Θλιμμένη Ελλάδα
Η κοινωνία δεν είναι η σέκτα των υπεραμειβόμενων «αστέρων» της πολιτικής και της «ενημέρωσης». Ούτε εκφράζουν τις πολύπλοκες δομές της τα ολίγιστα (σε αριθμό και αξία) θέματα που προβάλλουν -με τα γνωστά κριτήρια- οι τηλεοπτικοί σταθμοί στα δελτία ειδήσεων.
Ολοι είμαστε κομμάτια της, αλλά μας υπερβαίνει. Για να την κατανοήσουμε πρέπει να έχουμε την πρόθεση και τις ικανότητες να το πράξουμε. Μερικές ικανότητες είναι σύμφυτες, άλλες επίκτητες. Μια απ' αυτές είναι ο συνδυασμός των διαθέσιμων πληροφοριών.
Οι πληροφορίες για την κατάσταση της πατρίδας μας είναι κακές. Απ' όπου και να κοιτάξει την κατάσταση κάποιος θα διαπιστώσει ότι η κατηφόρα συνεχίζεται και οι ιστορίες «επιτυχίας» που αναμετέδιδαν οι συνήθεις ύποπτοι προπαγανδιστές ήταν πιο ευφάνταστες και από τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Ντίκενς.
Η στασιμότητα και η θλίψη είναι δύο χαρακτηριστικά, δύο σταθερές της «επιτυχούς» πορείας της χώρας. Από τη μία, όπως έγραψε η «δημοκρατία», οι πολίτες «τρέχουν μαζικά στις εφορίες για να καταθέσουν τις πινακίδες».
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, «ξεπερνούν τους 50.000 οι ιδιοκτήτες Ι.Χ. που έχουν παραδώσει τις πινακίδες εφέτος για να μην καταβάλουν τα παράλογα τέλη κυκλοφορίας».
Η συνέχεια αναμένεται ελαφρώς χειρότερη, μια και εφέτος ο συνολικός αριθμός των οδηγών που θα παραδώσουν πινακίδες «μπορεί να ξεπεράσει τους 135.000, δηλαδή τον περσινό αριθμό ιδιοκτητών που παρέδωσαν πινακίδες». Η ακινησία δεν μπορεί να θεωρηθεί ένδειξη... ακμής.
Οι αλάνθαστες μετρήσεις των επιστρεφόμενων πινακίδων στις εφορίες, αν συνδυαστούν με τις στατιστικές της ΕΛ.ΣΤΑΤ. και του Ευρωβαρόμετρου, μας λένε τα πάντα!
Οι Ελληνες, από τον πιο χαρούμενο λαό της Ευρώπης (το 2004) έγιναν οι δυστυχέστεροι όλων, τα ποσοστά κατάθλιψης στην πατρίδα μας αυξήθηκαν κατά 50% μέσα στην τριετία 2011-2014 και το 74% των πολιτών θεωρεί ότι η ποιότητα ζωής στην Ελλάδα δεν είναι καλή.
Τέλος, το 49% πιστεύει ότι η οικονομική κατάσταση θα χειροτερέψει τον επόμενο χρόνο. Αυτό είναι ιστορία επιτυχίας και έξοδος από την κρίση;
Πηγή "Δημοκρατία"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Ολοι είμαστε κομμάτια της, αλλά μας υπερβαίνει. Για να την κατανοήσουμε πρέπει να έχουμε την πρόθεση και τις ικανότητες να το πράξουμε. Μερικές ικανότητες είναι σύμφυτες, άλλες επίκτητες. Μια απ' αυτές είναι ο συνδυασμός των διαθέσιμων πληροφοριών.
Οι πληροφορίες για την κατάσταση της πατρίδας μας είναι κακές. Απ' όπου και να κοιτάξει την κατάσταση κάποιος θα διαπιστώσει ότι η κατηφόρα συνεχίζεται και οι ιστορίες «επιτυχίας» που αναμετέδιδαν οι συνήθεις ύποπτοι προπαγανδιστές ήταν πιο ευφάνταστες και από τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Ντίκενς.
Η στασιμότητα και η θλίψη είναι δύο χαρακτηριστικά, δύο σταθερές της «επιτυχούς» πορείας της χώρας. Από τη μία, όπως έγραψε η «δημοκρατία», οι πολίτες «τρέχουν μαζικά στις εφορίες για να καταθέσουν τις πινακίδες».
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, «ξεπερνούν τους 50.000 οι ιδιοκτήτες Ι.Χ. που έχουν παραδώσει τις πινακίδες εφέτος για να μην καταβάλουν τα παράλογα τέλη κυκλοφορίας».
Η συνέχεια αναμένεται ελαφρώς χειρότερη, μια και εφέτος ο συνολικός αριθμός των οδηγών που θα παραδώσουν πινακίδες «μπορεί να ξεπεράσει τους 135.000, δηλαδή τον περσινό αριθμό ιδιοκτητών που παρέδωσαν πινακίδες». Η ακινησία δεν μπορεί να θεωρηθεί ένδειξη... ακμής.
Οι αλάνθαστες μετρήσεις των επιστρεφόμενων πινακίδων στις εφορίες, αν συνδυαστούν με τις στατιστικές της ΕΛ.ΣΤΑΤ. και του Ευρωβαρόμετρου, μας λένε τα πάντα!
Οι Ελληνες, από τον πιο χαρούμενο λαό της Ευρώπης (το 2004) έγιναν οι δυστυχέστεροι όλων, τα ποσοστά κατάθλιψης στην πατρίδα μας αυξήθηκαν κατά 50% μέσα στην τριετία 2011-2014 και το 74% των πολιτών θεωρεί ότι η ποιότητα ζωής στην Ελλάδα δεν είναι καλή.
Τέλος, το 49% πιστεύει ότι η οικονομική κατάσταση θα χειροτερέψει τον επόμενο χρόνο. Αυτό είναι ιστορία επιτυχίας και έξοδος από την κρίση;
Πηγή "Δημοκρατία"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Η πικρή αλήθεια είναι ότι ο κάθε λαός ζει τη ζωή που του αξίζει. Και στην τελική, αν του αξίζει να εξαφανιστεί, θα εξαφανιστεί.
ΑπάντησηΔιαγραφή