Βερολίνο ρίχνει Σαμαρά, Σαμαράς στηρίζει Τσίπρα!

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος 

Σε μία άνευ προηγουμένου κινδυνολογία, που ξεπερνά ήδη κι εκείνη του 2012, έχει επιδοθεί η κυβέρνηση και οι συν αυτή ως προς το ενδεχόμενο διενέργειας πρόωρων εκλογών, ακολουθώντας φυσικά τον τόνο που, για να κάνουν τη δουλειά τους, δίνουν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες. Όλα αυτά τα ακούσαμε, τα ξανακούσαμε, κατάντησαν αηδία.

Η Ελλάδα κυβερνάται με τρομοκρατικά διλήμματα τα τελευταία αρκετά πλέον χρόνια και το αποτέλεσμα δεν είναι μόνον η οικονομική και κοινωνική καταστροφή που έχει επέλθει, ή ότι η χώρα έχει εκχωρηθεί από πάνω μέχρι κάτω, αλλά και ότι το χρέος έχει καταστεί πλέον ατομική βόμβα στα θεμέλιά της.

Το χειρότερο είναι ότι, παρ’ όλα αυτά, αποτελέσματα τελικά δεν ήρθαν: γιατί πώς είναι δυνατόν να τα έχουν καταφέρει και να κινδυνεύουμε ξανά τόσο πολύ; Είναι θλιβερό και εντελώς φαιδρό ταυτόχρονα.

Ας αφήσουν λοιπόν τη θεωρεία ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα για πάντα με τους εκβιασμούς. Δεν γίνεται. Είχαν την ευκαιρία να προσπαθήσουν και απέτυχαν πλήρως, παρά τα όσα έπραξαν. Κι ήταν φυσικό να αποτύχουν: ξέραμε από την πρώτη ημέρα ότι όλο αυτό οδηγούσε στο γκρεμό. Ο ίδιος ο Σαμαράς το ήξερε πρώτος.

Τώρα όπως είμαστε πάλι μπροστά στο γκρεμό. Αλλά, ένα λεπτό; Ποιος φταίει γι αυτό; Εκείνοι που είναι απέξω, ή εκείνοι που είναι μέσα;

Η αντιπολίτευση φταίει που η διαβόητη «επαναδιαπραγμάτευση», με την οποία φούσκωσε η ΝΔ δεν έγινε ποτέ;

Ή φταίει που η κυβέρνηση αποφάσισε ένα πρωί ότι θα εξαγγείλει μέτρα τα οποία δεν είχαν την έγκριση της τρόικας;

Ή μήπως φταίει που η κυβέρνηση αποφάσισε μια μέρα ότι θα διώξει το ΔΝΤ από την Ελλάδα χωρίς να έχει συνεννοηθεί με κανέναν;

Τέλος, η αντιπολίτευση είναι υπεύθυνη που οι δήθεν επιτυχίες και οι αερολογίες περί ανάπτυξης δεν απέφεραν το παραμικρό;

Και πώς να αποφέρουν; Ποιος και γιατί να έρθει να επενδύσει σε μία Ελλάδα φορολογικά άδικη, ασταθή και πανάκριβη και κοινωνικά εκρηκτική;

Τέλος, η αντιπολίτευση φταίει που κατόπιν όλων αυτών, ο πρωθυπουργός οδηγεί ξαφνικά τη χώρα σε εκλογές, πιστεύοντας πιθανότατα ότι θα έχει κάποιο πλεονέκτημα, το οποίο, τελικά εξελίσσεται αντιθέτως σε τραγωδία για τον ίδιο και, ενδεχομένως, σε νέα μεγάλη περιπέτεια για την Ελλάδα;

Αστεία πράγματα: η θεωρεία ότι η αντιπολίτευση φταίει γι αυτά που κάνει ή δεν κάνει η κυβέρνηση, συνιστά την επιτομή της ελληνικής πολιτικής παθογένειας.

Η ουσία είναι ότι, κλεισμένος σε μια γωνία, ο Σαμαράς τζόγαρε – και μάλιστα όχι μόνο μια φορά. Εκείνος έχει λοιπόν την πρώτιστη ευθύνη μιας ενδεχόμενης καταστροφής, αν πράγματι απειλούμαστε από αυτήν.

Ας καταλάβουμε όμως το πιο σημαντικό, το γιατί έγινε αυτό: η πτώση Σαμαρά ήταν δεδομένη από τη στιγμή της πλήρους απώλειας στήριξης από τους «φίλους» του του Βερολίνου, που τον άφησαν ξαφνικά στον αέρα - και γι αυτό ακριβώς έσπευσε χθες η καγκελαρία να δηλώσει ότι οι δημοκρατικές εκλογές σε μια χώρα δεν αποτελούν κίνδυνο. Δεν του έδωσαν ούτε το παραμικρό να πιαστεί. Αντίθετα, τον άφησαν χωρίς συμφωνία και τον «έσφαξαν» όπως είχαν κάνει πριν και με τον Παπανδρέου.

Επέβαλαν ουσιαστικά τις εκλογές εις βάρος μιας κυβέρνησης που είναι αδύνατον να επιβιώσει σε αυτές. Και ασφαλώς το ξέρουν και το κάνουν συνειδητά. Όλα αυτά, έχουν σημασία και μάλιστα μεγάλη, για όποιον τουλάχιστον αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει.

Ας μην κοροιδευόμαστε: Οι ξένοι, ουσιαστικά οι Γερμανοί ρίχνουν τον Σαμαρά κι ο Σαμαράς, με όλα αυτά που κάνει, ουσιαστικά είναι σαν να στηρίζει τον Τσίπρα με πάθος... Κάνει πλέον ότι μπορεί γι αυτό, άσχετα που μάλλον δεν το έχει αντιληφθεί ακόμα – σύντομα θα...

Το μόνο που δεν κάνει, είναι να τον ψηφίσει πίσω απ΄ το παραβάν την Κυριακή των εκλογών - αν και όρκο, δεν παίρνει κανείς…

Πηγή "Το Βήμα"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση