Γκρίζο σχέδιο με «συναίνεση»

Στον ιστό της μνημονιακής αράχνης ο ΣΥΡΙΖΑ για μετάθεση των εκλογών τον Ιούνιο
Κρίσιμη παράμετρος η αλλαγή (ή όχι) πρωθυπουργού

Γράφει ο Ανδρέας Καψαμπέλης

Προθέρμανση για την προώθηση ενός ευρύτερου πολιτικού συμβιβασμού ανάμεσα στην συγκυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση αποτελούν οι διεργασίες των τελευταίων ημερών σχετικά με τη συνάντηση των κ. Σαμαρά και Τσίπρα, αλλά με το θέμα των εκλογών. Παρά τις αντιδράσεις και διαψεύσεις, μάλιστα, η δήλωση του Γ. Σταθάκη για την ανάγκη απεμπλοκής της προεδρικής εκλογής από το πότε θα στηθούν οι κάλπες ήρθε να επιβεβαιώσει ότι εκτός από τον καπνό υπάρχει και φωτιά.

Όπως αναφέρουν αποκλειστικές μας πληροφορίες, οι πιέσεις στο παρασκήνιο έχουν ενταθεί, με στόχο τη μετάθεση των πολιτικών εξελίξεων μέσω μίας συμφωνίας που θα προβλέπει κανονικά την ανάδειξη του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας έως την άνοιξη και χρονοδιάγραμμα εκλογών έως τον Ιούνιο (και κατ’ άλλους έως το φθινόπωρο) του 2015.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έως τώρα ήταν κατηγορηματικά αντίθετος σε κάτι τέτοιο και επισήμως συνεχίζει να παραμένει σε αυτή τη γραμμή, μολονότι ένα πρώτο δειλό βήμα είχε γίνει προ εβδομάδων με το αίτημα για σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον κ. Παπούλια. Στο εσωτερικό του παρατηρείται όμως μία έντονη άμβλυνση, ιδιαίτερα από τη «μετριοπαθή» πτέρυγά του.

Ο «αγγελιοφόρος»
Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Παπαδημούλης ανέλαβε ως «αγγελιοφόρος» να ανακινήσει το ζήτημα της συνάντησης του κ. Τσίπρα με τον κ. Σαμαρά, υποχρεώνοντας τον Π. Σκουρλέτη να σαλπίσει το πρώτο βήμα υποχώρησης και τον Ν. Παππά να εγκαταλείψει την αδιάλλακτη στάση.

Ο ευρωβουλευτής, όπως και ο κ. Σταθάκης, ανήκει στα στελέχη που κατατάσσονται υπέρ της συνδιαλλαγής με τους δανειστές, απορρίπτουν τις ακραίες και μονομερείς ενέργειες, είναι αναφανδόν υπέρ της παραμονής στην Ευρωζώνη και υποστηρίζουν την ομαλή μετάβαση στην μεταμνημονιακή εποχή. Την ίδια ώρα, αποτελεί κοινό μυστικό ότι βλέπουν πολύ θετικά την προσέγγιση των δύο μεγαλύτερων σήμερα κομμάτων τόσο το Βερολίνο όσο και το ΔΝΤ, που προκειμένου να διασφαλίσουν την τήρηση των δεσμεύσεων από την Ελλάδα, καλλιεργούν το έδαφος ακόμη και για μελλοντική κυβερνητική συνεργασία τους. Ειδικά η κυρία Μέρκελ έχει θέσει υπό την αιγίδα της αυτή την προσπάθεια. Με το όλο κλίμα προσέγγισης συνδέεται και το ραντεβού Τσίπρα – Βενιζέλου, μολονότι τύποις αφορά τα ελληνοτουρκικά.

Πέραν των πιέσεων από το εξωτερικό, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ μαλακώνει τη στάση της για λόγους διπλής πολιτικής. Από τη μία πλευρά, τα στελέχη της Κουμουνδούρου αναγνωρίζουν ότι οι προσεχείς μήνες θα είναι πολύ κρίσιμοι και φθοροποιοί λόγω των εκκρεμοτήτων για τη νέα συμφωνία και την πιθανή παράταση του υφιστάμενου προγράμματος των μέτρων που πρέπει να εφαρμοστούν και των ομολόγων που θα πληρωθούν στο εξωτερικό. Αυτά συνθέτουν μία τεράστια «καυτή πατάτα», η οποία δεν θα είναι εύκολα διαχειρίσιμη από την κυβέρνηση που θα βρίσκεται στην εξουσία την άνοιξη.
Από την άλλη πλευρά, στον περίγυρο του κ. Τσίπρα επικρατεί την τελευταία εβδομάδα –σύμφωνα με έγκυρες πηγές- η εκτίμηση ότι η κυβέρνηση μπορεί να καταφέρει να λύσει το πρόβλημα των 180 για την προεδρική εκλογή. Κάτι τέτοιο, εφόσον γίνει πραγματικότητα, θα σήμαινε αποτυχία της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ να προκαλέσει εκλογές για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Τούτων δοθέντων, η μερική αναδίπλωση από τον στόχο του «εδώ και τώρα εκλογές» συγκεντρώνει αρκετά επιχειρήματα από την προεδρική πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ. Τα στελέχη της υποστηρίζουν επίσης ότι έτσι θα ακυρωθεί και η ρητορική της κυβέρνησης ότι εξαιτίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης διακυβεύεται η πολιτική σταθερότητα.
Ακόμη κι αν η συνεννόηση περάσει στο επόμενο στάδιο, το ερώτημα που τίθεται είναι με ποιόν τρόπο θα υλοποιηθεί. Ορισμένοι έχουν προτείνει να επαναληφθεί, σε γενικές γραμμές, το εγχείρημα του 2011 με την κυβέρνηση Παπαδήμου, που τώρα αποκαλείται «κυβέρνηση ειδικού σκοπού».
Ως προς αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει απόλυτα αντίθετος και η νέα κόκκινη γραμμή που προβάλλει είναι ότι «δεν θα δεσμευτεί από καμία μνημονιακή συμφωνία». Επομένως, το αδιευκρίνιστο ζήτημα αυτή τη στιγμή είναι αν η κυβέρνηση θα διατηρήσει τη σημερινή σύνθεσή της ή θα γίνουν μεταβολές προκειμένου να ξεπεραστεί ο σκόπελος της προεδρικής εκλογής και να υπάρξει συμφωνία ότι οι κάλπες θα στηθούν μερικούς μήνες αργότερα.

Η παγίδα της «μεταβατικής» κυβέρνησης
Εν όψει των σεναρίων που κυοφορούνται, η μία επιλογή που έχει, όπως λέγεται, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι να αξιώσει τον σχηματισμό «μεταβατικής» κυβέρνησης, με άλλον πρωθυπουργό. Η άλλη λύση είναι να μην εμπλακεί καθόλου, παρουσιάζοντας ως επιτυχία τον ορισμό και μόνο ημερομηνίας εκλογών.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, θεωρείται ήδη υπαρκτός ο κίνδυνος καταλυτικών αντιδράσεων στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι σκληρές δηλώσεις του Π. Λαφαζάνη και άλλων στελεχών της αριστερής πτέρυγας, ότι «δεν πρόκειται να δεχτούμε καμία συναίνεση», δείχνουν ότι δημιουργείται ρήγμα που είτε θα πυροδοτήσει εσωκομματικές εξελίξεις είτε θα ακυρώσει τελικά κάθε σχέδιο προσέγγισης.
Επιπλέον, πολλοί φοβούνται ότι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει σε οποιαδήποτε συμφωνία με την κυβέρνηση, μπορεί να πάθει κάτι ανάλογο με τη ΝΔ το 2012 και να υποστεί ραγδαία πτώση των ποσοστών του, ακόμα κι αν βγει πρώτο κόμμα στις εκλογές.

Πηγή εφημ. «Κυριακάτικη Δημοκρατία»


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση