Οι «υπέρμαχοι της ελεύθερης αγοράς»

Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος

Προ ετών είχα γνωρίσει μία ολιγομελή ομάδα νεοφιλελεύθερων νέων, που σκοπό είχαν την προώθηση της φιλοσοφίας του ελεύθερου ανταγωνισμού και της οικονομίας της αγοράς. 

Σημειώνω εδώ ότι αρθρογραφώ επί δεκαετίες για την ανάγκη η Ελλάδα να καταστεί μία ελεύθερη οικονομία δυτικού τύπου, υπό τον όρο ότι θα υπάρχει σοβαρή και σύγχρονη κοινωνική πρόνοια, που να διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή,  και ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, που να διασφαλίζουν την εθνική ακεραιότητα. 

Το στοιχείο εκείνο της πολιτικής αντίληψης των νεαρών εκείνων νεοφιλελευθέρων,  που τους στέρησε κάθε δυνατότητα ευρύτερης επιρροής και τους καταδίκασε στην αφάνεια, ήταν η απέχθεια προς τον πατριωτισμό και το εθνικό συμφέρον. Τους είχα τότε επισημάνει ότι οι κορυφαίοι νεοφιλελεύθεροι στοχαστές αλλά και οι νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί (όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ και ο Ρόναλντ Ρέηγκαν) ήταν σκληροί πατριώτες και προσηλωμένοι στην έννοια του εθνικού συμφέροντος. Αλλά η δική τους στάση στο εθνικό ζήτημα ήταν ταυτόσημη με αυτήν της... κ. Ρεπούση και άλλων εθνομηδενιστών «διανοουμένων» του ψευτοπροοδευτικού χώρου. Όμως η Ελλάδα, κείμενη επί κομβικού γεωπολιτικού σημείου, χρειάζεται πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε ισχυρή χώρα της Δύσης συνεχή εθνική εγρήγορση και εθνική στρατηγική. Ο κόσμος το καταλαβαίνει αυτό, γι’ αυτό τα νεοφιλελεύθερα κόμματα, γκρουπούσκουλα κλπ., δεν πρόκοψαν ούτε θα προκόψουν στη χώρα μας.

Δεν αναφέρθηκα στους συμπαθείς αυτούς νέους τόσο για να ασχοληθώ με το περιεχόμενο του εκτός τόπου και χρόνου πολιτικού τους κηρύγματος. Όσο για να επισημάνω κάτι πολύ σοβαρότερο: όλοι τους, μα όλοι τους, αυτοί οι διαπρύσιοι πολέμιοι του κρατισμού, ήσαν δημόσιοι υπάλληλοι! Ο πρόεδρος του σωματείου τους ήταν γιατρός στο ΕΣΥ, ο γραμματέας υπάλληλος στο υπουργείο Ανάπτυξης, ο ένας αντιπρόεδρος ήταν καθηγητής σε δημόσιο σχολείο και ο άλλος αντιπρόεδρος ήταν υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής! Ποιό ίχνος αξιοπιστίας μπορεί να έχει κάποιος που κηρύσσει τη μείωση του κράτους και την υιοθέτηση του ελεύθερου ανταγωνισμού, ενώ ταυτόχρονα ο ίδιος έχει καταφύγει στην ασφάλεια της μονιμότητας του δημοσίου; (ο συντάκτης αυτών των γραμμών εργάζεται, σημειωθήτω, σκληρά, στον ιδιωτικό τομέα επί ένα τέταρτο αιώνα, χωρίς ποτέ μα ποτέ να είχε οποιαδήποτε εργασιακή σχέση με το κράτος).

Αλλά αντικείμενο του σημερινού σημειώματος δεν είναι η παραπάνω ομάδα κρατικοδίαιτων «νεοφιλελεύθερων», που διέψευσαν με τη ζωή τους τις ιδέες τους. Εδώ θέλω να θέσω το ερώτημα εάν αυτοί που σήμερα «προωθούν» τις μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση υποτίθεται του να καταστεί η Ελλάδα ελεύθερη οικονομία δυτικού τύπου, εάν οι αρμόδιοι αυτοί έχουν οι ίδιοι προσωπικά σχέση με την ελεύθερη οικονομία. Και για τον μεν κ. Σαμαρά δεν τίθεται καν το ερώτημα, διότι είναι βουλευτής από 26 χρονών. Ας δούμε όμως ο κ. Στουρνάρας και ο κ. Χατζηδάκης τι σχέση έχουν με το σκληρό αγώνα επιβίωσης στον ελεύθερο ανταγωνισμό: o μεν κ. Χατζηδάκης, όπως προκύπτει από το βιογραφικό του [wiki: «υπήρξε Ευρωβουλευτής με την Νέα Δημοκρατία στο διάστημα 1994-2007. Στις εκλογές του 2007 εξελέγη Βουλευτής Β΄ Αθηνών και επανεξελέγη στις εκλογές του 2009. Διετέλεσε υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών (2007-2009) και υπουργός Ανάπτυξης (2009)»] , από πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ έγινε ευρωβουλευτής και μετά κατευθείαν βουλευτής και στη συνέχεια υπουργός, οπότε προφανώς γνωρίζει από άρθρα και συγγράμματα τι είναι η ελεύθερη οικονομία, αλλά όχι από προσωπική εμπειρία. Ο δε κ. Στουρνάρας υπήρξε κυβερνητικό στέλεχος και τραπεζίτης κρατικών τραπεζών, οπότε και αυτού η ε-μπειρία για τον ελεύθερο ανταγωνισμό μάλλον προκύπτει από εμβριθείς θεωρητικές μελέτες [wiki: « Έχει διατελέσει ειδικός σύμβουλος στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας (1986-1989), ειδικός σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος (1989-1994), τακτικό μέλος της Οικονομικής και Νομισματικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1994-2000), πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Εμπορικής Τράπεζας κ.ά. Από το 1989 διδάσκει στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι γενικός επιστημονικός διευθυντής του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών.»] 

Και αυτοί οι άνθρωποι, που μέσω κομματικών μηχανισμών υπηρέτησαν όλη τους την ζωή σε κρατικές θέσεις και δεν μπήκαν στον κόπο να αναζητήσουν εργασία στον ιδιωτικό τομέα ή να ανοίξουν μία οποιαδήποτε επιχείρηση και να βρουν πελάτες, έρχονται τώρα να μας κάνουν μάθημα πώς χτίζεται μία ελεύθερη ανταγωνιστική οικονομία

Πηγή KontraNews

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση