Ο πυρήνας του ελληνικού προβλήματος
Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος
Λέγεται personal development (Προσωπική Βελτίωση) και στην Αμερική κάνει θραύση. Είναι μία νέα «επιστήμη» ή «γνωστικό πεδίο» ή τάση ή μόδα ή όπως θέλετε πέστε το. Που όμως ο σκοπός της είναι πολύτιμος, και αφορά την ολοκλήρωση των μην ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.
Οι «γκουρού» της νέας αυτής τάσης ασκούν ένα είδος ψυχαναλυτικής και εκπαιδευτικής διαδικασίας σε συνδυασμό. Δηλαδή εντοπίζουν τις ανώριμες, μη ολοκληρωμένες, μη επεξεργασμένες πλευρές του χαρακτήρα και της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Και προσπαθούν στην συνέχεια να τον ωθήσουν στην συνειδητοποίηση των ατελειών του. Και στην υπέρβασή τους μέσω του διαλόγου με τον θεραπευτή, αλλά και του στοχασμού και της μελέτης φιλοσοφικών κειμένων (κυρίως αρχαιοελληνικών, που εμείς εδώ στην Ελλάδα τα εξορίσαμε από την ζωή μας).
Η νέα αυτή τάση θυμίζει πολύ την λειτουργία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας: οι Σοφιστές, ο Σωκράτης με την μαιευτική του, η Πλατωνική Ακαδημία, το Αριστοτελικό Λύκειον και οι άλλες σπουδαίες σχολές της Ελληνικής Αρχαιότητας, δεν αποσκοπούσαν να εμπλουτίσουν τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις του μαθητή, αλλά να διαμορφώσουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Αλλά και αργότερα, η Πατερική Διδασκαλία, τα πρώτα πανεπιστήμια της Αναγέννησης, και πολλές σχολές και δάσκαλοι της σύγχρονης εποχής, όπως οι μέθοδοι Πεσταλότσι και Μοντεσσόρι, βασικά αποσκοπούσαν στην πνευματική και ψυχική ολοκλήρωση του ανθρώπου.
Αυτά, που ξεχάστηκαν στον ίλιγγο του Εικοστού Αιώνα, με την τρομακτική τεχνολογική εξέλιξη, την κατάκτηση του Διαστήματος αλλά και την φρίκη των δύο παγκοσμίων πολέμων και της πυρηνικής απειλής, έρχεται τώρα να τα επαναφέρει στην επικαιρότητα η τάση του personal development.
Aναρωτιέμαι μήπως, τελικά, στο βάθος του, κι επειδή όλα τα προβλήματα ανάγονται στην κατασκευή του ανθρώπου, μήπως λοιπόν το δράμα της ανθρωπότητας οφείλεται στην παραμέληση του ζητήματος της ανολοκλήρωτης ανθρώπινης προσωπικότητας. Ατελείς, προβληματικοί, ανώριμοι άνθρωποι, προκαλούν διενέξεις, πολέμους, ιμπεριαλισμούς, κερδοσκοπούν και συσσωρεύουν άχρηστα πλούτη, επιδιώκουν να συντρίψουν ή να ελέγξουν τους άλλους, πάσχουν από ιδεοληψίες, διακατέχονται από ανασφάλειες ή μεγαλομανίες ή καταστροφική μανία, επιζητούν ισχύ για να καλύψουν τα συναισθηματικά τους κενά.
Ειδικά για την πατρίδα μας, που με ενδιαφέρει και περισσότερο, κοιτάζω πίσω και βλέπω μία μακρά σειρά ατελών, προβληματικών, ανώριμων και ανολοκλήρωτων προσωπικοτήτων, πολιτικών, καθηγητών και πολλών άλλων, που μας οδήγησαν τελικά στην καταστροφή. Και σκέφτομαι μήπως η λύση για το ελληνικό πρόβλημα θα ήταν να θεσπίσουμε δωρεάν αλλά υποχρεωτικά σεμινάρια Προσωπικής Βελτίωσης, που να παράγουν ισορροπημένες προσωπικότητες, ως απαραίτητη προϋπόθεση εισόδου στην πολιτική.
Πηγή KontraNews
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Λέγεται personal development (Προσωπική Βελτίωση) και στην Αμερική κάνει θραύση. Είναι μία νέα «επιστήμη» ή «γνωστικό πεδίο» ή τάση ή μόδα ή όπως θέλετε πέστε το. Που όμως ο σκοπός της είναι πολύτιμος, και αφορά την ολοκλήρωση των μην ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.
Οι «γκουρού» της νέας αυτής τάσης ασκούν ένα είδος ψυχαναλυτικής και εκπαιδευτικής διαδικασίας σε συνδυασμό. Δηλαδή εντοπίζουν τις ανώριμες, μη ολοκληρωμένες, μη επεξεργασμένες πλευρές του χαρακτήρα και της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Και προσπαθούν στην συνέχεια να τον ωθήσουν στην συνειδητοποίηση των ατελειών του. Και στην υπέρβασή τους μέσω του διαλόγου με τον θεραπευτή, αλλά και του στοχασμού και της μελέτης φιλοσοφικών κειμένων (κυρίως αρχαιοελληνικών, που εμείς εδώ στην Ελλάδα τα εξορίσαμε από την ζωή μας).
Η νέα αυτή τάση θυμίζει πολύ την λειτουργία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας: οι Σοφιστές, ο Σωκράτης με την μαιευτική του, η Πλατωνική Ακαδημία, το Αριστοτελικό Λύκειον και οι άλλες σπουδαίες σχολές της Ελληνικής Αρχαιότητας, δεν αποσκοπούσαν να εμπλουτίσουν τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις του μαθητή, αλλά να διαμορφώσουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Αλλά και αργότερα, η Πατερική Διδασκαλία, τα πρώτα πανεπιστήμια της Αναγέννησης, και πολλές σχολές και δάσκαλοι της σύγχρονης εποχής, όπως οι μέθοδοι Πεσταλότσι και Μοντεσσόρι, βασικά αποσκοπούσαν στην πνευματική και ψυχική ολοκλήρωση του ανθρώπου.
Αυτά, που ξεχάστηκαν στον ίλιγγο του Εικοστού Αιώνα, με την τρομακτική τεχνολογική εξέλιξη, την κατάκτηση του Διαστήματος αλλά και την φρίκη των δύο παγκοσμίων πολέμων και της πυρηνικής απειλής, έρχεται τώρα να τα επαναφέρει στην επικαιρότητα η τάση του personal development.
Aναρωτιέμαι μήπως, τελικά, στο βάθος του, κι επειδή όλα τα προβλήματα ανάγονται στην κατασκευή του ανθρώπου, μήπως λοιπόν το δράμα της ανθρωπότητας οφείλεται στην παραμέληση του ζητήματος της ανολοκλήρωτης ανθρώπινης προσωπικότητας. Ατελείς, προβληματικοί, ανώριμοι άνθρωποι, προκαλούν διενέξεις, πολέμους, ιμπεριαλισμούς, κερδοσκοπούν και συσσωρεύουν άχρηστα πλούτη, επιδιώκουν να συντρίψουν ή να ελέγξουν τους άλλους, πάσχουν από ιδεοληψίες, διακατέχονται από ανασφάλειες ή μεγαλομανίες ή καταστροφική μανία, επιζητούν ισχύ για να καλύψουν τα συναισθηματικά τους κενά.
Ειδικά για την πατρίδα μας, που με ενδιαφέρει και περισσότερο, κοιτάζω πίσω και βλέπω μία μακρά σειρά ατελών, προβληματικών, ανώριμων και ανολοκλήρωτων προσωπικοτήτων, πολιτικών, καθηγητών και πολλών άλλων, που μας οδήγησαν τελικά στην καταστροφή. Και σκέφτομαι μήπως η λύση για το ελληνικό πρόβλημα θα ήταν να θεσπίσουμε δωρεάν αλλά υποχρεωτικά σεμινάρια Προσωπικής Βελτίωσης, που να παράγουν ισορροπημένες προσωπικότητες, ως απαραίτητη προϋπόθεση εισόδου στην πολιτική.
Πηγή KontraNews
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Μελέτη Μελετόπουλε αυτό που αναδεικνύεις στην τελευταία πρόταση του άρθρου σου υπάρχει. Αυτό που εξασφαλίζει την Προσωπική Βελτίωση και την παραγωγή υγειών ισορροπημένων προσωπικοτήτων ήδη εδώ και 20 περίπου αιώνες λειτουργεί στην ανθρωπότητα μέσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η Εκκλησία μας και ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός. Αν αναρωτηθεί κάποιος για το πως γίνετε η Εκκλησία ως οργανισμός και θεσμός να έχει διαχρονική παρουσία μέσα στην κοινωνία με την ίδια πάντα αναγνωρισημότητα και αποδεκτικότητα σε όποια ιστορική στιγμή κι αν εξετάσουμε τα δεδομένα, την απάντηση θα την βρούμε ακριβώς σε αυτό που διατύπωσες Μελέτη, στους δύο, δηλαδή, όρους που ανέφερες, στην Προσωπική Βελτίωση, δηλαδή, και στην παραγωγή ισορροπημένων προσωπικοτήτων.
Για το λόγο αυτό άλλωστε, φρονώ και υποστηρίζω την άποψη πως πρέπει να συσφιχθούν περισσότερο οι δύο φορείς-θεσμοί Εκκλησία και Κράτος, και όχι να προσανατολίζονται ορισμένοι ασθενικοί νόες στον χωρισμό των δύο αυτών θεσμών που αναφέρουμε λίγο πριν.