερικό και ευρωπαϊκό κόστος

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

H συμφωνία της Αθήνας με τους εταίρους της στην Ευρωζώνη, δηλαδή με το Βερολίνο, θυμίζει περισσότερο αυτό που λέγεται για τις δημοσκοπήσεις, ότι είναι η φωτογραφία μιας στιγμής παρά η αποτύπωση συσχετισμών που επιβεβαιώνουν την παντοδυναμία της Γερμανίας. Σε τέσσερις μήνες, όταν θα τερματίζεται η διάρκεια της συμφωνίας της Αθήνας με την Ευρωζώνη, θα είμαστε μετά το σοκ των εκλογών στη Βρετανία, όπου αν και χώρα εκτός Ευρωζώνης το μήνυμα της διόγκωσης του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου του Φάρατζ θα έχει στείλει ούριο άνεμο στα πανιά του Εθνικού Μετώπου της Λεπέν που διεκδικεί πρωτιά αλλά και στο Κίνημα Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο και στη Λέγκα του Βορρά του Σαλβίνι στην Ιταλία, μπροστά σε ένα ετερόκλητο αλλά ηχηρό μήνυμα ότι, αν η Γερμανία επιμείνει να διεξάγει πόλεμο φθοράς κατά όσων ζητούν εντός Ευρωζώνης χαλάρωση της λιτότητας, έρχεται η ώρα που θα βρει απέναντί της συνομιλητές που ζητούν πλήρη αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας μέσω της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα.

Την ίδια στιγμή θα βρισκόμαστε τέσσερις μήνες πριν από τη μεγάλη ανατροπή στην Ισπανία με το Podemos πρώτη δύναμη στην τέταρτη οικονομία της Ευρωζώνης, δυναμική και εξέλιξη που δίχως αμφιβολία θα επηρεάσει και στη χειρότερη περίπτωση θα εξαναγκάσει τους Ολάντ και Ρέντσι σε πιο μεγάλη διαφοροποίηση από το Βερολίνο. Τέλη Ιουνίου ο Ντράγκι θα διαπιστώνει ότι τέσσερις μήνες υλοποίησης της ποσοτικής επέκτασης δεν έχουν απομακρύνει ούτε στο ελάχιστο τον κίνδυνο εγκλωβισμού της Ευρωζώνης σε σπιράλ αποπληθωρισμού. Θα διαπιστώνει επίσης ότι η αυστηρή στάση του απέναντι στην Αθήνα δεν βοήθησε το Βερολίνο να ακούσει ξεκάθαρα και να κατανοήσει το σταθερά επαναλαμβανόμενο μήνυμά του το οποίο προσυπογράφει πλειάδα διεθνών αναλυτών εντός και εκτός Ευρώπης. Το μήνυμα που λέει ότι με το Σύμφωνο Σταθερότητας και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο να θέτουν πλαφόν δαπανών και ελλειμμάτων δεν είναι δυνατή η λήψη μέτρων ενίσχυσης της εσωτερικής ζήτησης, κυρίως στη Γερμανία, χωρίς την οποία τα 60 δισ. τον μήνα που θα τυπώνει η ΕΚΤ μέχρι τα μέσα του 2016 δεν θα μπορέσουν να απορροφηθούν από την πραγματική οικονομία.

Με δυο λόγια, οι εξελίξεις τρέχουν με πολύ ταχύτερο ρυθμό από ό,τι η ικανότητα προσαρμογής του Βερολίνου με διαχειρίσιμο εσωτερικό και ευρωπαϊκό κόστος. Αν δηλαδή στην εξίσωση «τήρηση των συμφωνηθέντων - σεβασμός στην ψήφο του ελληνικού λαού» η πλάστιγγα έγειρε σαφώς προς το «Pacta sunt servanda», ένα παρόμοιο σκηνικό δεν θα μπορέσει να στηθεί απέναντι στην Ισπανία την επομένη των εκλογών. Το παιχνίδι καθυστέρησης που παίζει συνεχώς το Βερολίνο από ένα σημείο και ύστερα από επωφελές γίνεται επικίνδυνο. Δεν συνιστά πλέον εξαγορά πολιτικού χρόνου, αλλά δυσβάσταχτη συσσώρευση προβλημάτων και εκκρεμοτήτων που στο τέλος καθιστούν ακόμη και την πιο αυθεντική βούληση μεγάλης διορθωτικής στροφής καθυστερημένη και ανεπαρκή. Δίχως αμφιβολία, όλη η διαδρομή του Βερολίνου στην κρίση της Ευρωζώνης την τελευταία πενταετία, έχει και τη μορφή αυτοεκπληρούμενης προφητείας, μιας φοβικής δηλαδή αντίδρασης που επισπεύδει στο τέλος τη δυσμενή για ζωτικά εθνικά συμφέροντα εξέλιξη την οποία υποτίθεται ότι στοχεύει να αποτρέψει.

Επικοινωνία με τον συντάκτη
kapopoulos@pegasus.gr
Πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση